“Wierę snać z sejmu naszego

Nie słychamy nic dobrego,

Już to kielka niedziel bają,

A w ni w czym sie nie zgadzają. (...)

Pewnie Pospolitej Rzeczy

Żadny tam nie ma na pieczy.

Boć i owi z pustą gławą,

Co je rzkamo posły zową,

Więcej też sobie folgują,

A to, co jem trzeba, kują.

Bo jedni są, co sie boją,

Drudzy o urzędy stoją,

Jako tako pochlebuje,

Gdy co kto smacznego czuje.

Bo acz to jest wielki urząd,

Kto chce łatać ten spólny błąd,

Lecz gdy nie będzie pilności,

A prawej, spólnej miłości,

Przedsię z oną płochą radą

Na chromem do domu jadą". (...)