Urodził się 5.05.1846 r. w Woli Okrzejskiej, zmarł 15.11.1916 r. w Szwajcarii.

Pochodził ze zubożałej rodziny ziemiańskiej. Studiował na wydziale prawnym, a następnie filologiczno-historycznym Szkoły Głównej i Uniwersytetu Warszawskiego.

Był m.in. współwłaścicielem dwutygodnika "Niwa", redaktorem dziennika "Słowo", korespondentem "Gazety Polskiej" w Ameryce.

Na 25-lecie pracy twórczej otrzymał od narodu dwór w Oblęgorku pod Kielcami.

W 1905 r. otrzymał literacką Nagrodę Nobla.

Był autorem m.in.: nowel: "Szkice węglem" (1880), "Za chlebem" (1880), "Janko Muzykant" (1880), "Orso" (1880), "Bartek Zwycięzca" (1882), powieści: "Ogniem i mieczem" (1884), "Potop" (1886), "Pan Wołodyjowski" (1888), "Rodzina Połanieckich" (1895), "Quo vadis" (1896), "Krzyżacy" (1900), "W pustyni i w puszczy" (1911).