Nie - otwartości mężczyzna się boi,

Chciałby mgłą zawsze okryć swoję duszę,

By mieć dwa światła i stać między dwiema.

Skąd o mężczyznach takie złe mniemanie?

Owszem, pochlebne.

Głębokie problema!

Nie mój to rozum rozwiązać go w stanie.

Zwodzić i zdradzać wszak najmilsza sztuka?

Każdy z niej chluby, w niej nagrody szuka;

Im więcej ofiar naliczy, nakłamie,

Tym w chwalebniejsze uwieńczy się znamię.

Hm! bardzo panią żałuję.

A! bardzo panu dziękuję.

Lecz jeśli łaska, z jakiegoż powodu?

Że z tak niewinną duszą, tak za młodu,

Już doświadczyłaś, co jest męska zdrada.

Już doświadczyłam? i któż to powiada?

Zdrowy - choroby, bogacz - nie zna nędzy,

Tak równie - zdrady, kto nie był zdradzany.

Z kilku zaś książek, czytanych czym prędzej,

Rozsądek wzbrania ogólnej nagany.

Ależ i przykład zostaje w pamięci.

O, przykład! Przykład dobre i złe mieści,

Ale najczęściej złem nas tylko nęci.

Mszcząc zatem krzywdy całej płci niewieściej,

Nadobna Klara poprzysięgła sobie

Nie uszczęśliwić żadnego z czcicieli.

Któż to mówił?

Kto? - Albin.

W tym sposobie

Pan Gustaw pewnie ze strony Anieli

Podobne śluby wkrótce nam ogłosi;

Każdy się chętnie własną dzieli klęską.

Hm! Panna Klara walczy duszą męską

I zapał, który jej rumieniec wznosi,

Czas Amazonek przed oczy nam stawia.

Zapał-jest zapał-ja wiem, co objawia...

I powiem, powiem, sto razy powtórzę:

Iż moja dusza znieść mężczyzn nie może!

Nienawidzić ich - moje przedsięwzięcie;

Dwakroć przysięgłam i dochowam święcie!