(..)

Przestrogę do przestrogi... Byłem ja w Egipcie!

Ponoś no o tej walce nie mówiłem panu?

Czy wolno?

Mów! mów, stary.

Daj go tam szatanu

Kaprala... tęgi człowiek!... Wywiódł wojsko w pole,

Nie w pole, w piaski raczej; równo jak po stole,

Otwarto na wsze strony, kędyś wzrok obrócił,

Oko biegnąc po piaskach Boga szuka w niebie.

Wódz szyki w pięć kwadratów sprawił ku potrzebie

I niby pięć gwiazd jasnych na pustynie rzucił.

Mnie, świecącemu w jednej, widać było cztery.

Przed walką, przypominam, śmiech nas ruszył szczery;

Bo trzeba panu wiedzieć: na wojska ogonie

Snuły się z bagażami osły... przy bagażach

Przywlekli się z Francyji w bagnetów zachronie

Mędrkowie, co to baśnie piszą w kalendarzach.

Gardziliśmy jak Niemcem tą chmurą komorów,

Tą psiarnią, co jak truflów wietrzyła kamieni;

Więc gdy do walki wiele stanęło pozorów,

Zawołaliśmy głośno: "Osły i uczeni!

Chowajcie się w kwadraty! dalej za pas nogi!"

Dalibóg, korzystali z łagodnej przestrogi.

Przyznam się jednak panu, że choć żołnierz bitny,

Przed walką byłem nieco nad zwyczaj panury.-

Jak dziś pamiętam, z dala lał się Nil błękitny,

Dalej jakiegoś miasta widać było mury;

I nad głowami niebo czyste, bez obłoku,

A powietrze, choć bardzo jasne, grało w oku,

Nad katafalkiem niby od gromnic płomyki...

Lecz co najbardziej ludu zadziwiło szyki,

To były owe wielkie, murowane góry;

Stąd by je było widzieć, gdyby nie Karpaty

I gdyby z nieba można zetrzeć wszystkie chmury.

Wtem wódz przyjechał konno... zagrzmiały wiwaty,

Acz bez winnych kielichów. Wódz wskazał na wieże

I rzekł: "Soldats!", co znaczy powiedział: "Żołnierze!"

Słyszałem wszystko; wódz rzekł: "Patrzcie, wojownicy!

Ze szczytu piramidy - co znaczy: z dzwonnicy-

Ze szczytu tych piramid sto wieków was widzi".

Więc spojrzałem, gdzie wskazał po nieba błękicie;

Aż tu patrz... niech kto ze mnie jak z prostaka szydzi,

Opowiem... Klnę się panu, na piramid szczycie,

Jak w kościołach sławnego malują Michała,

Taki stał rycerz, w zbroi, promiennego ciała,

I płomienistą dzidą przebijał z wysoka

Wijącego się z dala na pustyni smoka,

Co ku nam leciał w chmurze kurzawy i piasku.

Sto dział zagrzmiało, oczy zgubiłem od blasku.

A kiedym wzrok odpytał, aż tu mameluki

Krzywymi nas szablami dziobią gdyby kruki,

To końmi do ucieczki obróceni wrzkomo

Siadają na bagnetach jak małpy.

Cóż dalej?...

A wstydźże się pan pytać, każdemu wiadomo,

Żeśmy zawsze łamane parole wygrali,

I gdyby nie ta dżuma... Ale pan nie słucha!..