Wiecznie spiewasz to samo! hymn starości piejesz;

Jako bakałarz szkolny w duszę dzieci siejesz

Naukę, aby wstali przed zbielałym włosem. -

Pamiętaj, że są ludzie tknięci nieszczęść ciosem,

Ludzie z bijącym sercem i z duszą płomienną,

Których włosy zbielały w jedną noc bezsenną;

Więc ich uszanuj - wstań przed nimi, stare dziecię...

A wam wszystkim śmiem długie przepowiedzieć życie,

Boście umieli wybrać gwiazdę przewodnika;

Idźcie za srebrną głową w noc niewoli czarną-

We mnie wszystka nadzieja upada i znika;

Boście z tłumu wysiani jak największe ziarno;

A tak mali jesteście... Idźcie! gardzę wami!

Kto nie śmiał się poświęcić, może zdradę knuje?

Więc na znak wzgardy ludziom okrytym maskami

Rzucam pod nogi życie moje... i daruję...