Daj mi ręką posłuchać uderzeń

Twojego serca. - Czy pod zapłakaną

Wierzbą nie rosły maliny? Mów śmiało;

Żądam od ciebie spowiedniczych zwierzeń.

Czy ta malina była kiedyś białą?

A tyś ją może sama sczerwieniła?

Przyłóż do serca tę, co cię zraniła,

Malinę...

Biada tobie! serce twoje

Wydało...

Starcze!

Tyś siostrę zabiła!

Nie - nie - masz złoto - jeszcze tyle troje

Przyniosę...

Słuchaj! za co płacisz?

Nie wiem...

Ta rana ciebie piekielnym zarzewiem

Pali... ha?...

Pali...

I spałaś dziś?

Spałam.

Z tą raną?...

Starcze, ja nic nie wyznałam.

Nic! o przeklęta! a za coś płaciła?

Za twoje leki.

Bogdaj rana gniła,

Aż cienie śmierci na całą twarz padną;

A moje zioła nie ukradną

Żadnego bólu...

Starcze, biada tobie!

Co? ty mi grozisz, kiedy ja chorobie

Obmyślam leki? Czary piekieł trudzę,

Aby tę ranę zmazać z twojego czoła.

Chcesz? siostrę twoją umarłą obudzę.

Obudzisz?

Siostra niech siostry zawoła!

Umarła wstanie i tę ranę zmaże.

Chcesz?

Gdybym miała trzy wybladłe twarze,

Na każdej twarzy trzy straszniejsze plamy,

Wolę je nosić aż do Boga sądu,

Niż...

Milcz, zbrodniarko! teraz my się znamy

Do głębi serca... Niechaj z tego trądu

Lęgną się w mózgu gryzące robaki,

W sumnieniu węże; niech kąsają wiecznie,

Aż umrzesz wewnątrz, a zgniłymi znaki

Okryta, chodzić będziesz jako żywe

Trupy... precz! precz! precz! ty musisz koniecznie

Czekać, co Boga sądy sprawiedliwe

Uczynią z tobą... A coś okropnego

Bóg już przeznaczył, może jutro spełni.

Może odmówi chleba powszedniego,

Może ci włosy kołtunami zwełni,

Potem zabije niewyspowiadaną

Ogniem niebieskim... Biada! Jutro rano

Na murach zamku ujrzysz Boga palec.

Ty jesteś jako zdradliwy padalec,

A jeszcze gorszą plamę masz wyrytą

Na twoim sercu niż na twoim czole.

Co... czyś ty martwa?... Obudź się, kobieto...

Obudź się, słuchaj.

Co to? ha! wyrzekłeś,

Że siostra moja zbudzi się?... ja wolę

Umrzeć. - Dlaczego ty się, starcze, wściekłeś?

Biada ci! Biada!