Mów, na kogo padły

Twe podejrzenia o zabójstwo krwawe?

Ach! Parki! Parki! Parki! niełaskawe

Przecięły srebrną nitkę jej żywota;

Może też z nieba jaka gwiazda złota

Pozazdrościła mej kochance blasku

W oczach, i oczom zawrzeć się kazała.

Gdzież ją znalazłeś?

W dumającym lasku,

Pod cieniem wierzby rozpłakanej, spała

Snem nieprzespanym.

Zawikłana sprawa.

Wydaj, królowo, wyrok na nieznanych,

Radź się sumienia.

A jak sądzą prawa?

Za śmierć chcą śmierci.

Z tych pozabijanych

Nie będziem mieli prochu ani ćwierci.

Wydaj sumienny sąd.

Winna jest śmierci.