O błędzie ludzki ! O szalone dumy !

Jako to łacno pisać się z rozumy,

Kiedy po woli świat mamy, a głowa

Człowieku zdrowa.

W dostatku będąc, ubóstwo chwalemy,

W rozkoszy - żałość lekce szacujemy,

A póki wełny skąpej prządce zstaje,

Śmierć nam za jaje.