(..)

Wierz mi: nie stadło, które wiele bogactw liczy,

Szczęśliwego pożycia doznaje słodyczy,

Niesmak w nim i niezgoda najczęściej panuje

I ta sytość wszystkiego, co nam życie truje;

Szczęścia szukać należy w spokojnej mierności,

W tej dobranej umysłów i serca skłonności,

Kędy radość i troski razem się ponoszą,

Tam, gdzie cnoty domowe pierwszą są rozkoszą,

Kędy męża i żony najpierwsze staranie:

Cnotliwe i rozsądne dzieci wychowanie,

Dzieci, co postępując przykładną koleją,

Stają się ich pociechą i kraju nadzieją.

(..)