Jako mi niemal wszyscy obiecali,

Cny Antenorze, proszę, i ty sprawie

Mej bądź przychylnym przeciw posłom greckim.

A ja z chęcią rad, zacny królewicze,

Cokolwiek będzie sprawiedliwość niosła

I dobre rzeczypospolitej naszej.

Wymówki nie masz, gdy przyjaciel prosi.

Przyzwalam, kiedy o słuszną rzecz prosi.

Obcemu więcej życzyć niżli swemu

Coś niedaleko zda się od zazdrości.

Przyjacielowi więcej niżli prawdzie

Chcieć służyć zda się przeciw przystojności.

Ręka umywa rękę, noga nogi

Wspiera, przyjaciel port przyjacielowi.

Wielki przyjaciel przystojność: tą sobie

Rozkazać służyć nie jest przyjacielska.

W potrzebie, mówią, doznać przyjaciela.

I toć potrzeba. gdzie sumnienie płaci

Piękne sumnienie: stać przy przyiacielu.

Jeszcze pięknieisze: zostawać przy prawdzie.

Grekom pomagać to u ciebie prawda.

Grek u mnie każdy, kto ma sprawiedliwą.

Widzę, żebyś mnie ty prędko osądził.

Swoje sumnienie każdego ma sądzić.

Znać, że u ciebie gospodą posłowie.

Wszystkim ućciwym dom mój otworzony.

A zwłaszcza, kto nie z próżnymi rękoma.

Trzeba mi bowiem sędziom na podarki,

Bom cudzą żonę wziął. o którą czynią.

Nie wiem o żonę, ale dobry bierzesz,

Od Greków zwłaszcza; moje na cię małe.

I żon, i cudzych darów nierad biorę.

Ty, jako żywiesz, tak, widzę, i mówisz

Niepowściągliwie; nie mam z tobą sprawy.

I mnie żal, żem cię o co kiedy prosił,

Ufam swym ·bogom, że i krom twej łaski

Najdę, kto rzeczy mych podpierać będzie.

Taki, jakiś sam.

Da Bóg, człek poćciwy.