Dobre moje córki,

Z wami to nawet ubożyzna miła;

A kto posieje dla Boga, nie straci.

Zawsze ja myślę, że wam Bóg zapłaci

Bogatym mężem... a kto wie? A może

Już o was słychać na królewskim dworze?

A my tu żniemy, aż tu nagle z boru

Jaki królewic - niech i kuchta dworu,

Albo koniuszy - zajeżdża karetą...

I mówi do mnie: podściwa kobieto,

Daj mi za żonę jedną z córek. - Panie!

Weź Balladynę, piękna jak dziewanna. -

Tobie się także, Alino, dostanie

Rycerz za męża - ale starsza panna

Powinna prędzej zostać panną młodą.

W rzeczułkach woda goni się za wodą.

Mój królewicu, żeń się z Balladyną.

Gdzie ty mój grzebień podziałaś, Alino?

Co ty tam słuchasz, jak się matce marzy.

Wiesz, Balladyno, że to jej do twarzy,

Kiedy śni głośno, kiedy się uśmiecha.