Po przedstawieniu knowań wojewody Sieciecha, wymierzonych przeciw Bolesławowi i Zbigniewowi, którzy wymogli na ojcu, by go wygnał z kraju, Gall informuje o pasowaniu Bolesława na rycerza i jego zwycięskich potyczkach z Pomorzanami i Połowcami, o śmierci księcia Władysława Hermana, o poślubieniu przez Bolesława córki księcia kijowskiego Swiętopełka II - Zbysławy, o nieporozumieniach między Zbigniewem i Bolesławem, o konszachtach Zbigniewa z Czechami, o synodzie biskupów polskich, wreszcie o ciągłych walkach i potyczkach Bolesława i jego wojewody Skarbimira z Morawianami, Pomorzanami i Czechami. Sławę oręża polskiego oraz dzielność i odwagę Bolesława, który zorganizował (prawdopodobnie jesienią 1103 r.) wyprawę na Kołobrzeg, utrwalił Gall w pieśni śpiewanej przez naszych rycerzy:

Naszym przodkom wystarczyły ryby słone i cuchnące,

My po świeże przychodzimy, w oceanie pluskające!

Ojcom naszym wystarczało, jeśli grodów dobywali,

A nas burza nie odstrasza ni szum groźny morskiej fali.

Nasi ojce na jedzenie urządzali polowanie,

A my skarby i potwory łowim, skryte w oceanie!

(rozdz. 28)

Do ważnych wydarzeń, o których wspomina kronikarz, należą przymierza zawarte przez Bolesława z królem Węgrów Kolomanem oraz z bratem Zbigniewem. Na mocy tego ostatniego porozumienia obaj bracia mieli się wzajemnie wspierać i nie łączyć, przeciw sobie, z wrogami.