(..)

(do Starca)

Nie tęsknij, starcze, prosiemy młodzi,

Tęsknota sercu i myślom szkodzi;

W tym sercu dla nas żyją przykłady,

Dla nas w tych myślach jest skarbiec rady.

Stary dąb zruca powiewne szaty,

O cień go proszą trawy i kwiaty:

« Nie znam was, dzieci nowego rodu,

Czyliście warte cienia i chłodu,

Nie takie rosły dawnymi laty

Pod mą zasłoną trawy i kwiaty» .

Przestań narzekać, niesłuszny w gniewie,

Jak było dawniej, nikt o tym nie wie.

Uwiędną jedni, powschodzą inni,

Chociaż mniej piękni, cóż temu winni?

Strzeż naszej barwy, ciesz się z okrasy,

A z nas dawniejsze wspominaj czasy.

Nie wzdychaj, starcze, w próżnej tęsknocie,

Wielu straciłeś, zostały krocie.

Nie całe twoje szczęście jest w grobie,

Nie tam są wszyscy znajomi tobie.

Weź trochę szczęścia od nas szczęśliwych,

Szukaj umarłych pośród nas żywych.