Pódzies, smyku! pódzies, zdybiu!

Dejciez pokój, panie wójcie.

Nie kręć się tu pod nogami,

tu starszeństwo ino sami.

A jo coś wim i pedziołbym,

żebyście się nie ciskali.

Co... ?

Wy macie pójść kajś z nim.

Z tym...

Co śpi

Ka ?

Na Moskali!

Co, ja z nim, z tym, co śpi - - ?!

Cyt, jemu się cosik śni;

był u niego jakiś pon,

bary mioł jak chlebny piec.

Jakiś bardzo znakomity pon,

jeźli bary mioł jak piec.

Zajechał konno w podwórze,

a potem, jak se pogadali

z tym, co śpi - pon Jaśka wzion;

Jasiek zaraz konia spion

i zakrzyknął: bić Moskali!

Myśmy dwa ze Staskiem stali.

Jesce wam i to powtórze,

jak oni tu się zgodali...

A ten pon - - ?

Gość z Ukrainy;

jakiś okropnie bogaty,

straśnie polskie robił miny.

Stary - ?

Pono setne laty. -

Mówili o jakisi rzezi, krwi -

że trza objezdzywać dwory;

pon był do szyćkiego skory,

tak się prędziuśko zmówili,

że jak stary już skońcyli,

tośmy ledwo odskocyli

ze Staskiem ode drzwi

i niby to, że trzymomy siwka.

Koń był siwy - ?

Jak śnig, mliko,

a czaprak pozłocisty.

Czy to nie jakosi podrywka,

czy Czart może ze mnie drwi ?

Kto go więcej widzioł ?

Nik.

Staszek: bajok, a ty: śpik.

Nie wierzycie? - jest podkowa,

bo koń złotem był podkuty;

oddarła sie i jo naloz.

Gdzie jest ?

A oddałem zaroz,;

a matuś schowali do skrzynie.

Schowali podkowe do skrzyni - ?

nikomu nie pokazali;

jak na dobrom gospodynie,

dobrze - to sie nawet chwali.

Ale Szczęście! - Jo już wim,

trza, żebyśmy poszli z nim.

Słuchaj, Kuba, podź ty ze mną,

bo jest ciemno.

Bedzies świciuł, zbierema się!

Czekajcie! Rozmówiewa się!