To jak ze snu prawda żywa,

chwila dziwnie osobliwa.

Jakiż rozkaz?

Trzy zlecenia.

Chwila dziwnie osobliwa:

żem niejako jest wezwany.

Roześlesz wici przed świtem,

powołasz gromadzkie stany.

To jak ze snu prawda żywa;

prawie że są wszyscy społem

u mnie przez to weselisko.

Ma być jawne, co jest krytem;

co dalekie było - blisko.

Dziś u Waści weselisko;

prawie że są wszyscy społem;

roześlesz wici przed świtem;

niech jadą we cztery strony.

Porozsełam konno gońce,

roześlę wici przed świtem;

zaraz się poradzę żony -

ona swoim chłopskim sprytem...

Niech jadą we cztery strony!

Bądź gotów, nim wstanie słońce.

Skoro porozsełasz gońce,

zgromadzisz lud przed kościołem,

jak są zdrowi, prości, mali;

ażeby godność poznali,

Bogiem powitasz ich kołem,

a wtedy przykaż im ciszą,

niech żaden brzeszczot nie szczęknie,

a skoro rzesza uklęknie,

niech wszyscy natężą słuch:

czy tętentu nie posłyszą

od Krakowskiego gościńca - ?

Wytężam, wytężam słuch.

Ja wiem, żeś jest Asan zuch --

Od Krakowskiego gościńca

czy tętentu nie posłyszą,

czy już jadę z Archaniołem - ?

Wytężam, wytężam słuch-

choćby i największy zuch,

jak to, co to, rozpoczęcie - - ?

Słuchać ślepo, wierzyć święcie;

ja wiem, żeś jest Asan zuch.

Ja mam stanąć przed kościołem?

to jak we śnie prawda żywa.

Któż mnie darzy tym zaszczytem;

któż śle ku mnie dawne gońce:

chwila dziwno osobliwa.

Bądź gotów, nim wstanie Słońce.

Wstaną kosy w słońca świcie;

będę gotów!

Przysiąż Słowo.

Rzekłem:

Przysiąż.

Rośnie życie:

Czyli marą Wy widmową,

czyliś Waść jest upiór grobów,

czy ty próchno, czy ty czarem,

żeś ze słowem przyszedł starem,

żeś na mnie użył sposobów

i co we mnie tajemnicą,

ty mówisz, jak rzecz prawdziwą;

jako żywo, jako żywo -!

Mówię Słowo - rzecz prawdziwą;

chwila, chwila osobliwa:

wybrałem dziś weselisko,

twój dworek, dróżkę, zagrodę. - -

Słyszysz, jaki wicher wyje!

Słyszysz, wielki deszcz się pluszcze ?

Słyszysz, chrzęszczą wielkie drzewa

i jako trzaskają kuszcze:

to tam moja drużba śpiewa,

tysiąc koni grudy bije

ze złotymi podkowami!

Jezus, zmiłuj się nad nami - -

Leć kto pierwszy do Warszawy

z chorągwią i hufcem sprawy,

z ryngrafem Bogarodzicy;

kto zwoła sejmowe stany,

kto na sejmie się pojawi

Sam w stolicy - ten nas zbawi!

Jako żywo, jako żywo;

Waść mi takie dziwa prawi,

i to jako rzecz prawdziwą.

Wszystko święte, wszystko żywo;

z daleka, a miałem blisko;

wybrałem twój dom, zagrodę

i wybrałem Weselisko:

Waszmość rękę miej szczęśliwą:

Daję Waści złoty róg.

Złoty róg.

Możesz nim powołać chór.

Bratni zbór.

Na jego rycerny głos

spotężni się Duch,

podejmie Los.

Daję w twoje ręce róg.

Dziękuj Bóg.

Waść masz porozsełać wici,

lud zgromadzić przed kaplicą.

Jutro ? - skoro się zgromadzą ?

mają radzić ? - co uradzą ?

Jutro: wielką tajemnicą,

jutro skoro się zgromadzą,

niech nie radzą, nic nie radzą,

jednoś niechaj w ciszy staną.

Jutro wielką tajemnicą.

A ty wstawszy bardzo rano,

skoro zejdzie pierwsze słońce,

ku drogom natężaj słuch.

Jutro ?!

Jutro!!!

Wszelki duch!!!