W darze niosę ci, Ojcze, relikwiją świętą,

Garść ziemi, kędy dziesięć tysięcy wyrżnięto

Dziatek, starców i niewiast... Ani te ofiary

Opatrzono przed śmiercią chlebem eucharisti;

Złóż ją tam, kędy chowasz drogie carów dary,

W zamian daj mi łzę, jedną łzę...

Lacryma Christi...

Precz, Luterku, precz, mówię... Cóż, synu Polonie,

Byłeśże w Piotra gmachu? w Cyrku, w Panteonie?

Ostrzegam, bądź w niedzielę w chorze Bazyliki,

Bo właśnie nowy spiewak przyjechał z Afryki,

Dej mi go przysłał fezki... Jutro z majestatu

Dam wielkie przeżegnanie Rzymowi i światu,

Ujrzysz, jak całe ludy korne krzyżem leżą;

Niech się Polaki modlą, czczą cara i wierzą...

Lecz garści krwawej ziemi nikt nie błogosławi.

Cóż powiem?

De profundis clamavi! clamavi!

Precz, szatanku! Z tiary na pastorał rusza,

Przeklęte zwierzę ptasie... o mało nie powiem,

Że w niej zaklęta Lutra pokutuje dusza,

Pełna przysłowków ergo, ponieważ, albowiem.

Raz, za firanką skryta, wdała się w dysputy

Z kardynałem, prezesem dataryji biura.

Rozumiał, że mu doktor jakiś tęgo kuty

Odpowiadał na kwestie - ona trzęsła pióra,

A kardynał rwał włosy i nadrabiał krzykiem;

Papuga odrzucała odpowiedzi ślepe;

Na koniec go zabiła hebrajskim językiem,

Krzycząc: "Pappe satan! pappe satan! aleppe.. "

Głupie stworzeńko! Tak to czasem Bóg pozwala,

Że słaby Golijatów rozumu obbala...

No, mój synu, idź z Bogiem, a niechaj wasz naród

Wygubi w sobie ogniów jakobińskich zaród,

Niech się weźmie psałterza i radeł, i sochy...

Rzucam na cztery wiatry męczennika prochy!

Ze skalanymi usty do kraju powrócę...

Na pobitych Polaków pierwszy klątwę rzucę.

Niechaj wiara jak drzewo oliwkowe buja,

A lud pod jego cieniem żyje.