Już dziewięć głosów było w różnym zdaniu,

Gdy kolej przyszła na Elizeusza:

“Żeby dogodzić waszemu żądaniu-

Rzekł - sprawiedliwa żarliwość mnie wzrusza.

Za nic już kufle, w księgach i czytaniu

Cała treść rzeczy. Żal mówić przymusza:

Minęły czasy szczęśliwej prostoty,

Trzeba się uczyć, upłynął wiek złoty!

Z góry zły przykład idzie w każdej stronie,

Z góry naszego nieszczęścia przyczyna

O ty, na polskim co osiadłszy tronie,

Wzgardziłeś miodem i nie lubisz wina!

Cierpisz, pijaństwo że w ostatnim zgonie

Z ciebie gust książek, a piwnic ruina.

Tyś naród z kuflów, szklenic, beczek złupił;

Bodajeś w życiu nigdy się nie upił!

Trzeba się uczyć. Wiem z dawnej powieści,

Że tu w klasztorze jest biblijoteka;

Gdzieś tam pod strychem podobno się mieści

I dawno swego otworzenia czeka.

Był tam brat Alfons lat temu trzydzieści

I z starych książek poobdzierał wieka.

Kto wie? może się co znajdzie do rzeczy

I słaby oręż czasem ubezpieczy".