Chcę mu scyzoryk mój w brzuch wsadzić

Lub zamalować w pysk.

Cóż stąd, jednego łotra zgładzić

Lub obić, co za zysk?

Oni wyszukają przyczyny,

By uniwersytety znieść,

Krzyknąć, że ucznie jakubiny,

I waszą młodzież zjeść.

Lecz on zapłaci za męczarnie,

Za tyle krwi i łez.

Cesarz ma u nas liczne psiarnie,

Cóż, że ten zdechnie pies.

Nóż świerzbi w ręku, pozwól ubić.

Ostrzegam jeszcze raz!

Pozwól przynajmniej go wyczubić.

A zgubić wszystkich was.

Ach, szelmy, łotry, ach, zbrodniarze!

Muszę ciebie wywieść za próg.

Czyż go to za nas nikt nie skarze?

Nikt się nie pomści?