Doprawdy, że ciocia dziwnie pojmuje gościnność...

Moja droga. Ja przede wszystkim pojmuję moralność i tę mam na względzie, czy tu w domu, czy...

To znaczy, że moje życie jest niemoralne?

Na zewnątrz! Ciągle cię widzą na ulicy.

Nie mogę chodzić po dachach.

Ufarbowałaś włosy na rudo. Gdzie widziałaś uczciwą kobietę z rudymi włosami?

No, tego już nadto!

Wczoraj na przykład Krężlowa mówiła...

E, już dosyć tego! Doprawdy, ciocia uwzięła się, aby mnie denerwować. Ja do cioci spraw nie zaglądam. A może także niejedno dałoby się powiedzieć.

Proszę, proszę! Moje sumienie jest czyste i nie boję się dnia białego.

No... już lepiej tu w biały dzień nie zaglądać! Dopatrzyć by się tu można niejednego. A zresztą niech mnie ciocia nie wyzywa, bo doprawdy...

Proszę, proszę powiedzieć, proszę się nie krępować.

Mam wzgląd na dzieci.

Hesia, Mela, proszę wyjść! Felicjan, i ty zabieraj się także...

Proszę cię, jesteśmy same. Mów, co mi masz powiedzieć.

Doprawdy, że ciocia zasługuje na to, ażeby się dowiedziała. I to cioci powiem, że jeżeli ciocia do mego domu zagląda, to przede wszystkim ciocia powinna swój z brudów oczyścić.

U mnie nic brudnego się nie dzieje. A przynajmniej po ulicach mój dom nie jest głośny.

Będzie, będzie... jak się porządnie rozkrzyczy w swoim czasie.

Cóż to za iluzje?

Wytłumaczę, jak mnie ciocia na chrzciny poprosi.

Moja pani, niesmaczne żarty! Ja i Felicjan dawno już głupstwa wybiliśmy sobie z głowy.

Ja też nie mówię, że ciocia będzie matką, ale babką!

Co? Jak?

Zbyszko się o to postarał.

Zbyszko? Zbyszko?

I... Hanka!

Jezus, Maria! Co, jak? Kłamiesz! Kłamiesz! Chcesz mnie chyba zabić! Strach! Nie dość, że mnie delożowali stróża jeszcze takie coś wymyślają.

Ja kłamię? Najlepiej niech ciocia sama się Hanki zapyta.

Skandal! Hanka! Hanka! chodź tu w tej chwili!

Ja wolę tego nie słyszeć. Idę do dziewcząt. A jak ciocia się przekona, że nie skłamałam, to mnie ciocia przeprosi.

Jutro rano! ·Hanka! Hanka!