O tak! Czyż nie wiesz, że z poległych braci

Kreon jednemu wręcz odmówił grobu?

Że Eteokla, jak czynić przystoi,

Pogrzebał w ziemi wśród umarłych rzeszy,

A zaś obwieścił, aby Polinika

Nieszczęsne zwłoki bez czci pozostały,

By nikt ich płakać, nikt grześć się nie ważył;

Mają więc leżeć bez łez i bez grobu,

Na pastwę ptakom żarłocznym i strawę.

Słychać, że Kreon czci godny dla ciebie,

Co mówię, dla mnie też wydał ten ukaz

I że tu przyjdzie, by tym go ogłosić,

Co go nie znają, nie na wiatr zaiste

Rzecz tę stanowiąc, lecz grożąc zarazem

Kamienowaniem ukazu przestępcom,

Tak się ma sprawa; teraz wraz ukażesz,

Czyś godną rodu, czy wyrodną córą.

Gdy taka dola, to cóż, o nieszczęsna,

Prując czy snując bym mogła tu przydać?

Patrz, byś wspomogła i poparła siostrę.

W jakimże dziele? Dokąd myśl twa mierzy?

Ze mną masz zwłoki opatrzyć braterskie.

Więc ty zamierzasz grzebać wbrew ukazom?

Tak, brata mego, a dodam... i twego;

Bo wiarołomstwem nie myślę się kalać.

Niczym dla ciebie więc zakaz Kreona?

Niczym, on nie ma nad moimi prawa.