Szczęście twoje, że odszedł starosta na stronę:

Wzięłabyś była pewnie na boty czerwone

Abo na grzbiet upstrzony za to winszowanie.

Słyszysz, jakie Maruszce tam daje śniadanie?

A słaba jest, nieboga: dziś trzeci dzień wstała

Z choroby, a przedsię ją na żniwo wygnała

Niebaczna gospodyni. Tak ci służba umie!

Rzadko czeladnikowi kto dziś wyrozumie.

Patrz, jako ją katuje: za głowę się jęła

Nieboga, przez łeb ją ciął, krwią się oblinęła.

Podobno mu coś rzekła, każdemu też rada

Domówi. Tak to bywa, gdy kto siła gada.

Dobrze mieć, jako mówią, język za zębami:

I my mu dajmy pokój, choć, żartuje z nami.

Żart pański stoi za gniew i w gniew się obraca.

Ty go słówkiem, a on cię. korbaczem namaca.