Co widzę!

Anna!

Wacław!

Nie wiem wprawdzie...

To spotkanie!...

Ty więc jesteś Podstoliną?

Nie wiedziałżeś?

Przed godziną...

Co tu mówić! - z jakiej roli? -

Nie wiedziałżeś, że podstoli

Czepiersiński, mąż mój trzeci,

Niech nad duszą Bóg mu świeci,

Zaślubiwszy mnie na wiosnę,

Już w jesieni leżał w grobie?

Tak, tak, przypominam sobie.

Oddał ducha na mym łonie.

Oddał? - tak, tak, oddał pewnie.

Zapłakałam zrazu rzewnie:

Nie mieć męża mocno boli;

Lecz i smutek w czasie tonie.

Więc utonął pan Podstoli...

Któż powiada?