1:1	 Szczęśliwy, kto nie słucha bezbożnych, Nie chodzi drogami grzeszników i nie zadaje się z szydercami,
1:2	 lecz w prawie Pańskim ma upodobanie i rozmyśla nad nim, we dnie i w nocy.
1:3	 Podobny jest do drzewa, co nad wodą płynącą owoc wydaje we właściwym czasie, a liście jego nigdy nie więdną. Taki co zacznie, kończy szczęśliwie.
1:4	 Inaczej jest z bezbożnymi: są jak plewy niesione wiatrem.
1:5	 Nie ostoją się tedy bezbożni na sądzie ani grzesznicy pośród sprawiedliwych.
1:6	 Pan bowiem zna ścieżki sprawiedliwych, A droga bezbożnych wiedzie ku zagładzie.

2:1	 Dlaczego buntują się narody, po co te próżne knowania ludów?
2:2	 Głowy podnoszą królowie ziemscy, łączą się z nimi wielcy tego świata przeciwko Panu i Jego Pomazańcowi.
2:3	 I mówią: Zrzućmy z siebie Ich więzy i uwolnijmy się od Ich jarzma.
2:4	 Lecz śmieje się Ten, co na niebie panuje, drwi sobie z nich Pan.
2:5	 Ale też przemówił do nich w swym gniewie i swoim zagniewaniem wprawił ich w osłupienie:
2:6	 Ja sam ustanowiłem mego króla na Syjonie, mojej świętej górze.
2:7	 Chcę wam ogłosić wolę Boga, który do mnie powiedział: Synem moim jesteś, zrodziłem Cię dzisiaj.
2:8	 Zażądaj tylko, a dam Ci w dziedzictwo narody, ziemię aż po jej krańce na własność.
2:9	 Będziesz je ujarzmiał berłem z żelaza, pokruszysz je jak gliniane naczynia.
2:10	 Zechciejcie tedy zrozumieć, królowie, nauczcie się czegoś, zarządcy ziemi.
2:11	 Służcie Panu z bojaźnią,
2:12	 z drżeniem całujcie Jego stopy, bo jeśli się rozgniewa, zginiecie. On bowiem łatwo zapala się gniewem i wtedy szczęśliwi, którzy Mu ufają.

3:1	 Psalm, który wyśpiewał Dawid, gdy uciekał przed swoim synem Absalomem
3:2	 Panie, jakże liczni są ci, co mnie uciskają, jak liczni są ci, co na mnie nastają.
3:3	 Wielu jest takich, co mówią, iż nie ma dla mnie ocalenia u Boga.
3:4	 Ale ty, Panie, jesteś dla mnie tarczą, Tyś chwałą moją i Ty mnie podnosisz.
3:5	 Wołałem głośno do Pana i wysłuchał mnie ze swej góry świętej.
3:6	 Kładę się i zasypiam spokojnie, i znowu się budzę, bo Pan ma mnie w swej pieczy.
3:7	 Nie boję się nawet tysiąca mocarzy, którzy na mnie zewsząd nastają.
3:8	 Racz powstać, o Panie, Boże mój, ześlij mi pomoc! Ty zmiażdżyłeś szczęki moich wszystkich wrogów, a bezbożnikom połamałeś zęby.
3:9	 Tylko u Pana nasze ocalenie. Niech Twoje błogosławieństwo spłynie na Twój naród.

4:1	 Dla kierującego chórem - na instrumenty strunowe. Psalm Dawida.
4:2	 Gdy wołam do Ciebie, racz mnie wysłuchać, Boże, mój wybawicielu! Gdy byłem w utrapieniu, Ty mnie wyzwoliłeś.
4:3	 Wy zaś, możni tego świata, jak długo będziecie swoje serca zamykać? Dlaczego kochacie to, co nic nie warte, i czemu w kłamstwie żyjecie? Pauza
4:4	 Oto, jak łaskawy jest pan dla prawych; On mnie wysłuchuje, ilekroć się doń zwracam.
4:5	 Otrząśnijcie się więc i przestańcie grzeszyć, pomyślcie o tym na waszych łożach i zamilczcie wreszcie! Pauza
4:6	 Złóżcie należne ofiary, zaufajcie Panu!
4:7	 Wielu pyta: A któż nam pokaże szczęście? O Panie, niech nam zajaśnieje oblicze Twoje!
4:8	 Wlałeś w moje serce więcej radości niżbym jej miał z obfitości zboża i wina.
4:9	 Kładę się więc spokojnie i zasypiam, bo Ty sam, Panie, sprawiasz, że jestem beztroski.

5:1	 Dla kierującego chórem - na flety. Psalm Dawida
5:2	 Wysłuchaj, Panie, słów moich, niech wzruszy Cię me narzekanie.
5:3	 Niech dotrze do Ciebie mój głos, Królu mój i mój Boże, bo do Ciebie wołam.
5:4	 O Panie mój, od rana głos mój słyszysz, gdy ranną przygotowuję ofiarę i w Twoją wpatruję się stronę.
5:5	 Nie jesteś przecież Bogiem, który lubi nieprawość, i nie może bezbożnik pozostawać z Tobą.
5:6	 Nie ocaleją przed Tobą ci, co się wynoszą, bo nienawidzisz wszystkich, którzy zło czynią.
5:7	 Ty zgubę sprowadzasz na kłamców wszelkich, odrazę budzą w Tobie.
5:8	 Mnie jednak wolno wejść do Twego domu, bo jesteś dla mnie dobry nieskończenie. Upadnę przed Tobą w bojaźni prawdziwej przed Twoim świętym przybytkiem.
5:9	 Prowadź mnie, Panie, drogami Twej sprawiedliwości, choć nie chcą tego wrogowie moi! Czyń prostą przede mną Twą drogę!
5:10	 Z ich ust nie wyjdzie słowo prawdy, bo ich wnętrze pełne nieprawości. Ich gardło - niczym grób otwarty, a język - zawsze skory do schlebiania.
5:11	 O Panie, spraw, by ponieśli karę i by ich zgubiły ich własne knowania. Odtrąć ich od siebie z powodu ich zbrodni, za to, że podnoszą przeciw Tobie głowy.
5:12	 Niech zaś radują się wszyscy, co Tobie ufają, niech nie ustaje ich radość. Strzeż wszystkich, co kochają Twe imię, Aby zawsze mogli Cię sławić:
5:13	 Bo prawego błogosławisz, Panie, i jak tarczą osłaniasz go swą łaską.

6:1	 Dla kierującego chórem - na instrument strunowy w oktawie. Psalm Dawida.
6:2	 O Panie, racz mnie nie karać w swoim gniewie i nie karć mnie w Twej zapalczywości!
6:3	 Okaż mi, Panie, Twoje miłosierdzie, bom chwiejny, ratuj mnie, bo słabną moje kości.
6:4	 Jestem głęboko przygnębiony na duszy, jak długo jeszcze będziesz zwlekał, Panie?
6:5	 O Panie, obróć się ku mnie i okaż mi pomoc, w Twoim miłosierdziu pośpiesz mi na ratunek!
6:6	 Bo żaden spośród zmarłych nie myśli o Tobie i nikt nie będzie Cię wielbił w zaświatach.
6:7	 Nie mam już sił, żeby wzdychać, łez strumieniem co noc oblewam me łoże, łzy spływają po moim posłaniu.
6:8	 Oczy wyblakły mi już od płaczu, a wrogowie sprawili, żem się bardzo postarzał.
6:9	 Odstąpcie ode mnie, wszyscy bezbożnicy, bo dotarł do Pana głos płaczu mojego.
6:10	 Wysłuchał Pan mojego błagania, Pan raczył przyjąć moje prośby.
6:11	 Wstyd i zgroza ogarnie mych wrogów, bo muszą ustąpić i czeka ich poniżenie.

7:1	 Skarga, którą wyśpiewał Panu Dawid z powodu Beniaminity Kusza
7:2	 O Panie, mój Boże, do Ciebie się uciekam, przybądź mi z pomocą w moich uciskach i ratuj mnie!
7:3	 Oby nie rzucił się ktoś na mnie jak lew i nie pozbawił mnie życia, i nie próbował mnie rozszarpać, gdy będę bezradny.
7:4	 Jeżeli zła się dopuściłem, Panie mój i Boże, jeśli moje ręce nieprawością splamione,
7:5	 jeśli krzywdę wyrządziłem przyjacielowi, jeśli nękałem tego, co mnie uciskał niesłusznie,
7:6	 to niech mnie prześladują i pochwycą wrogowie, niech mnie pozbawią życia, niech moją godność podepczą nogami! Pauza
7:7	 O Panie, podnieś się w swoim zagniewaniu, poskrom moich zaciekłych wrogów! Racz obudzić się, o mój Boże. Wezwałeś wszystkich przed sąd, Pan sądzi narody.
7:8	 Niech Cię otoczą rzesze ludzi, a Ty zasiądź przed nimi na wysokim tronie.
7:9	 Mnie zaś, ponieważ jestem prawy, przyznaj rację i bądź dla mnie dobry, bo jestem bez winy!
7:10	 Złości bezbożnych wyznacz kres, dla sprawiedliwych zaś bądź umocnieniem, Boże sprawiedliwy, który przenikasz nerki i serce człowieka.
7:11	 (Pan) Bóg jest moją tarczą, On zbawia ludzi czystego serca.
7:12	 Bóg jest sędzią sprawiedliwym, jest Bogiem, który co dzień karać może.
7:13	 Gdy grzesznik znów swój miecz ostrzy, gdy łuk napina i do celu mierzy,
7:14	 na siebie samego zgubną broń szykuje, w niego ugodzą rozpalone strzały.
7:15	 Złe są jego zamysły, jest brzemienny utrapieniami i rodzi tylko podstęp.
7:16	 Wykopał dół głęboki, wybrał  z niego ziemię, ale w końcu sam wpada w pułapkę, którą zastawił.
7:17	 Jego złość spadnie na jego głowę, a jego niecne czyny przygniotą mu skronie.
7:18	 Będę dziękował Panu, bo jest sprawiedliwy, śpiewem będę chwalił Najwyższego.

8:1	 Dla kierującego chórem - na nutę pieśni: “Tłocznia wina". Psalm Dawida
8:2	 O Boże i Panie nasz, jak sławne jest imię Twoje aż po krańce ziemi, a wielkość Twoja sięga ponad niebo.
8:3	 Chwałę Twoją śpiewają usta dzieci i niemowląt, choć nie chcą tego wrogowie Twoi. Muszą zamilknąć Twoi wrogowie i przeciwnicy.
8:4	 Gdy patrzę na niebo, dzieło Twoich palców, na księżyc i na gwiazdy, które uczyniłeś,
8:5	 (wtedy pytam): kimże jest człowiek, że o nim pamiętasz, kim syn człowieczy, że Cię tak obchodzi?
8:6	 Uczyniłeś go tylko nieco mniejszym od Boga, obdarzyłeś go wspaniałością i chwałą.
8:7	 I dałeś mu władzę nad dziełami rąk Twoich, wszystko złożyłeś u jego stóp:
8:8	 owce i wszelkie bydło, a także dzikie zwierzęta,
8:9	 ptaki w powietrzu i ryby w morzu, wszystko, cokolwiek porusza się w wodzie.
8:10	 O Boże, Panie nasz, jak sławne jest imię Twoje aż po krańce ziemi!

9:1	 Dla kierującego chórem - na nutę pieśni: “Umrzeć za syna". Psalm Dawida Alef
9:2	 Dzięki Ci chcę składać całym sercem, Panie, o wszystkich Twoich cudach opowiadać pragnę!
9:3	 Będę się cieszył i radował Tobą, na cześć imienia Twego, o Najwyższy, będę grał i śpiewał. Bet
9:4	 Bo zostali odtrąceni wrogowie moi, upadli i znikli sprzed Twego oblicza.
9:5	 Ty bowiem przyznałeś mi rację, wziąłeś mnie w obronę i zasiadłeś na tronie jak sędzia sprawiedliwy. Gimel
9:6	 Napomniałeś ludy, bezbożnych wygubiłeś, imię ich wymazałeś na wieczne czasy.
9:7	 Znikli wrogowie pokonani na zawsze, miasta ich wyludnione, minęła ich sława. Hi
9:8	 A Pan na wieki panuje, każe swój tron ustawić, by sądzić.
9:9	 I sądzi sprawiedliwie cały okrąg ziemi, i ogłasza narodom wyroki, na jakie zasłużyli. Waw
9:10	 I tak staje się Pan schronieniem dla uciśnionych, miejscem ocalenia za dni ich ucisku.
9:11	 Dlatego ufa ci każdy, kto zna Twoje imię, bo nie opuszczasz, Panie, nikogo, kto Cię szuka. Zain
9:12	 Śpiewajcie Panu, co mieszka na Syjonie, opowiadajcie wśród narodów o Jego dziełach,
9:13	 bo wszelką krew pomści i na ubogich wspomni, i nie będzie nieczuły na ich krzyk o pomoc.
9:14	 Zmiłuj się nade mną w moim utrapieniu , o Panie, zobacz, jak mnie gnębią ci, co mnie nienawidzą! Wyprowadź mnie poza bramy śmierci,
9:15	 bym mógł śpiewać Twoją chwałę w bramach Syjonu i radował się, boś przyszedł mi z pomocą.
9:16	 Narody zaś wpadają w pułapki, które same stawiają, w sidłach potajemnie zastawionych ugrzęzły ich nogi.
9:17	 Pan się objawił i wydał wyroki, przez dzieła rąk własnych zginął bezbożnik. Higgajon.
9:18	 I tak muszą zstąpić bezbożni do krainy umarłych i wszyscy poganie, co nie myślą o Bogu.
9:19	 A ubogi nie będzie zapomniany na wieki, nadzieja cierpiącego nigdy nie jest próżna.
9:20	 Powstań, o Panie, niech nie wynosi się człowiek, niech będą osądzone ludy przed Twoim obliczem.
9:21	 Napełnij ich, Panie, bojaźnią, niech narody uznają w końcu, że są tylko ludźmi.

10:1	 O Panie, czemuż tak daleko stoisz, czemu się ukrywasz za dni mego ucisku?
10:2	 Bezbożny zaś się pyszni i dręczy biedaków, a winien wpaść w sidła, które sam zastawił.
10:3	 I chełpi się pożądliwością swej duszy, dopuszcza  się grabieży oraz bluźnierstw i znieważa Pana.
10:4	 Pyszniąc  się mówi bezbożnik: Nie ma kary Bożej, nie ma wcale Boga. I nic więcej nie myśli.
10:5	 Cokolwiek czyni, zawsze wiedzie mu się dobrze, za wysoko i za daleko są dlań Twe wyroki, drwi sobie ze wszystkich przeciwników swoich.
10:6	 Powtarza w swym sercu: Nigdy się nie ugnę, nie zaznam niedoli po wszystkie pokolenia.
10:7	 Jego usta pełne przekleństw, kłamstw i podstępu, a językiem tylko niszczy i dręczy.
10:8	 Ukrywa się podstępnie w zagrodach i czyha, by zgładzić prawego, oczu swoich nie spuszcza z biedaków.
10:9	 Czai się w zasadzce jak lew w swojej jamie i zawsze jest gotów, by porwać biedaka, rzuca się nań i chwyta go we własne sieci.
10:10	 Pochyla się, do ziemi przygniata i w końcu całkiem obezwładnia słabszego.
10:11	 I mówi sobie w sercu: Bóg mi to zapomni, odwraca swe oblicze i nie widzi niczego.
10:12	 Powstań więc, o Panie, podnieś swą prawicę, nie zapominaj o tych, co gną się pod ciężarem.
10:13	 Czemuż to bezbożnik ma znieważać Boga i mówić sobie w sercu, że nie karzesz nikogo?
10:14	 A przecież Ty sam widzisz, patrzysz na trud i boleści. Wiesz, że ubogi Ci ufa, Tyś opiekunem sieroty.
10:15	 Połam ręce bezbożnym i grzesznym, ukarz ich zbrodnie i spraw, by ich więcej nie było.
10:16	 A Pan jest królem na wieki i nie ma już pogan na Jego ziemi.
10:17	 O Panie, tyś zaspokoił pragnienia ubogich, umocniłeś ich serca, wszystkich wysłuchałeś.
10:18	 Sierotom i uciśnionym przyznałeś rację i żaden człowiek na ziemi nie sieje już grozy.

11:1	 Dla kierującego chórem. Psalm Dawida U Pana znalazłem schronienie. Jakże więc możecie mi mówić, żebym jak ptak ulatywał w góry?
11:2	 A bezbożni już napinają łuki i na cięciwach układają strzały, by z ciemności wycelować dokładnie w ludzi o czystym sercu.
11:3	 Jeśli wszystko u podstaw się sypie, to co jeszcze może zrobić sprawiedliwy?
11:4	 A Pan przebywa w swoim świętym przybytku, tron zaś ma na niebiosach. Jego oczy patrzą z wysoka, wzrok Jego przenika ludzi.
11:5	 Bada Pan sprawiedliwego i grzesznika, a lubujących się w przemocy nienawidzi z całej duszy.
11:6	 Na bezbożnych spuszcza ogień i siarkę i dmie w ich stronę rozpalonym wichrem.
11:7	 Pan jest sprawiedliwy i kocha czyny prawe, a sprawiedliwi zobaczą oblicze Jego.

12:1	 Dla kierującego chórem. Na oktawę. Psalm Dawida.
12:2	 Wspomóż mnie, Panie, bo nie ma już prawych, i żadnej wierności pośród synów ludzkich.
12:3	 Jedni drugich okłamują nawzajem, fałszywy jest ich język i rozdwojone serce.
12:4	 Niech więc Pan wygubi wszystkie złe języki i wargi mówiące nieprawdę.
12:5	 Powtarzają sobie: W języku jest nasza siła i na wargach moc nasza. Któż może się nam sprzeciwić?
12:6	 Gdy słabszych zaczną uciskać, gdy biedni jęczeć zaczną, wtedy rzecze Pan: Teraz już powstanę i ocalę sponiewieranych.
12:7	 Szczere jest to, co Pan mówi, jak srebro czyszczone w piecu, od wszelkich zanieczyszczeń wolne, siedmiokroć oczyszczone.
12:8	 Ty nas ocalisz, o Panie, uratujesz nas od tych ludzi na zawsze,
12:9	 nawet gdy bezbożni krążyć  będą dokoła i wzmagać się będzie złość pośród ludzkich synów.

13:1	 Dla kierującego chórem. Psalm Dawida
13:2	 O Panie, jak długo jeszcze nie raczysz wspomnieć na mnie, jak długo będziesz krył przede mną Twe oblicze?
13:3	 Jak długo jeszcze mam nosić ból w duszy, a w sercu codzienną zgryzotę? Jak długo jeszcze mój wróg będzie nade mną górował?
13:4	 Wejrzyj  więc na mnie, racz mnie wysłuchać, Panie mój i Boże! Napełnij moje oczy blaskiem, abym nie zasnął i nie umarł,
13:5	 by mój  nieprzyjaciel nie mógł sobie powiedzieć: A jednak go pokonałem!, by się nie cieszyli moi wrogowie, że oto chwiać się zaczynam.
13:6	 Lecz ja zaufałem Twemu miłosierdziu, moje serce się cieszy, żeś mnie wspomógł. Panu na chwałę będę śpiewał, bo wyświadczył mi dobro.

14:1	 Dla kierującego chórem. Psalm Dawida Mówią  nierozumni w swoim sercu, że nie ma Boga! I dopuszczają się rzeczy złych i haniebnych, nikt nie troszczy się o dobro.
14:2	 A Bóg patrzy z niebios na ludzi. Czy będzie wśród nich ktoś rozumny i szukający Boga?
14:3	 Ale wszyscy zbłądzili i do cna znikczemnieli, nie ma nikogo, kto by czynił dobrze.
14:4	 Czyż wszyscy złoczyńcy stracili rozum ci, co jakby pożerają cały mój naród? Jedzą, co prawda, chleb Pana, lecz imienia Jego wcale nie wzywają.
14:5	 Ale strach ich ogarnął i przerażenie, bo oto stanął Bóg obok sprawiedliwych.
14:6	 Chcielibyście zniweczyć pragnienia biedaków, lecz oni u Pana znaleźli schronienie.
14:7	 Niech więc dla Izraela przyjdzie pomoc z Syjonu! Gdy Pan odmieni wreszcie dolę swego ludu, będzie się cieszył Jakub i radował Izrael.

15:1	 Psalm Dawida Kto może wejść do Twego przybytku, o Panie? Kto może przebywać na Twej świętej górze?
15:2	 Ten, kto żyje bez skazy i przestrzega prawa, a w sercu swoim zawsze zachowuje prawdę;
15:3	 ten, kto swym językiem innych nie obraża i przyjaciołom nic złego nie czyni, a swoim najbliższym przykrości nie sprawia;
15:4	 ten, kto pogardza każdym bezbożnikiem, a cześć okazuje wszystkim bogobojnym; ten, kto zawsze dotrzymuje obietnic, jakie pod przysięgą dał swoim najbliższym;
15:5	 ten, kto nie pożycza pieniędzy na lichwę i nie daje się przekupić, by ukarać niewinnego. Ten, kto tak postępuje, nigdy się nie zachwieje.

16:1	 Miktam. Psalm Dawida Strzeż mnie, o Panie, Tobie zaufałem.
16:2	 Wołam w świętych tej ziemi, tylko w jej najlepszych, w nich tylko mam upodobanie.
16:3	 Tylko w świętych tej ziemi, tylko w jej najlepszych w nich mam upodobanie
16:4	 Wiele musi wycierpieć, kto czci obcych bogów. A ja nie będę im składał ofiar, ich imiona nigdy nie będą na mych ustach.
16:5	 Tyś, Panie, moim dziedzictwem i kielichem moim, a losy moje są w Twoich rękach.
16:6	 Na pięknej ziemi przypadła mi moja cząstka i bardzo ukochałem dziedzictwo moje.
16:7	 Błogosławię Pana, który dał mi rozum, i dlatego nocą nawet upomina mnie serce.
16:8	 Zawsze Pana mam przed oczyma On jest stale po mej prawicy, i dlatego stoję.
16:9	 Raduje się więc moje serce i cieszy ma dusza, bezpieczne też będzie zawsze moje ciało.
16:10	 Bo wiem, że nie poślesz mnie do kraju umarłych, nie dopuścisz, by Twoi wierni pozostali w grobie.
16:11	 To Ty mi pokazujesz drogę do  życia, a przed Twym obliczem - pełnia radości, po Twej prawicy radość trwa na wieki

17:1	 Modlitwa Dawida Racz wejrzeć, Panie, na słuszność mej sprawy, wysłuchaj skarg  moich i przyjmij moje modlitwy, bo z ust prawych pochodzą.
17:2	 Niech wyrok o mnie wyjdzie sprzed Twego oblicza, bo oczy Twoje widzą wszystko, co prawe.
17:3	 Choćbyś zaczął badać me serce, nocą mnie nawiedzać i poddawać próbom, to też nie znajdziesz u mnie żadnej nieprawości. Moje usta nie splamiły się niczym.
17:4	 Nie dbam o to, co czynią ludzie. Ja trzymam się słów, co z Twych ust pochodzą.
17:5	 Kroki stawiam na Twoich przykazań drodze, moje stopy nie zbaczają z Twych ścieżek.
17:6	 Wołam do Ciebie, Boże, bo mnie wysłuchujesz, nakłoń ku mnie swojego ucha, racz przyjąć moje prośby.
17:7	 Okaż mi cudowne miłosierdzie Twoje, bo Ty przecież ratujesz wszystkich, którzy pod Twą prawicę się chronią przed swymi wrogami.
17:8	 Strzeż mnie jak źrenicy oka, ukryj mnie w cieniu Twych skrzydeł
17:9	 przed bezbożnikami, co mnie uciskają, przed wrogami śmiertelnymi, którzy zewsząd mnie otaczają.
17:10	 Zamknęli swoje twarde serca, a ich usta miotają bardzo harde słowa.
17:11	 Czatują przy mnie ciągle, otaczają mnie zewsząd, czyhają, by mnie powalić na ziemię.
17:12	 Podobni są do lwa, co się szykuje, by rozszarpać swą zdobycz, są jak młode lwiątko schowane w ukryciu.
17:13	 Powstań więc, o Panie, i wyjdź bezbożnemu naprzeciw, powal go na ziemię, mnie zaś uratuj używając miecza!
17:14	 Własnymi rękami ratuj mnie, o Panie, przed tymi ludźmi, przed tymi, którym niczego w tym życiu nie braknie; przed tymi, których ciało pełne jest dóbr wszelkich; przed tymi, których nawet synowie zawsze będą syci i jeszcze swoim synom dadzą to, co im zostanie.
17:15	 A ja chciałbym w sprawiedliwości patrzeć na Twe oblicze, Twoim widokiem się sycić, kiedy będę wstawał.

18:1	 Dla kierującego chórem. Sługa Pański Dawid wyśpiewał słowa tej pieśni po uwolnieniu go spod władzy wszystkich jego wrogów oraz z rąk Saula.
18:2	 Powiedział wtedy tak: Będę Cię sławił, Panie, mocy moja.
18:3	 O Panie, Tyś moją skałą, twierdzą i wybawieniem, Boże mój, obrońco mój, u którego szukam schronienia. Tyś moją tarczą, umocnieniem i ucieczką moją.
18:4	 Wołam do Ciebie: Bądź pochwalony, o Panie! bo jestem wolny od moich wrogów.
18:5	 Więzy śmierci już mnie krępowały, napełniły mnie przerażeniem fale zagłady.
18:6	 Byłem już oplątany powrozami zaświatów, znalazłem się w sidłach śmierci.
18:7	 W moim utrapieniu zacząłem wołać do Pana i wzywać na pomoc mojego Boga. A On w swoim świętym przybytku wysłuchał głosu mojego, moje wołanie o pomoc dotarło do jego uszu.
18:8	 Wtedy zachwiała się i poruszyła  ziemia, zadrżały w swych posadach góry, zatrzęsło się wszystko, bo zapłonął gniewem.
18:9	 Dym uniósł się z Jego nozdrzy, z ust Jego ogniem buchnęło i zapaliły się od niego rozżarzone węgle.
18:10	 Nagiął ku ziemi niebiosa i zstąpił, mając pod stopami ciemne obłoki.
18:11	 Zbliżał się siedząc na cherubie i leciał niesiony na skrzydłach wiatru.
18:12	 Potem skrył się w ciemnościach, w mrocznej wodzie i w gęstych chmurach, jakby w namiocie.
18:13	 Od jego blasku rozjaśniły się chmury, grad spadał wokół i rozżarzone węgle.
18:14	 I rozkazał Pan grzmotom odezwać się w niebie, i sprawił Najwyższy, że zabrzmiał głos Jego.
18:15	 Wypuścił swoje strzały i rozproszył ich, ugodził błyskawicami i rozpędził wszystkich.
18:16	 I ukazały się głębiny mórz, i odsłoniły się posady ziemi od Twoich groźnych napomnień, o Panie, od wzburzeń Twojego gniewnego oddechu.
18:17	 Zstąpiwszy ze swych wyżyn pochwycił mnie i wyciągnął ze wzburzonej wody.
18:18	 Wyrwał mnie z rąk moich groźnych wrogów, co są silniejsi ode mnie, a mnie nienawidzą.
18:19	 Rzucili się kiedyś na mnie w dzień mojej słabości, ale Pan stanął w mojej obronie.
18:20	 To On wyprowadził mnie na miejsce przestronne i uwolnił mnie, bo mnie miłuje.
18:21	 Pan mi dobrze uczynił i zesłał nagrodę, bo jestem sprawiedliwy i czyste mam ręce.
18:22	 Zawsze bowiem chodziłem drogami Pana i nie odstępowałem od mojego Boga.
18:23	 Jego przykazania mam zawsze przed sobą, a prawem Jego nigdy nie gardziłem.
18:24	 Zawsze byłem przed Nim bez skazy i na baczności się miałem przed grzechem.
18:25	 Nagrodził mnie Pan, bom sprawiedliwy i w Jego oczach czyste mam ręce.
18:26	 Dla wiernych bowiem Ty też jesteś wierny, a dla sprawiedliwych - także sprawiedliwy.
18:27	 Dla czystych - Ty też jesteś czysty a wobec przewrotnych umiesz być przebiegły.
18:28	 Uciśnionym ludom przynosisz zbawienie, wyniosłych zaś zmuszasz do spuszczenia oczu.
18:29	 Pozwól, o Panie, rozbłysnąć moim światłom, Boże mój, rozjaśnij moje ciemności.
18:30	 Z Twoją pomocą zaatakuję warownię, z Bogiem moim przejdę obronne mury.
18:31	 Słuszne są drogi Boże, a słowo Pańskie - oczyszczone w ogniu. Jest On tarczą dla wszystkich, którzy się doń uciekają.
18:32	 Bo któż jest Bogiem, jeśli nie Pan, i któż jest skałą poza naszym Bogiem?
18:33	 Bóg mnie uzbroił swą mocą i wprowadził na drogę bez przeszkód.
18:34	 Dał mi szybkość jelenia i pozwolił wdzierać się na wyżyny.
18:35	 On zaprawiał moje ręce do walki, a ramiona - do naciągania spiżowego łuku.
18:36	 Twoja pomoc była mi tarczą, wspiera mnie Twoja prawica. Pochylasz się czule nade mną i prawdziwie wielkim mnie czynisz.
18:37	 Mam dużo miejsca, by stawiać kroki, nie chwieją się moje nogi.
18:38	  Ścigam moich wrogów i mogę ich dopaść, nie wrócę, póki ich całkiem nie zniszczę.
18:39	 Powalam ich na ziemię, tak że się nie podnoszą, padają i leżą u stóp moich.
18:40	 Dałeś mi siłę do walki, rzuciłeś na kolana wszystkich, którzy mi się sprzeciwiali.
18:41	 Do ucieczki zmusiłeś mych wrogów, wytracasz tych, co mnie nienawidzą.
18:42	 O pomoc żebrzę, lecz nikt ich nie wspiera. Do Pana wołają, lecz nie odpowiada.
18:43	 Rozrzucę ich jak pył na wietrze i będą zdeptani jak uliczne błoto.
18:44	 Ratujesz mnie przed tłumem wojowników i dajesz mi władzę nad wszystkimi ludami. Narody, których kiedyś nie znałem, słuchają teraz moich rozkazów.
18:45	 Wypełniają wszystko, co tylko usłyszą, cudzoziemcy hołd mi składają,
18:46	 upadli na duchu wychodząc ze swoich warowni.
18:47	 Pan niech żyje! Niech będzie błogosławiona opoka moja! Niech będzie wywyższony Bóg mego zbawienia
18:48	 za to, że dokonał pomsty za mnie i poddał pod moją władzę narody.
18:49	 Od wrogów moich mnie uwolniłeś, wyniosłeś mnie ponad przeciwników moich i wyrwałeś mnie z rąk gwałtowników.
18:50	 Sławił Cię tedy będę, Panie, przed narodami i śpiewał z radością na cześć Twego imienia.
18:51	 Bo wsparłeś potężnie Twojego króla, łaskę okazałeś Twemu pomazańcowi Dawidowi i jego potomstwu na wieki.

19:1	 Dla kierującego chórem. Psalm Dawida
19:2	 Niebiosa głoszą chwałę Bożą, firmament świadczy o dziełach rąk Jego.
19:3	 Jeden dzień mówi o tym drugiemu, jedna noc powtarza drugiej to samo,
19:4	 a wszystko bez słów i przemówień, nie można usłyszeć ich głosu.
19:5	 Lecz na świat cały idzie ich nauka, wieści przekazują aż po krańce ziemi, tam, gdzie On słońcu namiot wystawił.
19:6	 A ono wychodzi jak oblubieniec z komnaty, radosny jak bohater kroczący swą drogą.
19:7	 Pojawia się na jednym krańcu nieba i biegnie aż do krańca drugiego, i nic nie może ukryć się przed jego żarem.
19:8	 Doskonałe są Pańskie pouczenia, bo ludziom pokrzepienie dają; wiecznotrwałe jest Pańskie prawo, bo mądrymi czyni wszystkich, co są  prostego serca.
19:9	 Nakazy Pańskie są słuszne i radują serce, wyraźna jest wola  Pana i wzrok ludzki oświeca.
19:10	 Czysta jest bojaźń Pana i trwać będzie na wieki, sprawiedliwe są wyroki Pana, wszystkie bez wyjątku słuszne.
19:11	 Cenniejsze są od złota, od mnóstwa złota szczerego, i słodsze są od miodu, od miodu płynącego z plastra.
19:12	 Twój sługa wielce sobie ceni ich pouczenia, kto ich przestrzega, już ma obfitą zapłatę.
19:13	 Bo któż jest w stanie dostrzec własne błędy? Uwolnij mnie, proszę, od winy, której nie znam.
19:14	 Strzeż Twego sługi przed ludźmi pysznymi, nie dozwól, by mną zawładnęli, bo ja sam jestem bez skazy i wolny od cięższych przewinień.
19:15	 Oby spodobały Ci się słowa ust moich, cokolwiek w sercu noszę, wszystko Ci pokazuję, Panie, opoko moja, wybawienie moje.

20:1	 Dla kierującego chórem. Psalm Dawida
20:2	 Oby Pan cię wysłuchał w dniu utrapienia, a imię Boga Jakubowego niech będzie ci osłoną.
20:3	 Niech ześle ci pomoc ze swego przybytku, niech ci nadejdzie wsparcie z Syjonu.
20:4	 Niech raczy wejrzeć na wszystkie twe ofiary, niech przyjmie łaskawie wszystkie całopalenia. Pauza
20:5	 Niech da ci to, czego pragnie twe serce, i pozwoli wypełnić wszystkie twe zamiary.
20:6	 Cieszyć się będziemy z twojego zwycięstwa i w imię Boga nieść w górze sztandary. Niech spełnią się u Pana wszystkie twoje prośby.
20:7	 A ja pewien jestem, że Pan wybawi pomazańca swego, wysłucha go z niebieskiego przybytku i wspomoże siłą swojej prawicy.
20:8	 Jedni są silni mocą rydwanów, inni - rumaków, nasza zaś siła w imieniu Pana, Boga naszego.
20:9	 Tamci potknęli się i upadli, a my stoimy i trwamy.
20:10	 O Panie, daj zwycięstwo królowi, wysłuchaj nas w dniu naszego wołania!

21:1	 Dla kierującego chórem. Psalm Dawida
21:2	 Mocą od Ciebie, Panie, król się raduje i cieszy się bardzo, ponieważ go wspierasz.
21:3	 Spełniłeś bowiem pragnienie jego serca i nie odmówiłeś tego, o co prosiły jego usta. Pauza
21:4	 Wychodziłeś mu naprzeciw z błogosławieństwem i szczęściem, na głowę mu włożyłeś koronę ze złota.
21:5	 Prosił Cię o życie i Ty mu je dałeś, życie na wiele dni, na zawsze, na wieki.
21:6	 Dzięki Twojej pomocy wzrosła jego sława, bo przyodziałeś go w wielkość wspaniałą.
21:7	 I uczyniłeś go błogosławionym na wieki, gdy patrzysz na niego, sprawiasz mu wielką radość.
21:8	 Król bowiem we wszystkim zaufał Panu, w swej łaskawości Najwyższy nie pozwoli mu upaść.
21:9	 Twoje ręce dosięgną wszystkich Twoich wrogów, Twoja prawica znajdzie tego, kto Cię nienawidzi.
21:10	 Będą jak piec rozpalony, kiedy się pojawisz. A Pan pochłonie ich w swoim gniewie, ogień do reszty ich strawi.
21:11	 Wytracisz ich rodzaj na ziemi i nie będzie ich więcej pośród synów ludzkich.
21:12	 I choćby układali złe i podstępne plany, nie będą w stanie wyrządzić Ci niczego złego.
21:13	 Zmusisz ich wszystkich do ucieczki, gdy zaczniesz mierzyć do nich z Twego łuku.
21:14	 Ukaż się, Panie, z Twoją mocą, a wychwalać i sławić będziemy Twą zwycięską potęgę.

22:1	 Dla kierującego chórem: Na melodię pieśni: “Jak łania o świcie". Psalm Dawida
22:2	 Boże mój, Boże mój, czemuś mnie opuścił? Czemuś tak daleko od mego wołania i od słów mojej skargi?
22:3	 Boże mój, w dzień Cię wzywam, ale mi nie odpowiadasz, w nocy wołam i nie zaznaję spokoju.
22:4	 A przecież Ty jesteś święty i Twoja jest chwała całego Izraela.
22:5	 Tobie zaufali ojcowie nasi, Tobie zaufali i Tyś ich uratował.
22:6	 Do Ciebie wołali i zostali wybawieni, Tobie zaufali i nie spotkała ich hańba.
22:7	 Ja zaś jestem robak, a nie człowiek, pośmiewisko dla ludzi, wzgarda dla narodów.
22:8	 Wszyscy, którzy na mnie patrzą, śmieją się ze mnie, otwierają usta, potrząsają głową:
22:9	 Panu zaufał, niech więc Go wyzwoli, niech wyrwie go z nieszczęścia, skoro go tak kocha.
22:10	 To Tyś mnie wyprowadził z łona mojej matki, Tyś mnie kładł bezpiecznie na matczynych piersiach.
22:11	 Od narodzin oddano mnie Tobie w opiekę, od łona matki Ty jesteś mym Bogiem.
22:12	 Nie oddalaj się ode mnie, bo grozi mi ucisk, a nie ma nikogo, kto by mnie wspomógł.
22:13	 Otacza mnie mnóstwo młodych cielców wszędzie pełno byków z Baszanu.
22:14	 wszystkie otwierają ku mnie pyski, niczym lwy drapieżne i głośno ryczące.
22:15	 Jestem rozlany jak woda, ze stawów występują wszystkie moje kości, a serce jak wosk topnieje w moim wnętrzu.
22:16	 Moje gardło wyschło jak skorupa, do podniebienia przywarł mi język, a Ty mnie rzuciłeś w proch śmierci.
22:17	 Zgraja psów mnie opadła, otacza mnie gromada złoczyńców, którzy przebijają moje ręce i nogi.
22:18	 Mogę policzyć wszystkie moje kości, a oni patrzą i urągają mi wzrokiem.
22:19	 Rozdzielają między siebie me szaty, a o płaszcz mój rzucają losy.
22:20	 Ale Ty, Panie, racz nie odchodzić ode mnie, Ty, mocy moja, pośpiesz mi z pomocą!
22:21	 Uratuj me życie od miecza i nie pozwól, żeby psy porwały moje jedyne dobro.
22:22	 Wyrwij mnie z paszczy lwa, ratuj mnie przed rogami bawołów.
22:23	 Obym mógł o Twym imieniu opowiadać moim braciom i wysławiać Cię na zgromadzeniach.
22:24	 Wysławiajcie Pana wszyscy, którzy się Go boicie, chwal Go, całe pokolenie Jakuba, drżyjcie przed Nim, wszyscy potomkowie Izraela .
22:25	 Bo nie wzgardził nędzą biedaków i nie odwrócił się od nich, nie ukrył przed nimi swego oblicza i wysłuchał ich wołania o pomoc.
22:26	 A ja będę Cię chwalił na wielkim zgromadzeniu i wypełnię moje śluby wobec bogobojnych.
22:27	 Ubodzy zaś niech się najedzą do syta; niech sławią Pana ci, co Go szukają. Oby serca ich żyły na wieki!
22:28	 Niech zaczną o tym myśleć wszystkie krańce ziemi i niech się nawrócą do Pana. Niech pokłon Mu oddadzą wszystkie pokolenia pogan.
22:29	 Bo Pan jak król będzie rządził i będzie panował ponad narodami.
22:30	 Tylko Jemu kłaniać się będą mocarze ziemi, przed Nim będą się korzyć, którzy w ziemi spoczywają. A moja dusza żyje dla Niego,
22:31	 będzie Mu służyć moje pokolenie i opowiadać o Panu wszystkim, którzy po nas przyjdą.
22:32	 O dziełach sprawiedliwości Pana usłyszą przyszłe ludy, o tym, że Pan uczynił to wszystko.

23:1	 Psalm Dawida Pan jest moim Pasterzem, nie zbraknie mi niczego.
23:2	 Pozwala mi paść się na zielonych łąkach, nad wodę mnie sprowadzi, abym mógł odpocząć.
23:3	 Pokrzepia moją duszę i wiedzie prostą drogą, bo wierny jest imieniu swojemu.
23:4	 I choćbym musiał zstąpić w otchłań bez światła, nie zlęknę się niczego, bo Ty jesteś przy mnie. Twój kij i laska pasterska są mi pokrzepieniem.
23:5	 Stół dla mnie nakrywasz na oczach mych wrogów, namaszczasz mi głowę olejkiem, kielich mój napełniasz po brzegi.
23:6	 Twoja dobroć i łaska pójdą przez me życie, a ja zamieszkam na długo w domu mego Pana.

24:1	 Psalm Dawida Pana jest ziemia i wszystko, co na niej, cały okręg ziemi i wszyscy jego mieszkańcy.
24:2	 Bo to On cały świat osadził na morzach i utwierdził mocno ponad rzekami.
24:3	 Kto będzie mógł wstąpić na górę Pana? Komu dane będzie stanąć na jego świętych miejscach?
24:4	 Tylko ten, kto ma czyste ręce i serce nieskalane, Kto nie oszukuje i za marnościami nie goni.
24:5	 Taki otrzyma błogosławieństwo od Pana i ocali go sprawiedliwość jego Boga.
24:6	 Oto ludzie, którzy Go szukają, to ci, co Twego oblicza szukają, Boże Jakuba.
24:7	 Wy, bramy, unieście się ku górze, otwórzcie się, prastare podwoje, bo oto nadchodzi Król chwały.
24:8	 A któż to jest ten Król chwały? Pan pełen potęgi i mocy, Pan nie do pokonania w boju.
24:9	 Wy, bramy, unieście się ku górze, otwórzcie się, prastare podwoje, bo oto nadchodzi Król chwały.
24:10	 A któż to jest ten Król chwały? To Pan Zastępów, On jest Królem chwały.

25:1	 Psalm Dawida Do Ciebie, o Panie, wznoszę moją duszę.
25:2	 Boże mój, w Tobie ufność pokładam. Nie dopuść, bym doznał zawodu, nie pozwól, by wrogowie nade mną zatryumfowali.
25:3	 Bo kto Tobie ufa, nie będzie pohańbiony, hańbą zaś okryje się ten, kto zaufał marnościom.
25:4	 Pokaż mi, Panie, Twoje drogi, naucz mnie Twoich ścieżek.
25:5	 Prowadź mnie według Twej wierności i pouczaj, bo Ty jesteś Bogiem, Zbawicielem moim, Waw i w Tobie tylko me nadzieje pokładam.
25:6	 Racz nie zapomnieć o Twym miłosierdziu, Panie, oraz o dziełach łaskawości Twojej, które trwają od wieków.
25:7	 Nie pamiętaj zaś o grzechach młodości i występkach moich, wspomnij na mnie w Twej dobroci, Panie, bo jesteś dobry.
25:8	 Dobry i sprawiedliwy jest Pan, bo sprowadza błądzących na drogi słuszności. Jod
25:9	 Pokornymi rządzi sprawiedliwie, uciśnionych uczy swojej drogi.
25:10	 Wszystkie ścieżki Pana to miłosierdzie i wierność dla tych, co strzegą Jego przymierza i prawa.
25:11	 Wybacz mi, Panie, wszystko przez wzgląd na Twoje imię, bardzo wielka jest bowiem moja wina.
25:12	 A kimże jest człowiek, co boi się Boga? Takiemu pokazuje drogę, którą winien wybrać.
25:13	 Szczęśliwy będzie w swoim domu, a jego synowie cały kraj posiądą.
25:14	 Bóg zaufał tym, co się Go boją, i On powierza im całe przymierze.
25:15	 Moje oczy ciągle zwrócone na Pana, bo On uwalnia moje nogi z sideł.
25:16	 Racz zwrócić się ku mnie i okaż mi swą łaskawość, bo samotny jestem i w uciśnieniu.
25:17	 Uwolnij me serce od strachu, wyprowadź mnie z tego ucisku!
25:18	 Wejrzyj na moją nędzę i boleść i przebacz mi moje przewinienia.
25:19	 Popatrz, jak liczni są moi wrogowie, i jak wielka jest ich nienawiść do mnie!
25:20	 Utrzymaj mnie przy życiu i ratuj, nie pozwól, bym zginął, gdy się do Ciebie uciekam.
25:21	 Niechaj mnie chronią niewinność i prawość, gdyż tylko Tobie, Panie, zaufałem!
25:22	 O Boże, wybaw Izraela ze wszystkich jego ucisków.

26:1	 Psalm Dawida Uznaj niewinność mą, Panie, bo przecież żyłem sprawiedliwie. Panu zaufałem i nigdy się nie zachwiałem.
26:2	 Wypróbuj mnie, Panie, przeniknij mnie, zbadaj moje serce  i nerki.
26:3	 Ciągle mam bowiem przed oczyma Twoją łaskę i wierny Twojej drodze postępuję w Twej prawdzie.
26:4	 Nic wspólnego nie miałem z ludźmi fałszywymi i z niegodziwcami nic mnie nie łączyło.
26:5	 Nie znoszę także owych rzesz złoczyńców, nie siadam nigdy razem z przestępcami.
26:6	 Jako niewinny umywam me ręce i obchodzę, o Panie, Twój ołtarz,
26:7	 by głośno opowiadać Twoją chwałę i rozgłaszać wszystkie cuda Twoje.
26:8	 Miłuję górę, gdzie jest Twój przybytek, i wszystkie miejsca, gdzie Twa chwała mieszka.
26:9	 Racz nie odrzucać mnie  między grzeszników i nie chciej pozbawiać mnie życia, tak jak zwykłeś zabijać morderców.
26:10	 Ich ręce zbrukane hańbiącymi czynami, ich prawica zajęta przekupstwem.
26:11	 A ja niewinnie kroczę moją drogą, wybaw mnie więc, zmiłuj  się nade mną!
26:12	 Nogą stoję na mocnym gruncie, pragnę sławić Pana pośród zgromadzonych.

27:1	 Psalm Dawida Pan jest moim światłem i zbawieniem moim. Kogóż więc mam się lękać? Pan jest siłą mojego życia, przed kim miałbym się trwożyć?
27:2	 Gdy rzucają się na mnie bezbożni, by pozbawić mnie życia, to w końcu oni, ciemięzcy i wrogowie moi, chwieją się i padają.
27:3	 Nawet gdyby mnie oblegało wielkie wojsko, nie lękam się w moim sercu; choćby mi wojnę wypowiedziano, będę trwał w zaufaniu do Ciebie.
27:4	 Tylko o jedno proszę Pana, jednego pożądam prawdziwie: abym mógł mieszkać w domu Pana po wszystkie dni mojego życia, ciesząc się łaskawością Pana i oglądaniem Jego przybytku.
27:5	 Bo znajdę schronienie w jego domu za dni ucisku, ukryje mnie w głębi swego namiotu, a potem wyniesie na wysoką skałę.
27:6	 Mogę więc teraz podnieść głowę ponad wrogów, co mnie otaczają. W namiocie Jego ofiarę złożę, ofiarę radosną dla Pana ze śpiewem i graniem.
27:7	 O Panie, niech dojdzie do Ciebie mój głos, okaż mi swoją łaskawość  i racz mnie wysłuchać!
27:8	 Me serce pamięta, by szukać Twojego oblicza, Twojego oblicza zawsze pragnę szukać.
27:9	 Nie ukrywaj przede mną Swej twarzy i nie oddalaj od siebie w gniewie Twego sługi! Byłeś już przecież dla mnie oparciem, nie odrzucaj więc mnie i nie opuszczaj, Boże, mój Zbawicielu!
27:10	 Choćby mnie opuścili ojciec i matka, wiem, że Pan mnie przyjmie.
27:11	 Pokaż mi, Panie, Twoją drogę, wyprowadź mnie na ścieżkę prostą na złość moim wrogom.
27:12	 Nie wydawaj mnie w ręce nieprzyjaciół moich, bo fałszywie zeznają, źle świadczą o mnie.
27:13	 A ja jestem pewien, że będę oglądał łaskawość Pana w krainie żyjących.
27:14	 Zaufaj więc Panu i bądź mężny, bądź odważny i miej nadzieję w Panu!

28:1	 Psalm Dawida Do Ciebie wołam, o Panie, opoko moja! Nie odwracaj się więc w milczeniu ode mnie, bo jeśli zamilkniesz, ja stanę się podobny do dawno pogrzebanych.
28:2	 Wysłuchaj mego błagania gdy do Ciebie wołam, gdy wznoszę ręce do świętego przybytku Twego.
28:3	 Nie odrzucaj mnie między złych i grzesznych, między tych, co pozdrawiają bliźnich, ale w swoich sercach noszą nienawiść.
28:4	 Odpłać im wedle ich pożądliwości i według ich niecnych czynów. Oddaj im, na co zasłużyli dziełami rąk swoich, niechaj ich uczynki do nich  samych wrócą.
28:5	 Nie zważają wcale na czyny Pana ani na dzieła rąk Jego. Niech więc powali ich na ziemię i nie podniesie więcej!
28:6	 Niech będzie Pan błogosławiony za to, że usłyszał moje błagania.
28:7	 Pan jest moją siłą i tarczą, Jemu więc me serce zaufało. Wspomógł mnie, raduje się przeto me serce. Będę Mu śpiewał pieśń mojej wdzięczności.
28:8	 To Pan jest mocą swego ludu, ochroną i wybawieniem dla pomazańca.
28:9	 Wspieraj swój lud, błogosław dziedzictwo Twoje, wspomagaj go i trzymaj przy sobie na wieki.

29:1	 Psalm Dawida Oddajcie Panu, synowie nieba, oddajcie Panu cześć i chwałę.
29:2	 Oddajcie cześć imieniu Pana, padnijcie przed Panem na twarz w Jego przybytku!
29:3	 Głos Pana unosi się nad wodami, to zagrzmiał (Pan chwały). Pan grzmi ponad wielkimi wodami.
29:4	 Głos Pana potężnie rozbrzmiewa, głos Pana pełen majestatu.
29:5	 Głos Pana cedry rozdziera, Pan rozdziera cedry Libanu.
29:6	 (Głos Pana) sprawia, że Liban jak cielę skacze, a Sirion - jak młody cielec.
29:7	 Głos Pana rozrzuca ogniste strzały,
29:8	 głos Pana wstrząsa pustynią, potrząsa Pan pustynią Kadesz.
29:9	 Głos Pana dęby wyrywa z ziemi i całe lasy powala, a w Jego przybytku wszystko woła: Chwała!
29:10	 Pan króluje nad bezmiarem, Pan zasiada na tronie jak odwieczny Władca.
29:11	 O Panie, dodaj siły Twojemu ludowi, o Panie, ześlij mu błogosławieństwo pokoju.

30:1	 Psalm. Pieśń na poświęcenie świątyni Dawida
30:2	 Pragnę Cię wysławiać, o Panie, bo wydobyłeś mnie z poniżenia i nie pozwoliłeś, by wrogowie wzięli górę nade mną!
30:3	 Panie, Boże mój, wołałem do Ciebie i ocaliłeś mnie.
30:4	 Tyś mnie wyprowadził, o Panie, z królestwa śmierci, wyłączyłeś mnie spośród rzeszy zmarłych i przywróciłeś do życia.
30:5	 Śpiewajcie i grajcie Panu wy, którzy Go miłujecie, wysławiajcie święte imię Jego!
30:6	 Jego gniew trwa bowiem jedną chwilę, dobroć zaś - długa jak całe życie. I jeśli nawet płacze człowiek wieczorem, ranek przywraca mu radość.
30:7	 I tak w pełni swego szczęścia myślałem, że nie upadnę nigdy.
30:8	 Ty zaś, Panie, w dobroci swej uczyniłeś mnie niezdobytą górą, lecz kiedy ukryłeś swoje oblicze, ogarnęła mnie zgroza.
30:9	 I do Ciebie, Panie, wołałem o pomoc, żebrałem u mego Pana o łaskę.
30:10	 Mówiłem: Na cóż zda się ma krew, gdy mnie pogrzebią? Czyż taki proch może Ci oddać chwałę lub rozgłaszać Twą wierność?
30:11	 Wysłuchaj mnie, Panie, okaż swą łaskawość, O Panie, bądź moim Wybawcą!
30:12	 Tyś moje narzekania w taniec przemienił, zdjąłeś ze mnie szatę pokutną i w radość mnie przyodziałeś.
30:13	 Dlatego śpiewa Ci moje serce i nie chce zamilknąć. O Panie mój, Boże, będę Cię sławił na wieki.

31:1	 Dla kierującego chórem.  Psalm Dawida
31:2	 Panie, do Ciebie się uciekam, nie dopuść, bym doznał zawodu, racz zesłać mi ratunek w Twej sprawiedliwości.
31:3	 Nachyl ku mnie Twe ucho i pośpiesz się, by mnie zbawić, bądź mi skałą schronienia i twierdzą ocalenia!
31:4	 Bo Ty jesteś skałą i twierdzą moją, będziesz mnie prowadził i kierował mną dla imienia Twego.
31:5	 Ty mnie uwolnisz od sideł, w które mnie chwycili, bo Ty jesteś moją ucieczką.
31:6	 Z ufnością w Twe ręce składam mego ducha, Ty mnie wybawiłeś, Panie, Boże mój wierny.
31:7	 Nie znosisz wszystkich, co czczą marne bóstwa, ja zaś zupełnie zdaję się na Pana.
31:8	 Będę się radował i cieszył łaskawością Twoją, boś wejrzał na moją nędzę i znasz moje udręki.
31:9	 I nie oddałeś mnie w ręce nieprzyjaciół moich, lecz zostawiłeś moim nogom dużo swobody.
31:10	 Okaż mi, Panie, łaskę, bo lęk mnie ogarnia, od smutku słabną mi oczy, dusza i ciało.
31:11	 Od zmartwień topnieje me życie, wśród jęków lata mi płyną, z sił opadłem wskutek ucisku, zwiotczały moje kości.
31:12	 Dla wszystkich wrogów stałem się pośmiewiskiem, odrazą dla sąsiadów, przerażeniem dla bliskich, i unika mnie każdy, kto widzi mnie na drodze.
31:13	 Zapomnieli o mnie jak o umarłym, stałem się jak rozbite naczynie.
31:14	 Zewsząd dochodzą mnie groźne okrzyki, wszyscy przeciw mnie się zmawiają, myślą tylko o tym, by mnie pozbawić życia.
31:15	 Lecz ja, o Panie, Tobie zaufałem, ciągle powtarzam: Tyś moim Bogiem.
31:16	 Mój los składam w Twe ręce. Wyrwij mnie z rąk moich wrogów i prześladowców.
31:17	 Niech blask Twego oblicza opromienia Twego sługę, w Twojej dobroci przybądź mi z pomocą.
31:18	 O Panie, niech nie spotka mnie zawód, gdy do Ciebie wołam. Niech będą zawiedzeni bezbożni, niech zamilkną i zstąpią do krainy zmarłych.
31:19	 Niech zaniemówią usta, co kłamią, języki mówiące źle o prawych, wargi pełne pychy i wzgardy.
31:20	 O, jak wielka jest Twoja dobroć, Panie; okazujesz ją tym, co się Ciebie boją, i tym, co u Ciebie szukają schronienia.
31:21	 Osłaniasz ich obecnością Twojego oblicza przed knowaniami ludzkimi, ukrywasz ich, jak pod dachem, przed jadem złych języków.
31:22	 Błogosławiony niech będzie Pan, co czyni mi takie cuda i okazuje mi dobroć za dni ucisku.
31:23	 A ja myślałem z bojaźnią, żem został odrzucony od Ciebie. Lecz wysłuchałeś mojego błagania, gdy zwracałem się do Ciebie o pomoc.
31:24	 Kochajcie Pana wszyscy, którzy Go czcicie, bo Pan ma w opiece wszystkich swoich wiernych, wyniosłym zaś zapłaci z nawiązką, dokładnie według ich czynów.
31:25	 Niech serca wasze będą mocne, niezłomne; tacy niech będą wszyscy, co mają nadzieję w Panu.

32:1	 Psalm Dawida. Pieśń pouczająca Szczęśliwy ten, któremu przebaczono winy, którego grzechy zostały zakryte.
32:2	 Szczęśliwy człowiek, któremu Pan nie poczytuje jego winy, w którego sercu nie ma żadnej złości.
32:3	 Kiedy milczałem, próchniały mi kości i przez całe dni jęczałem.
32:4	 Bo ręka Twoja ciąży nade mną we dnie i w nocy, tak iż ubywa mi życia, jakby spalało je słońce. Pauza
32:5	 Dlatego wyznałem moje grzechy i nie kryłem przed Tobą mej winy. Powiedziałem sobie:Wyznam Panu mą winę, a Ty wybaczyłeś mi grzechy. Pauza
32:6	 Tak więc każdy bogobojny w swym ucisku powinien modlić się do Ciebie, a wtedy choćby przyszła bardzo wysoka fala, jego nie dosięgnie.
32:7	 Tyś moją obroną, Ty mnie przed nieszczęściem osłaniasz, Ty mnie ratujesz i radością napełniasz. Pauza
32:8	 (I mówisz): Pouczę cię i wskażę ci drogę, którą winieneś kroczyć. Będę ci radą służył, nie spuszczę z ciebie oczu.
32:9	 Nie bądźcie więc bezrozumni niczym konie lub muły, które wędzidłem i uzdą można opanować, bo inaczej nie pójdą tam, gdzie im każesz.
32:10	 Bezbożnik wiele musi cierpieć, a gdy ktoś zaufa Panu, doznaje Jego dobroci.
32:11	 Sprawiedliwi, cieszcie się i radujcie się w Panu, wykrzykujcie radośnie, wszyscy prawego serca.

33:1	 Radujcie się w Panu, wszyscy sprawiedliwi, niech chwała płynie z serca czystego.
33:2	 Pieśń dziękczynienia grajcie Panu na lirze, grajcie Mu na harfie o dziesięciu strunach.
33:3	 Na Jego cześć śpiewajcie pieśń nową, zadmijcie z całej siły w trąby.
33:4	 Albowiem słowo Pańskie jest proste, a On wierny we wszystkim, co czyni.
33:5	 Kocha On wszystko, co czyste i prawe, a Jego łaskawość wypełnia całą ziemię.
33:6	 Pan wyrzekł słowo i powstały niebiosa i wszystko, co na nich, gdy wydał swe tchnienie.
33:7	 Wody oceanów zebrał jak do bukłaków, otchłanie wodne zamknął niby w skarbcu.
33:8	 Niech cała ziemia trwa w bojaźni Pana, niech cześć Mu oddają mieszkańcy ziemi.
33:9	 Na Jego słowo wszystko powstało, co tylko rozkazał, wszystko się spełniło.
33:10	 Pan zniweczył złe zamiary bezbożnych, unicestwił wszystkie knowania ludów.
33:11	 To zaś, co Pan postanowił, trwa na wieczne czasy, z pokolenia na pokolenie - pragnienia Jego serca.
33:12	 Szczęśliwy naród, którego Bogiem Jahwe, lud taki wybrał sobie Bóg na własność.
33:13	 Pan spogląda z nieba i widzi wszystkich ludzkich synów.
33:14	 I stamtąd, z miejsca swojego zamieszkania widzi wszystkich mieszkańców ziemi.
33:15	 Ten, który uczynił każde serce, wie o wszystkim, co czynią ludzie.
33:16	 Królowi nic nie pomogą najliczniejsze wojska, a dzielnego wojownika nic nie zdoła ocalić.
33:17	 Nie może liczyć na konia, by się uratować.
33:18	 Lecz Pan nie spuszcza oczu z tych, co się Go boją i liczą tylko na jego miłość,
33:19	 ufając, że ocali ich życie i chleba dostarczy w dniach głodu.
33:20	 A nasze dusze oczekują na Pana, bo tylko On jest naszą pomocą i tarczą.
33:21	 I nasze serca w Nim się radują, my zaś ufamy świętemu imieniu jego.
33:22	 Niech nas nie opuszcza Twa miłość, o Panie, tak jak my zawsze ufać Ci będziemy.

34:1	 Psalm, który wyśpiewał Dawid, kiedy wobec Abimeleka udawał szaleńca, a potem został przez niego skazany na wygnanie
34:2	 Na wieki będę błogosławił Pana, Jego chwała będzie zawsze na moich wargach. Bet
34:3	 Dusza moja wielbi Pana, niech słyszą to ubodzy i niech się weselą.
34:4	 Wychwalajcie ze mną wielkość Pana, wszyscy razem wywyższajmy Jego imię.
34:5	 Szukałem Pana, i odezwał się do mnie, i uwolnił mnie od wszelkiej bojaźni.
34:6	 Rozjaśnia się każdy, kto spojrzy na Niego, i nigdy już nie czuje się zawstydzony.
34:7	 Ubogi zaczął wołać i Pan go wysłuchał, i wybawił go ze wszystkich jego ucisków.
34:8	 Anioł Pański stanął obozem przy bogobojnych, nic im nie może zaszkodzić.
34:9	 Ach, jak dobry jest Pan! Skosztujcie, zobaczcie, szczęśliwy, kto u Niego szuka ocalenia.
34:10	 Żyjcie w bojaźni Pana, wszyscy święci Jego, bo niczego nie braknie tym, co się Go boją.
34:11	 Lew młody zmarnieje i będzie głód cierpiał, lecz wszystko mieć będą ci, co schronią się u Pana.
34:12	 Przyjdźcie, moje dzieci, posłuchajcie mnie, a ja was nauczę bojaźni Bożej.
34:13	 Kto z was długo żyć pragnie, kto kocha swoje życie i pragnie zaznać szczęście?
34:14	 Niech język twój stroni od zła, a usta od słów zdradliwych.
34:15	 Niech się odwróci od zła, a zawsze dobro czyni, niech szuka pokoju i za nim idzie.
34:16	 Oczy Pana bowiem ku sprawiedliwym zwrócone, a jego uszy otwarte na ich wołania.
34:17	 Odwraca Pan swe oblicze od ludzi źle czyniących, by wymazać na ziemi wszelką pamięć  o nich.
34:18	 Sprawiedliwi wołali o pomoc, a Pan ich wysłuchał i uwolnił od wszelkich utrapień.
34:19	 Pan bliski jest ludziom skruszonego serca i wspomaga tych, co są złamani na duchu.
34:20	 Wiele nieszczęść spada na sprawiedliwego, ale Pan ratuje go od wszystkich.
34:21	 Opiekuje się każdą jego kością i nie dopuszcza, by nawet jedna była złamana.
34:22	 Zło zaś sprowadza śmierć na grzeszników, zapłatę otrzymują wszyscy nienawidzący cnoty.
34:23	 A Pan ocali dusz wszystkich sług swoich, nie spotka kara tych, co u Niego szukają schronienia.

35:1	 Psalm Dawida Uderz, o Panie, na tych, co mnie atakują,
35:2	 weź tarczę i puklerz i mnie wspomóż.
35:3	 Chwyć za włócznię i wystąp przeciw nim, zagródź drogę tym, co mnie nękają, i powiedz mi: Jestem twoim wybawieniem.
35:4	 A hańba i poniżenie niech spotka wszystkich czyhających na mnie!
35:5	 Niech się staną jak plewa na wietrze, niech anioł Pana rozproszy wszystkich.
35:6	 Niech droga ich życia będzie ciemna i śliska, niech anioł Pański ściga ich do końca,
35:7	 gdyż bez powodu chwytają mnie w sidła i wykopują na mnie doły.
35:8	 Niechaj spadnie na nich zagłada, niech sami wpadną w zastawione sieci, niech znajdą się tam ku własnej zagładzie.
35:9	 A wtedy cieszyć się będzie moja dusza w Panu, będzie się radować swoim ocaleniem.
35:10	 I zawołają wszystkie moje kości: O Panie, któż się porówna z Tobą, gdy ratujesz słabszego przed silniejszym lub wyrywasz biedaka z rąk jego łupieżcy.
35:11	 I oto powstaną świadkowie fałszywi i zaczną mnie wypytywać o rzeczy, których nie znam.
35:12	 I tak mi odpłacają złem za moje dobro i smutkiem napełniają moją duszę.
35:13	 Lecz gdy ich nawiedza choroba, przywdziewam strój pokutny, poskramiam mą duszę postami i modlitwą wypełniam me piersi.
35:14	 Bolałem nad nimi jak nad przyjaciółmi i braćmi, jak ten, kto opłakuje śmierć matki, taki byłem zgnębiony i smutny.
35:15	 Ale że teraz upadłem, wszyscy się radują; przychodzą do mnie ludzie, których nie widziałem nigdy, i krzycząc głośno szarpią mnie z każdej strony.
35:16	 Naśmiewają się ze mnie i schlebiają mi podle, ostrzą na mnie swe zęby.
35:17	 Jak długo jeszcze będziesz to znosił, Panie? Zechciej ratować od nich mą duszę; ocal me życie przed lwami.
35:18	 Będę Ci za to dziękował na zgromadzeniu wielkim, będę Cię wychwalał wobec narodów potężnych.
35:19	 Niech nie górują nigdy nade mną ci, co mnie nienawidzą, niech ze złości nie mrużą na mnie bez powodu swych oczu.
35:20	 Pokój nie obchodzi ich wcale, ciągle knują spiski przeciw miłującym pokój.
35:21	 Na mnie szeroko otwierają usta i sami mówią: Tak, oczywiście, na własne widzieliśmy oczy.
35:22	 Racz już dłużej nie milczeć, Panie, który to widzisz, Panie, nie pozostawiaj mnie samego.
35:23	 Powstań, o Panie, obudź się i pośpiesz mi z pomocą! Boże mój i Panie, Obrońco mej sprawy.
35:24	 Osądź mnie według Twej sprawiedliwości, Panie mój i Boże, nie pozwól im cieszyć się moją klęską.
35:25	 Nie dopuść do tego, by mówili: Stało się wedle naszych przewidywań! Nie dopuść, by mogli rzec kiedykolwiek: Jużeśmy go zniszczyli!
35:26	 Hańba i wstyd na wszystkich, co cieszą się z mojego nieszczęścia, niech poniżeni i starci będą ci, co się nade mnie wynoszą.
35:27	 Niech zaś cieszą się i radują ci, co widzą moją niewinność, i niech powtarzają nieustannie: Bądź uwielbiony, o Panie, boś dobry dla Twego sługi.
35:28	 A ja też będę Twą dobroć opiewał, i Twoją chwałę każdego dnia.

36:1	 Dla kierującego chórem. Psalm sługi Pańskiego, Dawida
36:2	 Doradcą grzesznika jest zło, które wypełnia jego serca. Bojaźni Bożej nie ma nigdy przed jego oczyma.
36:3	 Wszystkim, co mówi, sobie samemu pochlebia, przez co zła nie widzi i siebie nie potępia.
36:4	 Jego usta pełne złości i kłamstwa, nawet zapomniał, jak żyć mądrze i dobrze.
36:5	 I zło obmyśla nawet na posłaniu, trwa na złej drodze, przed złem się nie cofa.
36:6	 Twoja miłość, o Panie, sięga aż do niebios, Twoja wierność przenika obłoki.
36:7	 Twa sprawiedliwość jest niewzruszona jak potężne góry. Twe wyroki niezbadane jak głębiny morskie; wszystkich bierzesz w obronę: i człowieka, i zwierzę.
36:8	 Jak cenna jest twa dobroć, o Boże, w cieniu Twych skrzydeł chroni się człowiek
36:9	 i syci się obfitością Twojego domu, a ze źródła życia pije do woli.
36:10	 U Ciebie jest  bowiem źródło wszelkiego życia i dzięki Twojej światłości dostrzegamy światło.
36:11	 Ześlij swoją łaską tym, co Cię uznają, a sprawiedliwy bądź dla ludzi serca czystego!
36:12	 Oby ten, co się pyszni, nie zdeptał mnie stopą, a bezbożnik oby nie dosięgnął mnie ręką!
36:13	 I oto giną wreszcie złoczyńcy, ugodzeni padną na ziemię i już nie powstaną.

37:1	 Psalm Dawida Niech cię nie obchodzą ci, co źle czynią, niczego nie zazdrość bezbożnym.
37:2	 Zwiotczeją szybko - jak trawa, uwiędną - jak każda zieleń.
37:3	 Panu zaufaj i czyń tylko dobro, ziemię tę uczyń swym domem i ciesz się pokojem!
37:4	 I tylko w Panu szukaj szczęścia, a On wypełni Twego serca pragnienia.
37:5	 Zdaj się na Pana w swej drodze, Jemu zaufaj, a On reszty dokona.
37:6	 I uczyni, że sprawiedliwością zajaśniejesz jak światłem, a prawo twe będzie jak jasność południa.
37:7	 Ukórz się przed Panem i Jemu się powierz. Przestań się niepokoić szczęściem drugiego, niech cię nie obchodzą knowania złoczyńcy.
37:8	 Nie poddawaj się złości, nie bądź zapalczywy i nie unoś się gniewem - to zła unikniesz.
37:9	 Wszyscy złoczyńcy będą wytraceni, posiądą zaś ziemię ufający Panu.
37:10	 Już niedługo zniknie bezbożnik, dopiero co patrzyłeś gdzie był, a już go nie ma.
37:11	 A cisi posiądą ziemię i będą się cieszyć pokojem.
37:12	 Bezbożnik czyha na prawego i zgrzyta na niego zębami.
37:13	 Patrzy nań Pan z politowaniem, bo już widzi, że grozi mu koniec.
37:14	 Ale niegodziwiec za miecz chwyta i łuk napina, by rzucić się na uciśnionych i biednych, by zgładzić tych, co idą prostą drogą.
37:15	 Jednakże miecz ugodzi go we własne serce i jego łuk zostanie połamany.
37:16	 Lepsze jest ubóstwo sprawiedliwego niż wielkie bogactwa bezbożnych.
37:17	 Zostaną bowiem skruszone ramiona bezbożnych, sprawiedliwym zaś Pan przyjdzie z pomocą. Jod
37:18	 Troszczy się Pan o dni sprawiedliwego, a jego dziedzictwo będzie trwać na wieki.
37:19	 Za dni ucisku nie dozna pohańbienia, a gdy głód nastanie, będzie nasycony.
37:20	 A niegodziwcy muszą zginąć, jak łąki zielone więdną, tak nikną wrogowie Pana, przeminą, jak dym ulecą.
37:21	 Bezbożnik pożyczy, ale nie odda, a sprawiedliwy wszystko rozdaje.
37:22	 Posiądą ziemię ci, którym Pan błogosławi, zginą zaś ci, na których rzuci przekleństwo.
37:23	 Pan kieruje krokami człowieka i umacnia je, gdy kroczy on słuszną drogą.
37:24	 Nawet gdy się potknie ów człowiek, nie upadnie, gdyż Pan w porę go podtrzyma.
37:25	 Byłem kiedyś młody i już się zestarzałem, lecz nigdy nie widziałem, by Pan sprawiedliwego opuszczał ani by kazał szukać chleba jego prawym potomkom.
37:26	 Sprawiedliwy o każdej porze dnia jest hojny i pożycza, błogosławieństwo zaś spoczywa na jego potomstwie.
37:27	 Unikaj zła i staraj się dobro czynić, a wtedy na pewno życie wieczne posiądziesz.
37:28	 Pan bowiem miłuje sprawiedliwość i nie opuszcza tych, co Go miłują; ich zawsze ma w swojej pieczy, a potomstwo bezbożnych skazuje na zagładę.
37:29	 Sprawiedliwi posiądą ziemię i po wsze czasy będą na niej mieszkać.
37:30	 Usta sprawiedliwego są pełne mądrości, język jego zaś mówi tylko to, co prawe.
37:31	 Zachowuje w swym sercu Boże pouczenia, a kiedy idzie, nigdy się nie chwieje.
37:32	 Bezbożnik wciąż czyha na sprawiedliwego i myśli ciągle, jak by mu śmierć zadać.
37:33	 Lecz Pan go nie wyda w ręce bezbożnika i nie zgubi sprawiedliwego w dzień sądu.
37:34	 Zaufaj panu i chodź jego drogami, a będziesz wywyższony i posiądziesz ziemię; ujrzysz także zagładę grzesznika.
37:35	 Patrzyłem na wyniosłość bezbożnika, który się pysznił jak cedr zielony.
37:36	 Ale oto przeminął i już go nie ma, szukałem go wszędzie, lecz nie mogłem znaleźć.
37:37	 Przypatruj się niewinnemu, patrz, jak żyje prawy, bo przyszłość należy do ludzi pokoju.
37:38	 A wszyscy bezbożni zostaną zgładzeni, o ich potomstwie zginie wszelka pamięć.
37:39	 Sprawiedliwym zaś ześle Pan wybawienie, On będzie im ostoją, gdy przyjdą dni ucisku.
37:40	 Pan śpieszy im z pomocą i niesie ocalenie, broni ich przed grzesznikami i niegodziwcami bo u Niego szukali schronienia.

38:1	 Psalm Dawida. Ku przypomnieniu
38:2	 Panie, nie wymierzaj mi kary, kiedy się rozgniewasz, nie karć mnie w zapalczywości swojej.
38:3	 Bo już ugodziły we mnie Twoje strzały i poczułem na sobie Twoją rękę.
38:4	 W obliczu Twojego gniewu wszystko jest we mnie chore, ponieważ jestem grzeszny, moje kości nie zaznają spokoju.
38:5	 Aż ponad głowę urastają moje grzechy, które mnie przygniatają niby ciężkie brzemię.
38:6	 Ropieją i cuchną moje rany, a wszystko dlatego, że jestem niemądry.
38:7	 Zgięty jestem we dwoje, złamany, smutek nie opuszcza mnie przez dzień cały.
38:8	 Od wewnątrz trawi mnie gorączka, zbolałe jest całe ciało.
38:9	 Z sił opadłem i jestem zdruzgotany moje serce aż jęczy z bólu.
38:10	 Panie, Ty wiesz dobrze, czego pragnę, znane Ci jest każde moje westchnienie.
38:11	 Moje serce niespokojne i brak mu odwagi, wyraźnie przygasają już moje oczy.
38:12	 Przyjaciele i bliscy nie chcą patrzeć na moją nędzę, a krewni trzymają się ode mnie z dala.
38:13	 Sidła zastawiają ci, którzy czyhają na moje życie, przeklinają mnie ci, co szukają mej zguby i nieustannie przeciw mnie spiskują.
38:14	 A ja jestem jak głuchy, co nic nie słyszy, i jak niemy, co nie może otworzyć ust swoich.
38:15	 Jestem jak ten, do którego nic nie dociera i który na nic nie ma odpowiedzi.
38:16	 Na Ciebie czekam, Panie mój, Ty mi odpowiesz, Panie mój i Boże.
38:17	 Prosiłem bowiem tak bardzo, by nie brali góry nade mną, by się nie wynosili nade mnie, gdy chwieją się moje nogi.
38:18	 Jestem już bliski upadku i nie opuszczają mnie bóle.
38:19	 Przyznaję się jednak do winy i lękam się moich słabości.
38:20	 Lecz moi wrogowie liczni są i mocni, nienawidzą zaś mnie bez żadnej racji.
38:21	 Odpłacają mi złem za dobre i uciskają tylko dlatego, że pragnę dobrze czynić.
38:22	 Nie opuszczaj mnie tedy nigdy, Panie mój i Boże, pośpiesz mi z pomocą, Panie mój i Zbawco.

39:1	 Dla kierującego chórem, Jedutuna. Psalm Dawida
39:2	 Przyrzekłem sobie, że będę strzegł dróg moich, abym nie zgrzeszył językiem; na ustach moich będę miał wędzidło, dopóki bezbożnik jest przy mnie.
39:3	 Przestałem mówić, zamilkłem, niczego już nie posiadam, a ból mój staje się znów większy.
39:4	 Serce rozpala mi moje wnętrze, płoną także me myśli, bym wreszcie przemówił:
39:5	 powiedz mi, Panie, jaki będzie mój koniec i jaka jest liczba dni moich, abym mógł zrozumieć moją małość.
39:6	 Miarą kilku piędzi wyznaczyłeś dni moje, a czas mego życia - to chwila u Ciebie, i niczym jest każde ludzkie życie. Pauza
39:7	 Zaprawdę, człowiek jak cień przemija; niepotrzebnie czyni tyle zgiełku i skarby gromadzi, które inny weźmie.
39:8	 Czegóż więc teraz mam oczekiwać, Panie, ja, który tylko Tobie zaufałem?
39:9	 Przebacz mi wszystkie moje winy i nie dopuszczaj, bym był pośmiewiskiem dla głupców.
39:10	 Przestałem mówić, ust już nie otwieram, ponieważ Ty sam tego chciałeś.
39:11	 Racz mnie już nie doświadczać więcej, bo ginę pod ciężarem Twej ręki.
39:12	 Kary na człowieka zsyłasz za winy, jak mól niszczysz wszystko, co zgromadził; Pauza widać więc, jaką  marnością jest człowiek.
39:13	 Wysłuchaj modlitwy mojej, o Panie, nakłoń swe ucho ku moim westchnieniom i nie milcz, kiedy zalewam się łzami. Jestem u Ciebie gościem i przechodniem, jak ongiś wszyscy moi ojcowie.
39:14	 Przestań już patrzeć na mnie, żebym zebrał siły, bo wkrótce odejdę i już mnie nie będzie.

40:1	 Dla kierującego chórem. Psalm Dawida
40:2	 Czekałem i czekałem na Pana, aż pochylił się i mnie wysłuchał.
40:3	 I wydobył mnie z samego dna zagłady i z bagna, postawił moje stopy na skale i prosto iść pozwolił.
40:4	 W usta moje włożył pieśń nową, słowa uwielbienia Pana. Usłyszy to wielu i ulękną się, i zaufają Panu.
40:5	 Szczęśliwy, kto zaufał Panu, a nie poszedł za tymi, co się pysznią i wybierają drogę zakłamania.
40:6	 Wielu dokonałeś cudów, Panie mój i Boże, a w tym, co zamierzasz, nie masz sobie równych. Chciałbym o nich mówić i ogłosić wszystkie, lecz jest ich więcej, niż powiedzieć zdołam.
40:7	 Ofiar krwawych ni płynnych nie pragniesz i w uszy mi to wbijałeś, że całopaleń i ofiar pokutnych nie żądasz.
40:8	 Wtedy ja powiedziałem, że idę, bo w zwoju księgi pisano o mnie.
40:9	 Twoją wolę chciałbym czynić, Boże, bo prawo noszę w moim sercu.
40:10	 Na zgromadzeniu wielkim głoszę sprawiedliwość, ust moich, jak widzisz, nie zamykam. Ty dobrze wiesz o tym, mój Panie.
40:11	 Twej sprawiedliwości nie ukrywam w sercu, wszystkim mówię, żeś wierny i że mnie zbawisz; żeś dobry i prawdomówny, nie kryłem przed zgromadzeniem.
40:12	 Obdarz mnie tedy, Panie, Twoim miłosierdziem, niech mnie strzegą zawsze Twoja łaska i prawda.
40:13	 Spadły na mnie bowiem  rozliczne nieszczęścia; win moich tak wiele, że nie umiem ich zliczyć. Jest ich więcej niż włosów na głowie. Moje serce już bić przestaje.
40:14	 O Panie, zechciej mnie wybawić, Panie, pośpiesz mi na pomoc.
40:15	 Niech się czerwienią ze wstydu ci, co mej zguby pragną i chcą odebrać mi życie. Niech w pohańbieniu odejdą cieszący się z moich nieszczęść.
40:16	 Niech zaniemówią ze wstydu ci, co mi mówią: ha, ha!
40:17	 Niech zaś radują się Tobą i cieszą wszyscy, co Cię szukają. Niech mówią, że Pan jest wielki, ci, którzy pragną, byś ich zbawił.
40:18	 Ja jestem wprawdzie poniżony i biedny, lecz Pan ma nade mną pieczę. Ty jesteś dla mnie pomocą i wybawieniem, Boże mój, przyjdź, (przyjdź) i nie zwlekaj.

41:1	 Dla kierującego chórem. Psalm Dawida
41:2	 Błogosławiony, kto o cierpiących pamięta, wspomoże go Pan w dniach jego słabości.
41:3	 Pan go ustrzeże, zachowa przy życiu i uczyni szczęśliwym na ziemi, i nigdy nie wyda w ręce nieprzyjaciół jego.
41:4	 Na łożu boleści sprawi mu ulgę, zatroszczy się o jego pościel, gdy będzie  cierpiał.
41:5	 Wtedy ja też powiedziałem: Ulituj się, Panie, nade mną, ulecz mnie, bom przeciw Tobie zgrzeszył.
41:6	 Wrogowie moi pytają złośliwie: Kiedyż on wreszcie umrze, kiedyż zginie jego imię?
41:7	 Jeśli ktoś mnie odwiedza, mówi same kłamstwa, w sercu zaś gromadzi niegodziwości, które po wyjściu rozgłasza.
41:8	 Ci, co mnie nienawidzą, razem przeciw mnie szemrzą i tak o mnie opowiadają:
41:9	 Popadł w ciężką chorobę, kiedy się położy, na pewno już nie wstanie.
41:10	 Nawet ten, któremu jak przyjacielowi zaufałem, a który żywił się moim chlebem, teraz na mnie nastaje.
41:11	 Lecz Ty, o Panie, okaż mi swoją dobroć, pomóż mi się podźwignąć, a ja im zapłacę.
41:12	 I wtedy będę też wiedział, żeś sobie upodobał we mnie, bo wróg mój nie będzie górował nade mną.
41:13	 Przyjdziesz mi z pomocą, bo jestem niewinny, i pozwolisz mi stać przed Tobą na wieki.
41:14	 Niech tedy będzie błogosławiony Pan, Bóg Izraela, po wszystkie wieki wieków. Amen, Amen! Księga druga

42:1	 Dla kierującego chórem. Pieśń Synom Koracha - ku pouczeniu
42:2	 Jak jeleń pragnie wody ze źródła, tak dusza moja rwie się do Ciebie, mój Boże!
42:3	 Moja dusza tęskni za Bogiem, Bogiem żywym. Kiedyż będę mógł przyjść i zobaczyć, że jestem przed obliczem Boga?
42:4	 Łzy moje są mi pożywieniem i we dnie, i w nocy, przez cały czas, gdy mnie pytają: A gdzież jest twój Pan Bóg?
42:5	 Z wzruszeniem wspominam dni owe, gdy szedłem sam uroczyście i wiodłem innych do domu Bożego; wznosili radosne okrzyki i dziękczynienia składali idąc w wesołym tłumie.
42:6	 Dlaczego się więc smucisz, moja duszo, i czemu napełniasz mnie trwogą? Zaufaj Bogu! Jeszcze Mu będę dziękował, bo jest Zbawicielem i Panem moim.
42:7	 O Boże mój, ogarnia mnie smutek, ilekroć wspominam Ciebie tu na ziemi Jordanu i Hermonu i na górze Misar.
42:8	 Jedna otchłań woła do drugiej, gdy z hukiem spadają Twe wody, przewalają się nade mną potężne zwały wody i fale.
42:9	 Ale Pan okazywał mi za dnia swoją dobroć, a nocą był przy mnie w swojej pieśni, którą zanosiłem do Boga, Pana mego życia.
42:10	 Wołam do Boga, mej opoki: Dlaczegoś zapomniał o mnie? Czemu napełnia mnie smutek, dlaczego mnie wróg uciska?
42:11	 Kości mi łamią wrogowie, bluźnią mi moi oprawcy i szydząc pytają codziennie: A gdzież jest twój Pan Bóg?
42:12	 Dlaczego więc się smucisz, moja duszo, i czemu napełniasz mnie trwogą? Zaufaj Bogu! jeszcze Mu będę dziękował, bo jest Zbawicielem i Panem moim.

43:1	 Okaż mi swoją sprawiedliwość, Boże, broń mojej sprawy przed bezlitosnym ludem i ratuj mnie przed zdrajcą źle czyniącym.
43:2	 U Ciebie przecież szukam schronienia! Dlaczego więc mnie odrzucasz, dlaczego mam być smutny i nękany przez wroga?
43:3	 Ukaż mi Twoje światło, daj poznać Twą prawdę, niechaj one wskazują mi drogę, niech mnie wprowadzą na Twoją świętą górę i aż do Twoich przybytków.
43:4	 Pragnę przystąpić do ołtarza Bożego, do Boga, który jest radością i weselem moim. Będę Cię uwielbiał przy dźwiękach lutni, Boże mój, Boże!
43:5	 Dlaczego więc się smucisz, moja duszo, i czemu napełniasz mnie trwogą? Zaufaj Bogu! Jeszcze Mu będę dziękował, bo jest Zbawicielem i Panem moim.

44:1	 Do kierującego chórem. Pieśń Synów Koracha - ku pouczeniu
44:2	 O Boże, słyszeliśmy na własne uszy, nasi ojcowie opowiadali nam o tym, czego kiedyś, za ich dni dokonałeś,
44:3	 o tym, jak sam własną ręką wyparłeś stąd inne narody, a ich osadziłeś, jak inne ludy wygubiłeś bez reszty, a ich rozmnożyłeś.
44:4	 Wzięli tę ziemię nie mieczem ani siłą własnego ramienia; pomogła im Twoja prawica i Twoje ramię oraz światłość Twojego oblicza, albowiem serce Twoje znalazło w nich upodobanie.
44:5	 Ty przecież jesteś moim królem, Boże, daj tylko rozkaz, a Jakub zwycięży.
44:6	 Dzięki Twej pomocy pokonamy nieprzyjaciół, w imię Twoje zetrzemy wszystkich naszych wrogów.
44:7	 Zaprawdę nie na mój własny łuk liczę i wiem, że nie mój miecz mnie ocali.
44:8	 To Ty nas uwolniłeś z rąk naszych oprawców i hańbą okryłeś tych, co nas nienawidzą.
44:9	 Dlatego codziennie chlubimy się Bogiem, imię Twoje na wieki wysławiać będziemy. Pauza
44:10	 A Ty nas opuściłeś i okryłeś hańbą i nie wyruszasz już więcej z naszymi wojskami.
44:11	 Sprawiłeś, że uciekamy przed naszymi wrogami, a ci, co nas nienawidzą, zabrali nam wszystko.
44:12	 Wydałeś nas na rzeź jak owce i rozproszyłeś pośród obcych narodów.
44:13	 A Twój własny lud za nic oddałeś, nie spierałeś się o jego ceną.
44:14	 Zezwoliłeś , by wzgardziły nami sąsiednie ludy, by szyderstwo i urągania otaczały nas zewsząd.
44:15	 Inni układają przysłowia o nas, jesteśmy pośmiewiskiem wszystkich narodów.
44:16	 Widzę, jak wciąż mną pogardzają, i cały płonę ze wstydu
44:17	 na widok tych, co bluźnią mi i ubliżają, co są mymi wrogami i pastwią się nade mną.
44:18	 I choć to wszystko na nas spadło, nie zapomnieliśmy o Tobie i nie złamaliśmy przymierza.
44:19	 Nie przestaliśmy trwać przy Tobie sercem i nie zeszliśmy ani na krok z Twojej drogi,
44:20	 Choć rzuciłeś nas bezbronnych pomiędzy szakale i dopuściłeś, że zawisł nad nami cień śmierci.
44:21	 Bo gdybyśmy zapomnieli imienia Boga naszego, a zaczęli wyciągać ręce ku obcym bogom,
44:22	 to czyżby się o tym nie dowiedział Pan Bóg, Ten, który zna tajniki ludzkiego serca?
44:23	 A tak, dla Ciebie co dzień nas mordują, jesteśmy jak owce na zabicie skazane.
44:24	 Ocknij się tedy, o Panie, racz obudzić się ze snu, wstań już nas nie opuszczaj!
44:25	 Czemu ukrywasz przed nami swe oblicze? Dlaczego nie chcesz wejrzeć na naszą nędzę  i ucisk?
44:26	 Dusze nasze poniżone w prochu, nasze łona przywarły do ziemi.
44:27	 Powstań tedy i pomóż nam, i wyzwól nas, jeśli nas  jeszcze miłujesz.

45:1	 Dla kierującego chórem. Na melodię pieśni: “Lilie". Synów Koracha - ku pouczeniu. Pieśń miłosna
45:2	 Moje serce przepełnione wzniosłymi słowami, Królowi śpiewać będę, a język mój niech będzie jak rylec pisarza.
45:3	 Piękniejszy jesteś niż ktokolwiek spośród ludzkich synów, na ustach Twoich dobroć sama, a Boże błogosławieństwo trwa z Tobą na wieki.
45:4	 Przypadasz tedy Twój miecz do bioder, przyodziej się w swój majestat i chwałę, Mocarzu!
45:5	 Ukaż się w całym przepychu, stań w obronie sprawiedliwości i prawdy i niech Twoja prawica dokona niecodziennych czynów.
45:6	 Niech Twoje ostre strzały trafią w króla wrogów, niech u stóp Twoich legną rozliczne ludy.
45:7	 Twój tron, o Boże, będzie trwał na wieki, a berło Twojego królowania jest berłem prawości.
45:8	 Ty kochasz prawdę, a nieprawości nienawidzisz, dlatego Bóg, Twój Bóg, pomazał Cię olejkiem wesela i postawił ponad wszystkimi braćmi Twymi.
45:9	 Twoje szaty pachną mirrą, aloesem i kasją, radują Cię dźwięki harfy, które rozbrzmiewają w pałacach z kości słoniowej.
45:10	 Wśród Twoich oblubienic są także córki królów, a po Twojej prawicy - królowa cała w złocie z Ofir.
45:11	 Posłuchaj, moja córko, spójrz, nadstaw swego ucha, zapomnij o twym narodzie i  o domu ojca twojego.
45:12	 A kiedy król zapragnie twojej piękności, oddaj mu pokłon, bo on jest twoim panem.
45:13	 Córy Tyru przyjdą do ciebie z darami, zechcą cię uradować najmożniejsi z ludu.
45:14	 Do komnat wchodzi królewska córa odziana w szaty ze złota lśniącego.
45:15	 Tak bogato ubraną wiodą ją do króla, za nią zaś postępują dziewice, dodane jej dla blasku większego.
45:16	 I tak wchodzą uradowane i w pląsach do królewskiego pałacu.
45:17	 Na miejscu twoich ojców zasiądą twoi synowie i ustanowisz ich zarządcami aż po krańce ziemi.
45:18	 A twoje imię znać będą narody po wszystkie wieki wieków.

46:1	 Dla kierującego chórem. Pieśń Synów Koracha. Na melodię: “Dziewczęta"
46:2	 Bóg jest naszą ucieczką  i obrońcą naszym, przychodził nam z pomocą w nieszczęściach, już nie raz i niezawodnie.
46:3	 Nie zlękniemy się więc, nawet gdy zadrży ziemia i góry zaczną się zapadać w samym środku morza,
46:4	 nawet gdy wody pienić się będą i huczeć i wszystko trząść się zacznie przed ich wielkością. Pauza
46:5	 Jest rzeka, której wody radują miasto Boże i święte przybytki Najwyższego.
46:6	 Bóg w środku tego miasta, więc nic go nie wzruszy, będzie nad nim czuwał od wczesnego ranka.
46:7	 Burzą się całe narody, chwieją królestwa, a gdy zabrzmi głos Pana, zapadnie się ziemia.
46:8	 Pan Zastępów jest z nami, Bóg Jakuba jest dla nas opoką. Pauza
46:9	 Idźcie, zobaczcie, czego Pan dokonał, jak w podziw wprawił całą ziemię.
46:10	 On kres położył wszystkim wojnom na ziemi, połamał łuki i oszczepy i strawił ogniem wojenne rydwany.
46:11	 Skończcie już i uznajcie, że jestem Bogiem, że jestem ponad narodami i ponad całą ziemią.
46:12	 Pan Zastępów jest z nami, Bóg Jakuba jest dla nas opoką. Pauza

47:1	 Dla kierującego chórem. Synów Koracha. Psalm
47:2	 Klaszczcie w dłonie, wszystkie narody, wznoście na cześć Pana okrzyki radości.
47:3	 Albowiem Pan jest wspaniały i straszny, Jego zaś królowanie ponad całą ziemią.
47:4	 To On poddaje inne ludy pod naszą władzę, i całe narody kładzie u stóp naszych.
47:5	 I nas wziął sobie na własność chlubę Jakuba, którego tak umiłował. Pauza
47:6	 Wstępuje Bóg wśród radosnych okrzyków, Pan wstępuje przy dźwiękach rogów.
47:7	 Grajcie Panu na harfach, grajcie na harfach, grajcie na harfach Królowi, grajcie.
47:8	 Bóg jest bowiem Królem całej ziemi, śpiewajcie tedy pieśń na Jego chwałę.
47:9	 Bóg króluje nad narodami, Bóg zasiadł na swym świętym tronie.
47:10	 Książęta obcy zebrali się z ludem Boga Abrahama, gdyż Bogu podlegają tarcze władców świata, a On ponad wszystko wywyższony.

48:1	 Pieśń. Psalm synów Koracha
48:2	 Pan jest wielki i wysławiany przez wszystkich w mieście naszego Boga, na Jego świętej górze.
48:3	 Wznosi się pięknie, raduje całą ziemię góra Syjon na północnych krańcach, siedziba wielkiego Króla.
48:4	 Obwieścił Bóg, że jest warownią, że nikt Go nie zdobędzie w Jego pałacach.
48:5	 Lecz oto zgromadzili się władcy i wspólnie ruszyli na Niego. Pauza
48:6	 Ale gdy tylko ujrzeli, zdumieli się, przerazili i zbiegli.
48:7	 Strach ogarnął ich tak wielki jak niewiastę, która ma rodzić.
48:8	 Potem zesłałeś wiatr od wschodu i roztrzaskałeś okręty z Tarszisz.
48:9	 To, o czymeśmy słyszeli, zobaczyliśmy na własne oczy w mieście Pana Zastępów, w mieście Boga (Jakuba), które Bóg utwierdził na wieki. Pauza
48:10	 Rozmyślamy Boże, o Twej  dobroci, stojąc wewnątrz Twego przybytku.
48:11	 Sława Twojego imienia i chwała Twoja sięgają po krańce ziemi, a Twoja prawica sprawiedliwości pełna.
48:12	 Dlatego raduje się góra Syjon i cieszą się córy Judy z powodu Twoich wyroków.
48:13	 Obejdźcie dokoła Syjon, okrążcie go i wieże jego policzcie.
48:14	 Przyjrzyjcie się jego murom, przejdźcie przez jego komnaty, byście mogli opowiedzieć przyszłym pokoleniom,
48:15	 że to jest Bóg, Bóg  nasz na wieki, On zawsze będzie nam przewodził.

49:1	 Dla kierującego chórem. Psalm synów Koracha
49:2	 Posłuchajcie mnie, wszystkie narody, nadstawcie uszu, wszyscy mieszkańcy ziemi,
49:3	 wszyscy zwyczajni synowie ludzcy i możni tego świata, wszyscy bogaci i biedni.
49:4	 Moje usta głoszą mądrość, moje serce pełne roztropnych myśli.
49:5	 Ku przypowieściom skłonię moje uszy i przy dźwiękach cytry wyłożę moją zagadkę.
49:6	 Czemu miałbym się trwożyć za dni nieszczęść moich, gdy dokuczać mi będzie niechęć wrogów,
49:7	 którzy ufność pokładają w swoich bogactwach i chełpią się swoim dostatkiem?
49:8	 Swoim majątkiem nikt się nie wykupi, nikt nie złoży Bogu okupu za siebie.
49:9	 Za życie trudno czymkolwiek zapłacić i nie zdoła za nie zapłacić ten,
49:10	 kto zawsze żyć pragnie i nie chce nigdy ujrzeć swego grobu.
49:11	 Ale zobaczy, jak umierają mędrcy, jak schodzą z tego świata głupcy i prostacy, zostawiając innym swoje bogactwa.
49:12	 Groby są im na zawsze domami, gdzie mieszkają wszystkie ich pokolenia, choć nazywali ziemskie dziedzictwa własnymi imionami.
49:13	 Nie będzie bowiem trwały dobrobyt człowieka, kończy się jego żywot jak każdego zwierzęcia.
49:14	 Taka jest droga tych, co żyją pełni zadufania, i tych, co się chlubią swoim własnym losem. Pauza
49:15	 Lecą jak owce w przepaść, a śmierć jest ich pasterzem, lecz o poranku zawładną nimi prawi. Przeminie całkiem ich obecna postać, a grób stanie się ich domem.
49:16	 A moją duszę Bóg wykupi  z grobu i raczy mnie przyjąć do siebie. Pauza
49:17	 Nie zazdrość tym, którzy się bogacą i domów swoich pomnażają skarby.
49:18	 Nic z sobą nie zabiorą, gdy będą umierać, nie pójdą za nimi ich dobra.
49:19	 Choć ktoś za życia mawiał sobie często: Chwalą mnie, bo żyć potrafię,
49:20	 to jednak  musi zstąpić tam, gdzie jego ojcowie, gdzie światła nie ma na wieki.
49:21	 Człowiek nie zachowa na zawsze swego dobrobytu, schodzi z tego świata jak zwykłe zwierzę.

50:1	 Psalm Asafa Bóg nad bogami, Pan przemówił, wezwał całą ziemię od wschodu aż do zachodu słońca.
50:2	 Z samego Syjonu, z najpiękniejszej góry ukazał jasność swojego oblicza.
50:3	 Przybył i nie będzie już milczał. Przed Nim pojawia się ogień, który trawi wszystko, a wokół Niego - potężny wicher.
50:4	 Zwołuje z góry niebiosa i ziemię, by wydać na swój lud wyrok sądowy.
50:5	 Zwołajcie - mówi - tych, których miłuję, tych, co sprzymierzyli się ze Mną przez ofiarę.
50:6	 I ogłosiły niebiosa Jego wyroki, sprawiedliwe wyroki, a Bóg sam okazał się sędzią. Pauza
50:7	 Słuchaj, mój ludu, do ciebie mówię, Izraelu, przeciw tobie będę świadczył Ja, Bóg, który jestem twoim Bogiem.
50:8	 Twoja wina - to nie brak ofiar ani całopaleń, które zawsze były.
50:9	 Bo Ja nie żądam od ciebie cielców ani kozłów z twojej zagrody.
50:10	 Moje są bowiem zwierzęta w lesie i bezlik stworzeń mieszkających w górach.
50:11	 Znane mi jest wszelkie ptactwo niebieskie, moje jest wszystko, co porusza się w polu.
50:12	 Gdybym głód odczuwał, nic bym ci nie mówił, bo moja jest cała ziemia i wszystko, co ją napełnia.
50:13	 Ale czy trzeba Mi jeść mięso bawołów i pić krew dzikich kozłów?
50:14	 Ty, gdy składasz ofiarę, oddaj Bogu chwałę i spełnij w ten sposób to, coś przyobiecał Najwyższemu.
50:15	 A gdy będziesz  w ucisku, wezwij Mnie na pomoc, a kiedy cię wyswobodzę, ty Mi cześć okażesz.
50:16	 Do grzesznika zaś tak Bóg powiedział: Po co wyliczasz moje przykazania? Czemu ciągle mówisz o moim przymierzu?
50:17	 Przecież ty nienawidzisz moich napomnień, a o moich słowach chcesz czym prędzej zapomnieć.
50:18	 Gdy spotkasz złodzieja, zawierasz z nim przyjaźń, i chętnie z rozpustnikami przestajesz.
50:19	 Z ust twoich wszelkie zło wychodzi, twój język ciągle zdrady knuje.
50:20	 Siadasz i oczerniasz własnego brata, oszczerstwa rzucasz na syna twej matki.
50:21	 Gdyś to wszystko czynił, a Ja milczałem, myślałeś, że jestem do ciebie podobny. Ale Ja cię ukarzę i postawię przed oczy wszystkie twoje winy.
50:22	 Zastanówcie się nad tym, wy wszyscy, którzy zapomnieliście o Bogu, bo będę musiał rozszarpać was na strzępy i nikt wam nie przyjdzie z pomocą.
50:23	 Wielbi Mnie ten, kto składa ofiary dziękczynne, temu zaś, który prostą drogą kroczy, ukażę moc Boga Zbawiciela.

51:1	 Dla kierującego chórem. Psalm, który wyśpiewał Dawid,
51:2	 kiedy po cudzołóstwie z Batszebą przybył do niego prorok Natan
51:3	 Zmiłuj się nade mną, Boże, według miłosierdzia Twego, a według Twej dobroci odpuść moje winy.
51:4	 Obmyj mnie całego z nieprawości moich i oczyść ze wszystkich mych grzechów.
51:5	 Bo ja znam dobrze moje winy i moje grzechy mam wciąż przed oczyma.
51:6	 Zgrzeszyłem przeciwko Tobie samemu, na Twoich oczach wiele zła czyniłem, tak że okażesz się sprawiedliwy w Swym wyroku i prawy w Swoim sądzie.
51:7	 Bo w nieprawości na świat przyszedłem, w grzechu poczęła mnie moja matka.
51:8	 Ty zaś żądasz, bym nosił prawdę ukrytą w mym sercu, i w tajemnicy objawiasz mi mądrość.
51:9	 Pokrop mnie więc hyzopem, a będę oczyszczony, obmyj mnie, a stanę się bielszy od śniegu.
51:10	 Pozwól mi uradować się i rozweselić, niech ożyją na nowo kości, któreś skruszył.
51:11	 Racz nie patrzeć już na moje grzechy, zechciej wymazać wszystkie moje winy.
51:12	 Stwórz mi, o Boże, serce czyste, napełnij moje wnętrze duchem mocy.
51:13	 Nie oddalaj mnie sprzed oblicza Twego i nie zabieraj  ode mnie Twego ducha świętości.
51:14	 Spraw, bym się cieszył tym, że mnie zbawiasz, niech wstąpi we mnie duch gorliwości Twojej
51:15	 Wtedy zacznę grzeszników nauczać dróg Twoich, a bezbożni będą się nawracać ku Tobie.
51:16	 Uwolnij mnie od winy krwawej, Boże, Boże, mój Zbawco, aby mój język mógł wysławiać sprawiedliwość Twoją.
51:17	 Otwórz, o Panie, wargi moje, niech moje usta zaczną Ci śpiewać na chwałę.
51:18	 Nie pragniesz, abym Ci składał ofiary, a całopaleń, choćbym je dał, nie przyjmiesz.
51:19	 Niech moją ofiarą będzie duch skruszony, bo Ty, Boże, sercem skruszonym i bolejącym nie gardzisz.
51:20	 Ześlij Twe Błogosławieństwo na Syjon i w swej łaskawości odbuduj mury Jeruzalem.
51:21	 Wtedy też znajdziesz upodobanie w ofiarach sprawiedliwych - w darach i całopaleniach i zaczną składać cielce na Twoim ołtarzu.

52:1	 Dla kierującego chórem. Pieśń Dawida.
52:2	 Wyśpiewana wtedy, kiedy Doeg Edomita przybył i oznajmił Saulowi, że Dawid wszedł do domu Achimeleka
52:3	 Czemu przechwalasz się swoją przewrotnością, mocarzu? Czemu na każdy dzień planujesz nieprawość?
52:4	 Ciągle knujesz czyjąś zgubę, a twój język, wyostrzony jak brzytwa, na kogoś nastaje.
52:5	 Zło stale przekładasz nad dobro, kłamstwo bardziej miłujesz niż prawdę. Pauza
52:6	 Lubujesz się we wszelkich krętactwach ty, którego język sprowadza nieszczęście.
52:7	 Dlatego zniszczy cię Bóg na zawsze, pochwyci cię i wyrzuci z twojego namiotu, i usunie cię spośród żyjących na ziemi. Pauza
52:8	 Ujrzawszy to sprawiedliwi zlękną się, a potem drwić sobie zaczną, mówiąc:
52:9	 Oto mąż, który nie szukał schronienia u Boga, lecz całą ufność złożył w swych bogactwach i siły szukał w przewrotności.
52:10	 Ja zaś jestem jak zielona oliwka w domu Bożym i będę ufał miłosierdziu Boga po wszystkie czasy.
52:11	 Zawsze Cię sławić będę, Boże, za to, coś uczynił, a miłującym Cię będę powtarzał Twoje imię, bo dobre.

53:1	 Dla kierującego chórem. Na melodię pieśni: “Słabości". Pieśń pouczająca Dawida
53:2	 Powiedział sobie głupiec, że nie ma Boga. Przewrotne i haniebne są ich czyny, nikt nie stara się dobrze czynić.
53:3	 A Bóg spogląda z góry na ludzi i chce się przekonać, czy jest wśród ludzkich synów choć jeden prawdziwie rozumny i szukający Boga.
53:4	 Wszyscy zeszli na złą drogę i znikczemnieli, nie ma nawet jednego co by dobrze czynił.
53:5	 Czy na bezbożnych nigdy nie przyjdzie opamiętanie? Lud mój pożerają jedząc jego chleb, ale imienia Bożego żaden z nich nie wzywa.
53:6	 Lecz spadł już na nich strach i wielkie przerażenie, choć nie ma jeszcze powodów do lęku. Bóg rozproszył tylko kości twych dręczycieli. I tak oto zostali pohańbieni, gdyż Bóg ich odrzucił.
53:7	 Ach, obyż wreszcie przyszła Izraelowi ze Syjonu pomoc! Gdy Bóg odmieni kiedyś losy swego ludu, będzie się cieszył Jakub, uraduje się Izrael.

54:1	 Dla kierującego chórem. Na instrumenty strunowe. Pieśń pouczająca, wyśpiewana przez Dawida 
54:2	 wtedy, kiedy Zifejczycy przybyli do Saula i powiedzieli, że ukrywa się u nich Dawid
54:3	 O Boże, wspomóż mnie przez Twoje imię i użyj swojej siły, by przyznać mi rację.
54:4	 Wysłuchaj, o Boże, mojego wołania, niech dojdą do Ciebie słowa ust moich.
54:5	 Bo powstają przeciwko mnie wyniośli mężowie, na moje życie czyhają gwałtownicy, ludzie nie mający Boga przed oczyma. Pauza
54:6	 Ale Bóg mnie wspomaga, Pan chroni moje życie.
54:7	 Ześlij nieszczęście na moich wrogów, zniszcz ich, bo jesteś wierny.
54:8	 Wtedy z radością złożę Ci ofiarę i będę sławił Twe imię, o Panie, bo dobre.
54:9	 Pan mnie wydobył z wszelkich ucisków i mogę z góry patrzeć na poniżenie wrogów.

55:1	 Dla kierującego chórem. Na instrumenty strunowe. Pieśń Dawida pouczająca
55:2	 Racz wysłuchać, o Boże, modlitwy mojej i nie odwracaj się od mojej prośby!
55:3	 Wejrzyj na mnie i wysłuchaj mnie, popatrz, jak się uskarżam i jęczę.
55:4	 Przerażają mnie krzyki wrogów, drżę cały ze strachu, bo uciskają mnie bezbożni. Sprowadzają na mnie wszelkie nieszczęścia i rzucają się na mnie ze złością.
55:5	 Niespokojne jest moje serce, żyję ciągle w śmiertelnym lęku.
55:6	 Ogarnia mnie bojaźń i drżenie, mam nieustannie przed oczyma grozę.
55:7	 Wtedy pomyślałem sobie: Gdybym tak miał skrzydła jak gołąb, poleciałbym daleko stąd i żył w pokoju.
55:8	 Odleciałbym daleko i na pustyni spędzałbym noce. Pauza
55:9	 Udałbym się na miejsce bezpieczne, wolne od niepogody i burzy.
55:10	 O Panie, pomieszaj, rozprosz ich języki, bo w mieście widzę tylko gwałt i niezgodę.
55:11	 Jego mury obchodzą we dnie i w nocy, a ono stale pełne nieszczęść i ucisku.
55:12	 Panuje w nim groza śmierci, a kłamstwo i przemoc nie schodzą z jego placów.
55:13	 Gdyby mi wróg złorzeczył, zdołałbym to znieść, gdyby godził we mnie człowiek, który mnie nienawidzi mógłbym się przed nim ukryć.
55:14	 Ale tu chodzi o ciebie, człowieka z mojego otoczenia, o przyjaciela, któremu ufałem.
55:15	 Żyjemy w bliskiej przyjaźni, razem z innymi chodziliśmy do domu Bożego.
55:16	 Niech przeto tamtych śmierć pochłonie, niech żywcem zostaną strąceni do otchłani, bo ich domy i serca złem są przepełnione.
55:17	 Ja zaś będę wołał do Boga i wiem, że Pan przyjdzie mi z pomocą.
55:18	 Wieczorem, rano i w południe będę wzdychał do Niego jęcząc i wiem, że wysłucha moich narzekań.
55:19	 Uwolni mnie i umieści w bezpiecznym miejscu, i będzie chronił przeciw tym, co na mnie nastają, choćby ich, wrogów moich, była wielka liczba.
55:20	 Mnie wysłucha, a ich poniży Pan Bóg, Ten, co na tronie zasiada od wieków. Pauza Bo nie nawrócili się i nie żyli bogobojnie.
55:21	 Wróg bowiem podniósł rękę na przyjaciół Boga i pogwałcił przymierze z Bogiem.
55:22	 Jego słowa - gładkie jak masło, lecz jego serce gotowe do walki. To, co mówi, łagodne jak olej, ale kaleczy jak miecz wyostrzony.
55:23	 Ty zaś zdaj swoje troski na Pana, a będziesz podtrzymany, On nigdy nie pozwoli, by upadł sprawiedliwy.
55:24	 A ich Ty, o Boże, strącisz w najgłębsze przepaści, złoczyńcy i kłamcy nie dożyją nawet połowy dni swoich. Ja tylko w Bogu pokładam nadzieję.

56:1	 Dla kierującego chórem. Na melodię: “Cicha gołębica z oddali". Pieśń Dawida, wyśpiewana przez niego, gdy został schwytany przez Filistynów w Gat
56:2	 Okaż mi swoje miłosierdzie, o Boże, gdyż prześladują mnie ludzie,
56:3	 wrogowie moi nastają na mnie dzień po dniu. Bez przerwy  mnie atakują i bardzo wielu jest tych, co niszczą mnie w swej wyniosłości.
56:4	 W chwili największej trwogi całą ufność w Tobie będę pokładał.
56:5	 Uwielbiam słowo Boże, ufam Bogu i nie lękam się niczego, bo cóż może mi uczynić człowiek?
56:6	 Przez cały dzień sprzeciwiają się temu, co mówię, i ciągle szykują mi zagładę.
56:7	 Zbierają się razem i każdy mój krok śledzą, i bez przerwy nastają na moje życie.
56:8	 Dopuścili się zbrodni, nic ich nie tłumaczy. W swoim zagniewaniu powal, o Boże, te narody na ziemię.
56:9	 Dobrze jest Ci znana moja nędza, zbierz więc moje łzy w jedno naczynie, niech wszystkie zostaną spisane w Twej księdze.
56:10	 Odstąpią ode mnie wrogowie tego samego dnia, kiedy Cię wzywać zacznę, i zobaczę, że Bóg  jest po mej stronie.
56:11	 Wysławiam słowo Boże, uwielbiam słowo Pana.
56:12	 Ufam i nie lękam się niczego, bo cóż może mi uczynić człowiek?
56:13	 Mam, o Boże, wypełnić Ci złożone śluby, będę Ci więc składał dziękczynne ofiary.
56:14	 Ty bowiem ocaliłeś  mnie od śmierci, uchroniłeś moje stopy do upadku. Idę więc przed Bogiem moją drogą, mając przed sobą światłość życia.

57:1	 Dla kierującego chórem. Na melodię: “Nie niszcz". Pieśń Dawida wyśpiewana przez niego, gdy ukrywał się przed Saulem w jaskini
57:2	 Zmiłuj się nade mną, o Boże, zmiłuj się nade mną, bo u Ciebie szukam schronienia. W cieniu Twych skrzydeł znajduję odpoczynek i czekam, aż przejdzie to, co mi zagraża.
57:3	 Wołam do Boga najwyższego, do Boga, który przy mnie stoi.
57:4	 Niech raczy mi zesłać pomoc z nieba, i niech poniży wrogów moich. Pauza Niech Bóg okaże mi swoją łaskę i wierność.
57:5	 Muszę bowiem przebywać pośród lwów, co pożreć chcą zawsze ludzkich synów. Ich zęby - to włócznie i strzały, a ich język to miecz wyostrzony.
57:6	 Ukaż się więc, o Boże, na niebiosach, niech Twój majestat rozjaśni całą ziemię.
57:7	 Sidła zastawili na moje kroki i czyhają ciągle na moje życie, dół dla mnie wykopali, ale sami weń wpadli. Pauza
57:8	 Moje serce jest otwarte, o Boże, otwarte jest moje serce, Tobie na cześć śpiewać i grać pragnę.
57:9	 Przebudź się, moja duszo, przebudź się, moja harfo i cytro. Ja sam bowiem pragnę obudzić jutrzenkę.
57:10	 Będę Cię wielbił, Panie, między narodami, chwałę Twą będę śpiewał wobec wszystkich ludów.
57:11	 Bo Twoja dobroć sięga pod niebiosa, a Twoja wierność - nad wszystkie obłoki.
57:12	 Ukaż się więc, o Boże, na niebiosach, niech Twój majestat rozjaśni całą ziemię.

58:1	 Dla kierującego chórem. Na melodię: “Nie niszcz". Pieśń Dawida pouczająca
58:2	 Czy sprawiedliwe wydajecie wyroki, o wy, możni tego świata? Czy słusznie osądzacie synów ludzkich?
58:3	 Niestety, ziemia jest pełna kłamstw waszych, sama złość znajduje się w sercu waszym, a wasze ręce wytyczają drogę nieprawości.
58:4	 Bezbożni są niewierni już od łona matki, zaraz po urodzeniu schodzą z drogi prawej i kłamią.
58:5	 Ich trucizna podobna do jadu węża albo do jadu głuchej żmii, co zamyka uszy,
58:6	 by nie słyszeć głosu zaklinacza lub czarownika umiejącego skutecznie zaklinać!
58:7	 O Boże, połam im zęby w pyskach, roztrzaskaj szczęki tym lwiątkom.
58:8	 Niech znikną jak odpływające wody, niech uwiędną jak trawa deptana na drodze.
58:9	 Niech odpełzną jak ślimak, jak poroniony płód niewieści, który nigdy nie ogląda słońca.
58:10	 Zanim domyślą się czegokolwiek, niech rozpędzi ich wiatr silny, czy to jak żywe jeszcze, czy już uschłe ciernie.
58:11	 Niech cieszy się sprawiedliwy patrząc na ich karę; niech stopy swe obmyje we krwi bezbożnika.
58:12	 A ludzie mówić będą: Otrzymał sprawiedliwy nagrodę, jest jeszcze Bóg, który świat sądzi.

59:1	 Dla kierującego chórem. Na melodię: “Nie niszcz". Pieśń Dawida, wyśpiewana przez niego, kiedy Saul wysłał swoich ludzi, którzy mieli pilnować domu Dawida, a potem go zabić
59:2	 O Boże mój, wyrwij mnie z rąk mojego wroga i strzeż mnie przed tymi, co na mnie nastają!
59:3	 Uwolnij mnie od tych, co czynią nieprawość, ratuj mnie przed mężobójcami.
59:4	 Widzisz przecież, Panie, że na mnie czyhają, spiskują przeciw mnie, silniejsi ode mnie, a ja zbrodni nie popełniłem i nie dopuściłem się przestępstwa.
59:5	 Panie, ja jestem przecież niewinny, oni zaś rzucają się na mnie i atakują. Powstań więc, o Panie, wyjdź mi naprzeciw i zobacz!
59:6	 Panie, Ty, który jesteś Bogiem Zastępów i Bogiem Izraela, zechciej być czujnym, nie omijaj żadnego ludu, nie okazuj pobłażliwości żadnemu z bezbożnych przestępców. Pauza
59:7	 Przychodzą każdego wieczoru, jak psy ujadają i krążą po mieście.
59:8	 Popatrz, ich usta pełne obelg, na ich wargach miecze wyostrzone. Czy wierzy ktoś w to, co mówią?
59:9	 Ale Ty, Panie, śmiejesz się z nich tylko, drwisz sobie ze wszystkich narodów.
59:10	 Przy Tobie chcę trwać, Boże, mocy moja, bo Ty, Boże, jesteś moją twierdzą.
59:11	 Wychodzi mi naprzeciw Bóg mój, pełen dobroci, Bóg pozwala mi patrzeć na wrogów moich z góry.
59:12	 Nie zabijaj ich, niech mój lud nigdy o nich nie zapomni. Rozprosz ich na ziemię, o Panie, tarczo nasza.
59:13	 Za grzechy, które popełniali ustami, za wszystkie ich niecne mowy niech będą pokarani przez swą własną pychę, bo złorzeczą i szerzą wokół kłamstwa.
59:14	 Zniszcz ich w swoim gniewie, zniszcz ich, niech znikną na zawsze. Niech wiedzą, że Bóg jest władcą Jakuba i na całej ziemi aż po jej krańce. Pauza
59:15	 Przychodzą każdego wieczoru, jak psy ujadają i krążą po mieście.
59:16	 Włóczą się szukając, kogo by pożreć, i wyją, jak długo są głodni.
59:17	 Lecz ja będę zawsze opiewał moc Twoją, od samego rana będę się cieszył Twą dobrocią. Bo Ty jesteś dla mnie twierdzą i miejscem schronienia za dni ucisku.
59:18	 Tobie, o mocy moja, pragnę grać i śpiewać, bo Ty, o Boże, jesteś moją twierdzą i moim najlepszym Bogiem.

60:1	 Dla kierującego chórem. Na melodię: “Lilia - przykazaniem". Pieśń pouczająca wyśpiewana przez Dawida, 
60:2	 gdy walczył z Aram-Naharaim i z Aram-Sobą i gdy Joab wracał po zwycięstwie w Dolinie Soli nad dwunastu tysiącami Edomitów
60:3	 Odrzuciłeś nas, o Boże, i w proch nas starłeś! Rozgniewałeś się na nas, ale racz znów do nas wrócić!
60:4	 Wstrząsnąłeś całą ziemią i ją podzieliłeś. Usuń rysy, które na niej powstały, bo chwiać się zaczyna.
60:5	 Lud Twój poddałeś twardej próbie, napoiłeś nas odurzającym winem.
60:6	 Znak dałeś wszystkim bojącym się Ciebie i wokół niego mieli się chronić na widok łuku. Pauza
60:7	 Wspomóż nas swoją prawicą i racz nas wysłuchać, aby ocaleli ci, których bardzo kochasz.
60:8	 A Bóg tak przemówił ze swego przybytku: Będę się radował i podzielę Sychem, i wymierzę dolinę Sukkot.
60:9	 Do Mnie należą i Gilead, i Manasses, Efraim jest hełmem na mej głowie, a Juda służy mi za berło.
60:10	 Moab będzie Mi jak misa do obmyć, na Edom rzucę moje sandały i będę tryumfował nad ziemią Filistynów.
60:11	 A kto mnie poprowadzi do miasta-warowni? Kto mnie zawiedzie aż do bram Edomu?
60:12	 O Boże, czy naprawdę nas odrzuciłeś? Czy rzeczywiście już nie pójdziesz z naszymi wojskami?
60:13	 Przybądź nam z pomocą w walce z naszym wrogiem, bo nie na wiele zda się pomoc samych ludzi.
60:14	 Z Bogiem dokonamy bardzo wielkich czynów, On sam w proch zetrze naszych nieprzyjaciół.

61:1	 Dla kierującego chórem. Na instrument strunowy. Psalm Dawida
61:2	 Boże, wysłuchaj mojego wołania, racz się przychylić do mej prośby!
61:3	 Wołam do Ciebie z krańców ziemi, bo już omdlało moje serce, wprowadź mnie na tę skałę, która jest za wysoka dla mnie.
61:4	 Ty jesteś bowiem ucieczką moją, wieżą obronną przeciw moim wrogom.
61:5	 W Twoim namiocie chciałbym  zostać jako przybysz na wieki i szukać schronienia w cieniu Twoich skrzydeł. Pauza
61:6	 Ty bowiem, Boże, wysłuchałeś przyrzeczeń moich i dałeś swoje dziedzictwo bojącym się Ciebie.
61:7	 A życiu króla przymnóż dni wiele, niech lata jego panowania trwają z pokolenia w pokolenie.
61:8	 Niech przed obliczem Boga króluje na wieki, a Twoja dobroć i wierność niech go zawsze strzegą.
61:9	 Po wszystkie czasy będę sławił Twe imię i wypełniał dzień po dniu moje przyrzeczenia.

62:1	 Dla kierującego chórem, Jedutuna. Psalm Dawida
62:2	 Tylko w Bogu znajduje spocznienie ma dusza, bo tylko od Niego przychodzi mi pomoc.
62:3	 Tylko On jest moją opoką, pomocą i twierdzą moją, dlatego nie zachwieję się nigdy.
62:4	 Jak długo wszyscy rzucać się będziecie na jednego i napierać na niego jak na walącą się ścianę albo jak na mur, który już się sypie?
62:5	 Tak, zamierzają napaść na niego z góry, a kłamstwo sprawia im wielką radość. Ustami wprawdzie błogosławią, ale ich serca pełne złorzeczeń. Pauza
62:6	 Tylko przy Bogu spokój znajdziesz, ma duszo, bo od Niego pochodzi cała ma nadzieja.
62:7	 Tylko On jest moją opoką, pomocą i twierdzą moją, dlatego nie zachwieję się nigdy.
62:8	 U Boga jest moje ocalenie i chwała, Bóg jest dla mnie skałą zbawienia i miejscem ucieczki.
62:9	 W Nim, ludu Boży, zawsze pokładaj nadzieję, przed Nim wszyscy otwierajcie wasze serca, gdyż Bóg jest naszą ucieczką. Pauza
62:10	 Bo człowiek jest tylko jak podmuch, wszyscy ludzie - ułudą i kłamstwem. Szala wagi z nimi ku górze się wznosi, wszyscy razem mniej ważą niż jedno tchnienie.
62:11	 Nie uciekajcie się do przemocy, unikajcie wszelkiej grabieży, bo choćby wam nawet przybywało bogactw, nie wolno wam wiązać z nimi serc waszych.
62:12	 Jedno Bóg powiedział, dwukrotnie sam to słyszałem: że Bóg jest potęgą!
62:13	 O Panie, Tyś samą dobrocią, każdemu oddasz według uczynków jego.

63:1	 Psalm Dawida, wyśpiewany przez niego, kiedy znajdował się na Pustyni Judzkiej
63:2	 O Boże, Boże mój, Ciebie tylko szukam. Ciebie pragnie moja dusza, ku Tobie wzdycha moje ciało jak wysuszona, pozbawiona wody ziemia.
63:3	 Wpatruję się więc w Ciebie w Twoim przybytku, bo pragnę dojrzeć Twoją moc i chwałę.
63:4	 Twoja dobroć cenniejsza od życia, dlatego wielbić Cię będą moje wargi.
63:5	 Wysławiać Cię pragnę przez całe moje życie i w imię Twoje wznosić ręce w górę.
63:6	 Jak sadłem lub innym tłuszczem nasyci się moja dusza, będę Cię sławił ustami pełnymi radości.
63:7	 Myślę o Tobie na posłaniu nocnym, za Tobą tęsknię, gdy trwam na czuwaniu.
63:8	 Bo stałeś się dla mnie pomocą i będę się radował w cieniu Twoich skrzydeł.
63:9	 Przy Tobie trwa moja dusza, trzyma mnie mocno Twoja prawica.
63:10	 Wielu bez powodu czyha na me życie, lecz to oni muszą zstąpić do podziemnych otchłani.
63:11	 Niech zostaną zgładzeni ostrzem miecza i staną się łupem szakali.
63:12	 A król niechaj raduje się Bogiem, niech cieszy się każdy, kto na Niego przysięga, i niech zamilkną usta wszystkich kłamców.

64:1	 Dla kierującego chórem. Psalm Dawida
64:2	 Wysłuchaj, o Boże, głosu mych narzekań, niech wróg nie sprawia, bym się bał o życie.
64:3	 Ukryj mnie przed tłumem bezbożnych, przed zgiełkiem tych, którzy źle czynią.
64:4	 Jak miecze ostrzą swoje języki, a słowa pełne jadu wypuszczają jak strzały
64:5	 i z ukrycia godzą nimi w niewinnych. Wysyłają swe strzały znienacka i bez obawy.
64:6	 Gotowi są zawsze tylko zło czynić, ciągle planują zasadzki i pocieszają się, że nikt tego nie widzi.
64:7	 Przewrotne są ich zamiary, lecz to, co planują, pilnie ukrywają. Ich wnętrze jest niezbadane, serce ich - niezgłębione jak przepaść.
64:8	 Ale dosięgnie ich Boża strzała i niespodziewanie odniosą rany.
64:9	 Doprowadzą ich do zguby ich własne języki, a inni patrząc na to będą kiwać głowami.
64:10	 Wtedy przerażenie ogarnie ludzi; zaczną opowiadać o czynach Boga i zastanawiać się nad Jego działaniem.
64:11	 A sprawiedliwy raduje się w Panu i u Niego szuka schronienia. Dumni zaś z tego wszyscy, którzy są serca czystego.

65:1	 Dla kierującego chórem. Psalm Dawida. Pieśń.
65:2	 Tobie należy się chwała, Boże na Syjonie, złożone Ci przyrzeczenia należy wypełniać.
65:3	 Ty wysłuchujesz ludzkich modlitw, do Ciebie zwracają się wszyscy ludzie
65:4	 pod ciężarem swych własnych przewinień. Wielkie są nasze winy, ale nam je odpuszczasz.
65:5	 Szczęśliwy człowiek, którego przygarniasz i masz koło siebie, i pozwalasz mu mieszkać w przedsionkach Twoich. Pragniemy się sycić dobrami Twego domu i świętością Twojego przybytku.
65:6	 Ty dokonujesz niezwykłych czynów, a nas wysłuchujesz w swej sprawiedliwości, Boże, zbawienie nasze. Ty masz w swojej opiece wszystkie krańce ziemi i najbardziej odległe morza.
65:7	 Ty mocą swoją utwierdzasz góry, siebie samego otaczasz potęgą.
65:8	 To Ty uciszasz wzburzone morza, gwałtowne fale i groźną wrzawę ludów.
65:9	 Nawet ci, co na krańcach ziemi mieszkają, wszyscy boją się Ciebie, Wschód i Zachód napełniasz radością.
65:10	 O całą ziemię się troszczysz i dostarczasz jej wody, napełniasz ją wszelkim bogactwem. Strumień Boży jest wypełniony po brzegi, dostarczasz (ludziom) zboża według potrzeb i tak urządzasz wszystko.
65:11	 Bruzdy zwilżyłeś wodą, wyrównałeś skiby, całą ziemię zmiękczyłeś deszczem i błogosławiłeś wszystkiemu, by rosło.
65:12	 Cały rok pełen jest dóbr Twoich, obfitość wszystkiego idzie Twoim śladem.
65:13	 Stepowe pastwiska ociekają tłuszczem, a wzgórza dokoła rozbrzmiewaja radością.
65:14	 Łąki przystroiły się w stada owiec, doliny pokryły się zbożem, wszystko cieszy się i śpiewa.

66:1	 Dla kierującego chórem. Pieśń. Psalm Śpiewaj Bogu radośnie, cała ziemio!
66:2	 Śpiewajcie na cześć Jego imienia, wychwalajcie Go w radosnych pieśniach.
66:3	 I wołajcie do Boga: Jak przedziwne są Twoje dzieła, przed Twoją mocą niezwykłą ugiąć się muszą wrogowie.
66:4	 Niech modli się do Ciebie świat cały i śpiewa Twoją chwałę, niech wszyscy opiewają Twoje imię. Pauza
66:5	 Przyjdźcie i zobaczcie dzieła Boże! Godne podziwu jest to, co uczynił ludziom.
66:6	 Morze zamienił w suchą ziemię i przez rzekę przeszli swobodnie, napełnił nas wszystkich radością.
66:7	 W swej potędze jest On odwiecznym władcą, a wzrok Jego ogarnia wszystkie narody. Nikt się nie zbuntuje i nie powstanie przeciw Niemu. Pauza
66:8	 Wysławiajcie Boga naszego, wszystkie narody, niech głośno rozbrzmiewa Jego chwała.
66:9	 To On utrzymuje nas przy życiu nie pozwala, by nasze kroki się zachwiały.
66:10	 Tyś nas doświadczył, o Boże, i oczyściłeś nas tak, jak oczyszcza się srebro.
66:11	 Ty sprowadziłeś na nas ciężkie udręki i włożyłeś nam na ramiona dokuczliwe brzemię.
66:12	 Dopuściłeś, że inni deptali nam po głowach. Musieliśmy przechodzić przez ogień i wodę, lecz ostatecznie dałeś nam wolność.
66:13	 Z ofiarami przychodzę do Twego domu, by wypełnić przed Tobą przyrzeczenia,
66:14	 które Ci kiedyś złożyłem, gdy wołałem do Ciebie w ucisku.
66:15	 Spalam Ci tłuste zwierzęta w ofierze, dym będzie się wznosił z baranów, ofiaruję Ci też woły i kozły. Pauza
66:16	 Wszyscy bogobojni, przyjdźcie i posłuchajcie, opowiem wam o dobrodziejstwach, które mi Bóg uczynił.
66:17	 Do Niego wołałem głośno i chwaliłem Go moimi wargami.
66:18	 Gdybym w swym sercu nosił złe zamiary, to Bóg by mnie nie wysłuchał.
66:19	 Tymczasem Bóg mnie wysłuchał i uczynił zadość mym usilnym prośbom.
66:20	 Niech będzie Bóg uwielbiony za to, że nie odrzucił mych modłów i nie odmówił mi swej łaski.

67:1	 Dla kierującego chórem. Na instrumenty strunowe. Psalm. Pieśń
67:2	 Bądź nam miłosierny, o Boże, i racz nam błogosławić, niechaj Twoje oblicze jaśnieje nad nami. Pauza
67:3	 Wówczas dostrzeżemy drogę Twoją na ziemi i zbawienie, które nam przynosisz pośród wszystkich ludów.
67:4	 Ludy winny Ci dziękować, o Boże, dziękować Ci winny wszystkie narody.
67:5	 Narody winny radować się i cieszyć, że całą ziemią rządzisz sprawiedliwie. Sprawiedliwie osądzasz narody i rządzisz ludami całej ziemi. Pauza
67:6	 Ludy winny Ci dziękować, o Boże, dziękować Ci winny wszystkie narody.
67:7	 Ziemia wydała nam swoje plony, Bóg, nasz Bóg, niech raczy nam błogosławić.
67:8	 Niech ześle nam Bóg swe błogosławieństwo, cały świat niech się Go lęka i czcią Go otacza.

68:1	 Dla kierującego chórem. Psalm Dawida. Pieśń
68:2	 Gdy Bóg powstaje, wrogowie pierzchają, stronią od Niego ci, co Go nienawidzą.
68:3	 Znikają jak dym unoszony wiatrem albo jak wosk, co się topi w ogniu, tak giną sprzed oblicza Bożego grzesznicy.
68:4	 A sprawiedliwi cieszą się i radują przed Bogiem, i wykrzykują z wielkiego szczęścia.
68:5	 Śpiewajcie Bogu, grajcie imieniu Jego, wychwalajcie Tego, który jest na obłokach. Imię Jego wysławiajcie, radujcie się przed Jego obliczem.
68:6	 Ojcem dla sierot, a dla wdów opiekunem jest Bóg w swoich świętych przybytkach.
68:7	 Opuszczonych sprowadza do domu, uwięzionych znów obdarza szczęściem, lecz opornych pozostawia na wyschłej ziemi.
68:8	 Gdy szedłeś, o Boże, przed Twym ludem, kiedy przemierzałeś pustynię, Pauza
68:9	 wtedy zadrżała cała ziemia niebiosa deszcz zesłały przed Bożym, obliczem, drżał Synaj przed Bogiem, Bogiem Izraela.
68:10	 Boże, to Ty spuściłeś strumienie deszczu i ożywiłeś znów więdnącą ziemię, dziedzictwo Twoje.
68:11	 I znalazły na niej mieszkania wszystkie Twoje stworzenia, w swej dobroci, o Boże, zaopiekowałeś się biedakiem
68:12	 Pan wyrzekł swoje słowo, i wielu jest tych, co Jego tryumf głoszą.
68:13	 A władcy zastępów chronią się, uciekają, w domu zaś rozdziela się łupy.
68:14	 Co wam zostanie w zagrodach? Gołębica o skrzydłach lśniących srebrem, o piórach ciemnozłocistych.
68:15	 Gdy Wszechmocny rozpraszał Władców, śniegi spadły  na górę Salomon.
68:16	 Góro Boża, góro Baszanu, łańcuchu górski, bogaty w szczyty Baszanie!
68:17	 Dlaczego patrzycie z zawiścią, wy, góry wysokie, na górę, która stała się mieszkaniem Boga, na której Bóg będzie mieszkał na wieki?
68:18	 Niezliczone są Boże rydwany, idą w tysiące tysięcy: z Synaju podąża Pan do swojego przybytku.
68:19	 Wstępujesz na górę, więźniów prowadzisz, synów ludzkich jako dar przyjmujemy muszą pozostawać u Ciebie nawet ci, o Panie, którzy nie chcą Cię słuchać.
68:20	 Bądź uwielbiony, o Panie, dnia każdego, który nas dźwigasz Ty, Bóg nasz, pomoc nasza. Pauza
68:21	 Bóg nasz jest Bogiem, który ocala, Bóg, Pan nasz, ratuje nas przed śmiercią.
68:22	 Bóg umie roztrzaskać głowy swoich wrogów, okryte włosami głowy bezbożników, którzy trwają w grzechach.
68:23	 Powiedział Pan, że ich prowadził od Baszanu, że wydobył ich nawet z głębin morskich.
68:24	 Zapowiedział, że ich stopy we krwi będą brodzić, a języki psów lizać będą wrogów.
68:25	 O Boże, przecież widzieli Twój pochód i jak wkraczał Bóg mój i Król do swojego przybytku.
68:26	 Na przodzie szli śpiewacy, za nimi harfiarze, między nimi dziewczęta z małymi bębnami.
68:27	 Zbierzcie się razem i wychwalajcie Boga i Pana - wy ze źródła Izraela,
68:28	 od Beniamina, najmniejszego rodu, niech ciągną książęta Judy, książęta Zabulona i Neftalego!
68:29	 Racz, Boże, okazać Twoją potęgę, tę Bożą moc, którą już kiedyś pokazałeś
68:30	 ze świątyni Twojej, wysoko ponad Jeruzalem. Niechaj przynoszą Ci dary królowie.
68:31	 Grozą napełnij dzikiego zwierza w sitowiu i stada byków, i pogańskich mocarzy. Przynoszących srebro powal na ziemię, rozprosz narody, co lubują się w wojnach.
68:32	 Możni tego świata, przychodźcie z Egiptu, Kuszyci, wznoście wasze ręce do Boga!
68:33	 Wszyscy królowie ziemi, śpiewajcie Bogu, śpiewajcie i grajcie Panu na chwałę! Pauza
68:34	 To on pojawia się na niebie, na nieboskłonie odwiecznym, to Jego głos się rozlega głos przepotężny.
68:35	 Wysławiajcie potęgę Boga, którego majestat nad Izraelem, a moc dosięga obłoków.
68:36	 Bóg pełen majestatu w przybytku swoim, Bóg Izraela obdarza swój lud siłą i mocą. Niech będzie Bóg uwielbiony.

69:1	 Dla kierującego chórem. Na melodię: “Lilie". Psalm Dawida
69:2	 Ratuj mnie, o Boże, bo woda sięga mi już po szyję.
69:3	 Wpadłem w bezdenną topiel i nie mam się czego chwycić. Głębię wody czuję pod sobą, unoszą mnie silne prądy.
69:4	 Sił mi brak od wołania, w gardle mnie pali, na oczy ledwie widzę, wypatrując  ciągle mego Boga.
69:5	 Liczniejsi są od włosów na mej głowie nienawidzący mnie bez powodu. Nieprzeliczone są tłumy moich przeciwników i śmiertelnych wrogów. Muszę oddawać im to, czego nigdy nie wziąłem.
69:6	 Boże, Ty znasz moją głupotę, nie są Ci tajne moje wykroczenia.
69:7	 Ktokolwiek Ci ufa, Panie, Władco Zastępów, nie może być z mego powodu pohańbiony. Kto szuka Ciebie, Boże Izraela, nie może być poniżony z mego powodu.
69:8	 Bo ja dla Ciebie znoszę te urągania i wstydem okrywa się moje oblicze.
69:9	 Stałem się obcy dla własnych braci i nie poznają mnie synowie mej matki.
69:10	 Gorliwość o dom Twój pożera mnie i bluźnierstwa bluźniących Ci.
69:11	 Poszcząc, ból sobie zadawałem, a przyniosło mi to tylko szyderstwa i hańbę.
69:12	 Chodziłem w pokutnym worze i popiele.
69:13	 Rozprawia się o mnie na zgromadzeniach w bramie, o mnie śpiewają pijacy przy winie.
69:14	 Ja zaś modlę się do Ciebie, Panie, w godzinę Twej łaski; racz mnie wysłuchać w Twojej wielkiej dobroci, pomóż mi, o Boże, przez miłosierdzie Twoje!
69:15	 Wyrwij mnie z tego topieliska, abym nie zatonął, ratuj mnie przed moimi wrogami, wydobądź mnie z wodnej otchłani!
69:16	 Nie dopuść, żeby mnie zalały fale, nie pozwól, bym na dno poszedł, by otchłań zamknęła swą paszczę nade mną.
69:17	 Wysłuchaj mnie, Panie, bo jesteś łaskawy i dobry, zwróć się ku mnie w ogromie miłosierdzia Twego.
69:18	 Nie ukrywaj Twego oblicza przed Twoim sługą, lęk mnie ogarnia, wysłuchaj mnie co rychlej!
69:19	 Zbliż się do mnie i wybaw mnie; uwolnij mnie przez wzgląd na moich wrogów!
69:20	 Wiesz, jak mnie hańbią i poniżają, wszystkich moich przeciwników masz przed sobą.
69:21	 Wstydu pełne me serce, od upokorzeń jestem już chory, bezskutecznie czekałem na litość, pocieszyciela szukałem, lecz go nie znalazłem.
69:22	 Z jedzeniem truciznę mi dawano, a pragnienie musiałem gasić octem.
69:23	 Niech stół ich stanie się dla nich sidłem i pułapką, a uczta ofiarna - potrzaskiem.
69:24	 Niech pokryją się bielmem ich oczy, by nic nie widzieli, niech biodra ich zawsze się chwieją!
69:25	 Racz wylać na nich swoje zagniewanie, niech spadnie na nich zapalczywość Twoja!
69:26	 Niech opustoszeje miejsce ich zamieszkania, niech nie będzie nikogo pod ich namiotami.
69:27	 Bo uciskają człowieka przez Ciebie już doświadczonego i pomnażają bóle tego, na którego Ty sam już zesłałeś cierpienia.
69:28	 Dodaj im jedną winę do drugiej, żeby nie dostąpili usprawiedliwienia.
69:29	 Niech z księgi życia zostaną wymazani i niech się nie znajdą pośród sprawiedliwych.
69:30	 Lecz ja jestem nędzny i cały w bólu, niech przy Twej pomocy, Boże, będę wywyższony.
69:31	 Będę w mej pieśni wysławiał imię Boże, będę je wychwalał w moim dziękczynieniu.
69:32	 Podoba się to Panu bardziej niż ofiary ze zwierząt, bardziej niż cielce o wielkich rogach i kopytach.
69:33	 Podnieście się więc, wy, uciśnieni, i się uradujcie. Niech ożyją znów serca szukających Boga!
69:34	 Słucha Pan bowiem głosu biedaków i nie odwraca się od uwięzionych.
69:35	 Niechaj sławią niebiosa i ziemia, i morza, i wszystko, co się w nich porusza.
69:36	 Bóg bowiem wybawi Syjon i odbuduje na nowo miasta Judy. I będą tam mieszkać Jego słudzy, i ziemię posiądą na własność.
69:37	 W dziedzictwie zaś przekażą ją swoim potomkom i zamieszka tam każdy, kto kocha imię Jego.

70:1	 Dla kierującego chórem. Psalm Dawida. Ku wspomnieniu
70:2	 Przybądź tu, o Boże, i uratuj mnie, o Panie, pośpiesz mi z pomocą!
70:3	 Niech wstyd i hańba spadną na wszystkich, co chcą mnie zgładzić; niech się cofną okryci wstydem ci, co się cieszą z mojego nieszczęścia.
70:4	 Niech odejdą w poniżeniu wszyscy, którzy mówią: Dobrze mu tak!
70:5	 Niech radują się wszyscy, którzy Cię szukają. Niech się Tobą radują, którzy pragną, byś ich zbawił. Niech powtarzają zawsze: Wielki jest Bóg i Pan nasz.
70:6	 A ja jestem ubogi i uciśniony, o Boże, pośpiesz mi z pomocą! Tyś jest bowiem moją pomocą i ocaleniem! Nie zwlekaj tedy, o Panie!

71:1	 O, Panie, u Ciebie szukam schronienia, nie dopuść, bym kiedykolwiek był pohańbiony.
71:2	 Ocal mnie i uratuj w sprawiedliwości  Twojej, nakłoń ku mnie ucha i wspomóż mnie!
71:3	 Bądź dla mnie skałą bezpieczną, na którą zawsze będę mógł uciec. Ty przecież przyobiecałeś mi pomoc, bo jesteś skałą i twierdzą moją.
71:4	 O Boże, wyrwij mnie z rąk złoczyńcy, chroń mnie przed pięścią oprawcy i ciemiężyciela!
71:5	 O Panie i Boże mój, Ty jesteś ucieczką moją i całą nadzieją od młodości mojej.
71:6	 Od łona matki na Tobie polegam, Tyś moim obrońcą od dnia narodzin i Ciebie zawszę będę wysławiał.
71:7	 Dla wielu jestem godzien podziwu, lecz to Ty jesteś moim niezawodnym schronieniem.
71:8	 Moje usta pełne są Twojej chwały, wysławiam Cię przez wszystkie dni moje.
71:9	 Nie odrzucaj mnie, kiedy się już zestarzeję, nie opuszczaj mnie, gdy z sił już opadnę.
71:10	 Bo moi wrogowie wciąż źle o mnie mówią, a czyhający na me życie wspólnie się naradzają.
71:11	 Mówią między sobą: Bóg go już opuścił, rzućcie się więc na niego i pochwyćcie go. Nie będzie nikogo, kto by go ratował.
71:12	 Nie oddalaj się więc, Boże, ode mnie, Boże mój, pośpiesz mi na pomoc!
71:13	 Wszyscy , którzy mnie zwalczają, niech będą pohańbieni i niech zginą! Niech ich ogarnie wstyd i hańba, bo mojego nieszczęścia szukają.
71:14	 Ja Tobie nigdy nie przestanę ufać i jeszcze bardziej będę Ciebie chwalił.
71:15	 Moje usta sławić będą Twoją sprawiedliwość, przez cały dzień głosić będę Twe zbawcze dzieła, których nie jestem w stanie policzyć.
71:16	 Przyjdę do przybytku Boga i Pana sławiąc wielkie i sprawiedliwe dzieła Twoje.
71:17	 Ty mnie pouczasz, o Boże, od młodości mojej, a ja nie ustaję w mówieniu o Twych cudach.
71:18	 A kiedy zestarzeję się i będę siwy, nie opuszczaj mnie i wtedy, o Boże, bym o mocy Twojego ramienia mógł opowiadać pokoleniom przyszłym i o Twojej potędze - tym, co po nas przyjdą,
71:19	 A także, Boże mój, o Twojej sprawiedliwości, która jest większa niż wszystko inne. Jakże wielkich dzieł dokonałeś, Boże! Boże mój, któż jest Tobie równy?
71:20	 Doświadczyłeś mnie po wielekroć srogim utrapieniem, lecz przywrócisz mi znów pełnię życia, wydobędziesz mnie z głębokości ziemi!
71:21	 Spraw, by mnie znów szanowano, i zacznij od nowa mnie pocieszać.
71:22	 Będę Cię za to wielbił na harfie, będę wysławiał Twą wierność. Boże mój, Święty Izraela pragnę Ci grać na harfie.
71:23	 I rozradują się moje usta, Tobie będę grał i śpiewał. Dusza ma, którą ocaliłeś, Ciebie wychwalać będzie.
71:24	 Język mój dzień cały będzie sławił Twoją prawość a wszyscy szukający mej zguby okryją się wstydem i hańbą.

72:1	 Salomonowy O Boże, daj królowi władzę sądzenia i Twoją sprawiedliwość królewskiemu synowi!
72:2	 Niech sprawiedliwie rządzi Twoim ludem, a ubogich Twoich niech słusznie osądza!
72:3	 Niech od gór przyjdzie pokój do ludzi, a z wysokości - sprawiedliwość.
72:4	 Uciśnionym spośród ludu okaże sprawiedliwość, synów ubogich będzie miał w swej pieczy, a ciemiężycieli wytraci.
72:5	 I będzie trwał tak długo jak słońce i księżyc, aż po najbardziej odległe pokolenia.
72:6	 Niech będzie jak deszcz, który spada na pola, jak ulewa nawadniająca ziemię.
72:7	 Niech za dni jego kwitnie sprawiedliwość i pokój - dopóki będzie świecił księżyc.
72:8	 Niech panuje od morza do morza, od Wielkiej Rzeki aż po krańce ziemi.
72:9	 Niech ugną się przed nim jego przeciwnicy, niech liżą proch ziemi wszyscy jego wrogowie.
72:10	 Królowie z Tarszisz i z wysp przyniosą mu dary, królowie Szeby i Saby przyjdą z podarkami.
72:11	 Będą mu się kłaniać wszyscy królowie, służyć mu będą wszystkie ludy.
72:12	 On uratuje biedaka o pomoc wołającego, ubogich i każdego, kto jest bezbronny.
72:13	 Ulituje się nad uciśnionymi i słabymi i ocali życie maluczkich.
72:14	 Uwolni ich od ucisku i przemocy, krew ich będzie w Jego oczach cenna.
72:15	 Niech przeto żyje i złoto z Saby dostaje, niech modlą się ciągle za niego i wypraszają mu błogosławieństwo.
72:16	 W kraju niech będzie obfitość zboża, niech (drzewa) zaszumią na górskich szczytach. Niech zbiera owoce jak z drzew Libanu, a w miastach niech będzie ludzi tak wiele jak trawy na ziemi.
72:17	 Niech imię jego trwa na wieki, niech wzrasta, jak długo będzie świecić słońce. Szczęśliwe sławić go będą wszystkie narody w nim mając dla siebie błogosławieństwo.
72:18	 Błogosławiony niech będzie Pan, Bóg Izraela, bo tylko On jeden czyni cuda.
72:19	 Błogosławione niech będzie na wieki jego święte imię, niech Jego chwała napełni całą ziemię. Amen! Amen!
72:20	 Koniec modlitw Dawida, syna Jessego

73:1	 Psalm Asafa O, jak dobry jest Bóg dla Izraela i dla wszystkich ludzi czystego serca.
73:2	 Ale moje stopy omal się nie potknęły, mało brakowało, żebym upadł.
73:3	 Zacząłem bowiem zazdrościć wszystkim niegodziwcom, widząc, że tak dobrze im się wiedzie.
73:4	 Nie znoszą żadnych ucisków, zdrowi są i dobrze wyglądają.
73:5	 Nie znają udręczenia innych śmiertelników, nie są doświadczani tak jak inni ludzie.
73:6	 Dlatego pycha jest im za naszyjnik ozdobny, a w przemoc odziewają się jak w cenną szatę.
73:7	 Oczy mają zatłuszczone, że ledwie widzą, ich serce - ciągle pełne złych planów.
73:8	 Szydzą zawsze i o wszystkim źle mówią, kłamią i są wyniośli w mowie.
73:9	 Rozdzierają swe usta aż pod niebiosa, a na ziemi język ich dotyka bezkarnie wszystkiego.
73:10	 Dlatego ludzie zwracają się do nich i piją chciwie ich wodę.
73:11	 I jeszcze mówią sobie: Jak może to Bóg zauważyć? Czy może wiedzieć o tym Najwyższy?
73:12	 Zaprawdę, tacy są bezbożni, zawsze szczęśliwi, przydają jedne bogactwa do drugich.
73:13	 Czy zatem na próżno czyste jest moje serce? Czy bez pożytku niewinne są moje ręce?
73:14	 Bo dnia każdego byłem doświadczany, każdego ranka spotykała mnie chłosta.
73:15	 Gdybym postanowił: Będę mówił jak tamci dopuściłbym się zdrady wobec Twoich synów.
73:16	 Dokładałem więc starań żeby to zrozumieć, lecz tylko powiększałem wciąż moje cierpienia.
73:17	 Aż wreszcie wszedłem do przybytku Boga i przekonałem się, jaki jest ich koniec.
73:18	 Wpuściłeś ich na grunt bardzo śliski i spychasz ich ku niewątpliwej zagładzie.
73:19	 Nagle znikną zupełnie, rozpadną się całkowicie i tak straszny spotka ich koniec.
73:20	 Będą jak senne widziadła, co znikają w chwili przebudzenia i zapomina się o nich, kiedy człowiek wstaje.
73:21	 Gdy gorycz wypełniała mi serce a ból mi nerki przeszywał,
73:22	 jakbym rozum postradał, stałem się w Twoich oczach niczym juczne zwierzę.
73:23	 Lecz pozostanę na zawsze przy Tobie i wiem, że ty będziesz po mojej prawicy.
73:24	 Prowadzisz mnie według zamiarów Twoich i przyjmiesz mnie ostatecznie do Twej chwały.
73:25	 Cóż ja mam w niebie oprócz Ciebie? Poza Tobą nic mnie też nie cieszy na ziemi.
73:26	 Nawet gdy niszczeje moje ciało i serce, Bóg jest opoką mojego serca i moim dziedzictwem na wieki.
73:27	 Zaprawdę, kto oddala się od Ciebie, musi zginąć, Ty zagładę gotujesz wszystkim, co w Ciebie nie wierzą.
73:28	 Dla mnie zaś, Boże, być blisko Ciebie - to szczęście. W Bogu, Panu moim, całą ufność pokładam i wszystkie Twoje dzieła chcę głosić.

74:1	 Pieśń pouczająca Asafa O Boże, dlaczego nas odrzuciłeś na wieki? Dlaczego zapłonąłeś gniewem przeciwko owcom Twojego pastwiska?
74:2	 Wspomnij na lud, który kiedyś sobie wybrałeś i kupiłeś jako ród na własność dla siebie na górę Syjon, gdzie też zechciałeś zamieszkać.
74:3	 Skieruj Twe kroki w stronę wielkich ruin wrogowie spustoszyli cały Twój Przybytek.
74:4	 Przeciwnicy wykrzykują na Twych świętych miejscach, i zatknęli swoje chorągwie na znak zwycięstwa.
74:5	 Są jak ci, co w leśnym gąszczu wysoko podnoszą siekiery.
74:6	 Poniszczyli wszystkie rzeźbione ozdoby rozbijając wszystko siekierą i młotem.
74:7	 Twój przybytek ogniem podpalili, zbezcześcili haniebnie miejsce, na którym przebywało Twoje święte imię.
74:8	 I w sercu sobie postanowili, że wszystko zniszczą, i zburzyli wszystkie święte miejsca dokoła, w całym kraju.
74:9	 Nie widzimy dla siebie już żadnego znaku, nie mamy u siebie żadnego proroka i nikt z nas nie wie, jak długo tak będzie.
74:10	 Jak długo, o Boże, będzie nas uciskał złoczyńca? Czy zawsze wolno będzie wrogom bezcześcić Twe imię?
74:11	 Dlaczego odsunęłeś od nas swoją prawicę? Czemu trzymasz twą rękę w ukryciu?
74:12	 Lecz Bóg jest moim królem od wieków, to On dokonuje na ziemi dzieła ocalenia.
74:13	 Mocą Twoją rozdzielił morze a Ty roztrzaskałeś na wodach łby smoków.
74:14	 Ty zmiażdżyłeś także paszczę lewiatana i rzuciłeś go na pożarcie morskim potworom.
74:15	 Ty kazałeś popłynąć źródłom i strumieniom i wysuszałeś rzeki, które zawsze płynęły.
74:16	 Ty nad dniem i nad nocą panujesz, Tyś umieścił na niebie i słońce i księżyc.
74:17	 Ty wyznaczyłeś granice ziemi, Ty stworzyłeś i lato i zimę.
74:18	 A teraz zobacz, jak wróg  znieważa, Pana, ludzie szaleni bezczeszczą Twoje imię.
74:19	 Racz nie wydawać drapieżcom twej synogarlicy, nie zapominaj na zawsze o Twoim biedaku.
74:20	 Wspomnij na Twoje Przymierze, bo wszystkie zakątki tej ziemi pełne są bezprawia.
74:21	 Nie dopuść, by uciskani odeszli od Ciebie ze wstydem, niech biedni i cierpiący sławią Twoje imię.
74:22	 Powstań, o Boże, i broń Twojej sprawy, nie pozwól, by szaleńcy lżyli Cię codziennie.
74:23	 Nie bądź obojętny na wrzask Twoich wrogów, na zgiełk podnoszony przez Twych przeciwników.

75:1	 Dla kierującego chórem. Na melodię: “Nie niszcz". Psalm Asafa. Pieśń.
75:2	 Wychwalamy cię, o Boże, wychwalamy Ciebie, bliskie jest Twoje imię tym, co opiewają Twe cuda.
75:3	 W dniu, który sam wyznaczę, dokonam sądu według mego prawa.
75:4	 Może się zachwiać ziemia ze wszystkim, co ją napełnia, ale Ja ustawiłem jej kolumny na solidnym gruncie. Pauza
75:5	 Wyniosłym powiedziałem: Nie bądźcie zuchwali, a do złoczyńców rzekłem: Nie przechwalajcie się siłą.
75:6	 Nie przechwalajcie się tak dumnie waszą siłą i nie bądźcie tak zarozumiali w waszej mowie,
75:7	 bo ani od wschodu, ani od zachodu nie nadejdzie dla was wybawienie.
75:8	 Nie, gdyż sędzią jest sam Pan Bóg, który jednych poniża, a innych wywyższa.
75:9	 W rękach Pana jest puchar pełen wina i przypraw, z niego pić muszą wszyscy bezbożni ziemi; muszą go dobrze, aż do dna wychylić.
75:10	 Ja zawsze będę się radował, Bogu Jakuba pragnę grać i śpiewać.
75:11	 I zetrę w proch potęgę bezbożnych, a głowę sprawiedliwego wyniosę wysoko.

76:1	 Dla kierującego chórem. Na instrumenty strunowe. Psalm Asafa. Pieśń.
76:2	 Bóg dał się poznać Judzie, wielkie jest Jego imię w całym Izraelu.
76:3	 Przybytek wzniesiono Mu w Salem, mieszkanie zaś - na Syjonie.
76:4	 Tam połamał strzały błyskawic na łuku, zniszczył tarczę, miecz i wszelkie narzędzia wojny. Pauza
76:5	 Jesteś straszny, ale i wspaniały, bardziej niż odwieczne wzgórza.
76:6	 Złupieni zostali najdzielniejsi i pogrążyli się w śnie głębokim; pomdlały już ręce wszystkich bojowników.
76:7	 Gdy zaczynasz grozić, o Boże Jakuba, nieruchomieją rydwany i konie.
76:8	 Straszny jesteś i kto się przed Tobą ostoi, przed grozą Twojego gniewu?
76:9	 Z niebios wysokich ogłaszasz swe wyroki, ziemia napełnia się przerażeniem i zamiera,
76:10	 kiedy Pan Bóg powstaje, by sądzić, by ulżyć tym, co cierpią ucisk na ziemi. Pauza
76:11	 Człowiek, nawet nie chcąc, musi Ciebie sławić i cała reszta ludzi musi Ciebie uwielbiać.
76:12	 Składajcie przyrzeczenia i wypełniajcie je przed Panem, Bogiem Waszym wszyscy wy, jego bogobojni, przynoście Mu dary.
76:13	 On wielkich pozbawia pychy lękają się Go wszyscy królowie ziemi.

77:1	 Dla kierującego chórem, według Jedutuna. Psalm Asafa
77:2	 Głos mój wznoszę do Boga i wołam, będę wołał tak długo, aż Bóg mnie wysłucha.
77:3	 Za dnie mego ucisku poszukuję Pan, przez noc całą nieustannie wyciągam ręce, ale nikt nie chce pocieszyć mej duszy.
77:4	 Wzdycham, gdy pomyślę o Bogu, gdy zaczynam się zastanawiać, duch mój całkiem słabnie. Pauza
77:5	 Nie pozwalasz mi już zasnąć, jestem niepokoju pełen i nie mogę mówić.
77:6	 Rozmyślam często o dnach, które przeszły, chcę wrócić myślą do lat, które minęły.
77:7	 Błąka się nocami me serce, roztrząsam wszystko i w myśli badam.
77:8	 Czy będę już na zawsze odrzucony przez Pana? Czy już nigdy więcej nie okaże mi łaski?
77:9	 Czy Jego dobroć już się wyczerpała? Czy nie spełnią się już nigdy Jego obietnice?
77:10	 Czy Bóg zapomniał o swej łaskawości? Czy jego gniew wziął nad zmiłowaniem górę? Pauza
77:11	 Powiedziałem więc: To mnie zwłaszcza boli, że się odwróciła ode mnie Najwyższego prawica.
77:12	 A ja ciągle rozmyślam o dziełach Pana, o Twych dawnych cudach zawsze chcę pamiętać.
77:13	 Zastanawiam się nad Twoimi dziełami i rozważam wszystkie Twoje czyny.
77:14	 O Boże, jakże święte są Twoje drogi! Gdzież jest bóg, który byłby równy naszemu Bogu?
77:15	 Tylko Ty jesteś Bogiem, który czyni cuda, Tyś swoją moc okazał narodom.
77:16	 Swą potężną prawicą wyzwoliłeś swój naród, Jakuba synów i Józefa. Pauza
77:17	 Widziały Cię kiedyś wód bezmiary, o Boże, ujrzały Cię wody i poruszyły się wszystkie, głębiny morskie zadrżały.
77:18	 Chmury wylały swe wody, obłoki przemówiły grzmotami i wyleciały z nich Twoje strzały.
77:19	 Dudniąc toczyły się Twe grzmoty, błyskawice oświetlały ziemię chwiała się drżąc cała ziemia.
77:20	 Twoja droga wiodła poprzez morze, Twoje ścieżki - poprzez wzburzone fale i nikt jeszcze Twoich śladów nie widział.
77:21	 Prowadziłeś Twój lud niczym stado rękami Mojżesza i Aarona.

78:1	 Pieśń pouczająca Asafa Przyjmij, o ludu, moje pouczenia, nakłoń swoje ucho ku słowom, które wypowiadam.
78:2	 Otwieram moje usta by przemówić, by objawić tajemnice przed wiekami zakryte.
78:3	 Cośmy słyszeli, co doszło do naszych uszu i co nam opowiedzieli ojcowie,
78:4	 tego nie chcemy ukrywać przed synami naszymi, lecz przyszłym pokoleniom chcemy o tym mówić: o przesławnych czynach i o potędze Pana, i o wszystkich cudach, których On dokonał.
78:5	 To On przekazał Jakubowi prawo, a Izraelowi udzielał pouczeń i kazał naszym ojcom nauczać tak własnych synów.
78:6	 Miały się o tym dowiedzieć przyszłe pokolenia, synowie późniejszych czasów, a oni mieli powstać i przekazać wszystko swym dzieciom.
78:7	 I tak mieli całą ufność zawsze w Bogu pokładać, o dziełach Bożych nie zapominać i nakazów Bożych przestrzegać.
78:8	 I nie mieli być jak ich ojcowie z pokoleń opornych i twardych z pokoleń chwiejnych i niewiernych Bogu.
78:9	 Synowie Efraima, strzałą i łukiem walczący gdy nadszedł dzień bitwy, wszyscy się rozpierzchli.
78:10	 Nie zachowali przymierza z Bogiem i nie poszli za Jego radami.
78:11	 Zapomnieli o dziełach Pańskich, o znakach, które sami widzieli.
78:12	 Cudów dokonywał na oczach ich ojców w ziemi egipskiej, na polach Soanu.
78:13	 Morze rozdzielił, by ich przeprowadzić, rozkazał, by wody stanęły jak ściany.
78:14	 Za dnia wskazywał im drogę obłokiem, a prze całą noc - palącym się ogniem.
78:15	 Na pustyni rozłupał skałę i dał  ludziom wody, ile chcieli, gdyż było wody jak w czasie potopu.
78:16	 I sprawił, że z kamieni wytrysnęły strumienie, wody popłynęły jak obfite rzeki.
78:17	 Lecz oni nadal przeciw Niemu grzeszyli i obrażali Najwyższego na pustyni.
78:18	 I kusili Boga w swoim sercu, żądając pożywienia, gdy przyszły dni głodu.
78:19	 I szemrali przeciw Bogu mówiąc: Czy może nam zastawić stół na pustyni?
78:20	 Uderzył, co prawda w skałę i wytrysnęła woda, i popłynął strumień, ale czy będzie mógł także dostarczyć chleba i przygotować tu dla wszystkich dość mięsa?
78:21	 Gdy Pan to usłyszał, rozgniewał się bardzo, ogniem zapłonął przeciw Jakubowi, Izraelowi okazał swoje zagniewanie
78:22	 za to, że nie uwierzyli Bogu i na Jego pomoc wcale nie liczyli.
78:23	 Jednakże z góry wydał rozkaz chmurom i otworzył niebieskie podwoje.
78:24	 Nakazał, by manna spadła na pokarm i dał im wszystkim chleb z nieba.
78:25	 I chleb cudowny jeść ludzie poczęli, Bóg dał im jedzenia do syta.
78:26	 Rozkaz dał z góry i wiatr powiał od wschodu, a potem swą mocą przysłał wiatr z południa.
78:27	 I spuścił na nich mięso, jak deszcz z ziaren pyłu, ptaków mnóstwo, jak piasku nad brzegami morza.
78:28	 Pospadały na ich obóz wszędzie, wokół wszystkich namiotów Izraela.
78:29	 Jedli tedy wszyscy i najedli się do syta, i dał im to wszystko, czego żądali.
78:30	 Nim jeszcze swój głód zaspokoili, jeszcze chleb mieli w swoich ustach,
78:31	 gdy oto zapłonął na nich Bóg swym gniewem i wszystkich przywódców ich wytracił, i zgładził wielu młodych Izraela.
78:32	 Ale oni nadal mimo to grzeszyli i nie liczyli na Jego cuda.
78:33	 Dlatego jak podmuch wiatru dni ich przeminęły, przeszły pełne bojaźni ich lata.
78:34	 Kiedy w nich uderzał, o Boga pytali, wracali do Niego i Jego szukali.
78:35	 I przypominali sobie, że Bóg jest dla nich skałą, Bogiem Najwyższym, ich Wybawicielem.
78:36	 Lecz okłamywali Go swymi ustami, oszukiwali Go własnymi językami.
78:37	 W swoich sercach nie trwali przy Nim i nie byli wierni zawartemu przymierzu.
78:38	 Ale On w swym miłosierdziu przebaczał im winy, ludowi swojemu nie gotując zagłady. Często zapominał o swoim gniewie i powstrzymywał swoją zapalczywość.
78:39	 Pomny był bowiem na to, że są tylko ciałem, tchnieniem, które odchodzi i nigdy nie wraca.
78:40	 Jakże często obrażali Go na pustyni i zasmucali na stepach!
78:41	 Wystawiali Go na coraz to nowe próby i Świętego Izraela o gniew przyprawiali.
78:42	 Nie myśleli już wcale o jego prawicy, zapomnieli o dniu, w którym ich wyrwał z rąk oprawców,
78:43	 gdy czynił cuda na ziemi egipskiej i znaki na polach Soanu;
78:44	 kiedy rzeki ich wrogów w strumienie krwi zmieniał, tak że nie mieli czym ugasić pragnienia;
78:45	 gdy zsyłał na nich roje much jadowitych, które ich pożerały, oraz masy żab, które ich niszczyły;
78:46	 gdy zbiory ich wydawał na pastwę owadom, a szarańczy - wszystkie owoce ich trudów.
78:47	 Winnice ich zniszczył gradem a drzewa sykomor - przymrozków szronem.
78:48	 Stada ich bydła poraził zarazą, wytracił chorobą wszystkie ich trzody.
78:49	 Wylał na nich czarę swego zagniewania i złości, oburzenia i wszelkich udręk, i posłał tłum cały zwiastunów klęski.
78:50	 Nie hamował swego zagniewania i nie ratował ich od śmierci, a życie ich wydał na pastwę zarazy.
78:51	 W Egipcie wytracił wszystkich pierworodnych i sam kwiat młodzieży w namiotach Chama.
78:52	 I wyprowadził lud jak owce, wiódł ich jak stado przez pustynię.
78:53	 Prowadził ich bezpiecznie i niczego się nie bali, podczas gdy ich wrogów pochłonęło morze.
78:54	 I wprowadził ich do swojej świętej krainy, aż na wzgórza zdobyte Jego silną ręką.
78:55	 Z drogi przed nimi usunął wszystkich pogan, a w ich namiotach umieścił izraelskie rody i przydzielił im w dziedzictwie ich cząstkę.
78:56	 Lecz oni poczęli drażnić najwyższego i nie przestrzegali jego postanowień.
78:57	 Jak ich ojcowie łamali przyrzeczenia i odchodzili, i byli zmienni - jak niepewne łuki.
78:58	 Goryczą Go napełniali, czcząc bogów na wyżynach, i pobudzali Go do gniewu swoimi bóstwami.
78:59	 A Bóg, ujrzawszy to, zapłonął gniewem i Izraela odrzucił od siebie.
78:60	 I opuścił swoje mieszkanie w Szilo, namiot, w którym przebywał wśród ludzi.
78:61	 I zezwolił, by Jego potęga poszła do niewoli, a Jego święta arka dostała się wrogom.
78:62	 A swoich ludzi oddał pod miecz i bardzo się gniewał na nich - własność swoją.
78:63	 Ogniem wytracił młodych ludzi, dziewczętom nie śpiewano już miłosnych pieśni.
78:64	 Kapłanów pozabijano mieczami, a wdowy nie mogły opłakiwać swych zmarłych.
78:65	 I powstał Pan jakby ze snu, jak wojownik odurzony winem.
78:66	 I znowu zaatakował wrogów, i okrył ich wieczną hańbą.
78:67	 Ale porzucił namiot Józefa i Jego wybór nie padł na ród Efraima.
78:68	 Upodobał zaś sobie w pokoleniu Judy i w górze Syjon, którą tak ukochał.
78:69	 I tam zbudował swój wspaniały przybytek, niewzruszony jak ziemia utwierdzona na zawsze.
78:70	 I wybrał sługę swojego Dawida, zabrał go wprost z pastwiska, od stada;
78:71	 wziął go ze sobą od karmiących owiec, żeby pasł lud Jakuba i Izraela dziedzictwo.
78:72	 A on pilnował ich jak pasterz sercem całym i prowadził mądrze swoimi rękami.

79:1	 Psalm Asafa Poganie wdarli się, o Boże, do dziedzictwa Twego, zbezcześcili Twój święty przybytek, a Jeruzalem zamienili w gruzy.
79:2	 Ciała Twoich sług na żer ptakom rzucili, zwłoki Twoich świętych na pożarcie zwierzętom.
79:3	 Wokół Jeruzalem krew ich jak woda płynęła, nie było nikogo, kto by ich pogrzebał.
79:4	 Staliśmy się pośmiewiskiem dla naszych sąsiadów, drwią z nas i gardzą nami wszyscy.
79:5	 Jak długo jeszcze, o Panie? Czy wiecznie trwać będzie zagniewanie Twoje? Jak długo będzie płonął gniew Twój jak ogień?
79:6	 Racz wylać na pogan czarę Twego gniewu, na nie znających Ciebie i na królestwa, które nie czczą Twojego imienia.
79:7	 Przecież to oni zgładzili Jakuba spustoszyli jego pola.
79:8	 Racz nam nie pamiętać przewinień przodków naszych, w miłosierdziu Twoim pośpiesz nam z pomocą, bo czujemy się bardzo przygnębieni.
79:9	 Dla chwały imienia Twojego wspomóż nas, o Boże Wybawicielu! Wybaw nas dla imienia Twojego i przebacz nam nasze grzechy.
79:10	 Dlaczego poganie mają mówić: Gdzież jest ich Bóg? Niech się dowiedzą poganie na oczach naszych, jak krew sług Twoich pomściłeś.
79:11	 Niech dojdą do Ciebie uwięzionych jęki, skazanych na śmierć uwolnij mocą Twego ramienia.
79:12	 Po siedmiokroć odpłać naszym sąsiadom za zniewagi, które Tobie, o Panie, wyrządzili.
79:13	 A my, lud Twój i owce Twojego pastwiska, po wszystkie czasy dziękować Ci będziemy i chwałę Twoją głosić przez wszystkie pokolenia.

80:1	 Dla kierującego chórem. Na melodię: “Lilie świadectwa". Psalm Asafa
80:2	 Posłuchaj, pasterzu Izraela, Ty, co pilnujesz Józefa jak trzody, ukaż się, Ty, co na cherubach zasiadasz,
80:3	 Efraimowi, Beniaminowi i Manassesowi! Okaż całą Twą potęgę i przyjdź nam z pomocą!
80:4	 O Boże, postaw nas znów na nogi, niech znów zajaśnieje Twe oblicze, a nam niech się stanie zbawienie!
80:5	 O Panie, Boże Zastępów, jak długo będziesz się gniewał, chociaż lud Twój błaga Cię o pomoc?
80:6	 Karmiłeś go chlebem zmieszanym ze łzami i napoiłeś go łzami obficie.
80:7	 Dla sąsiadów uczyniłeś nas przedmiotem sporów, drwią sobie z nas wrogowie nasi.
80:8	 Boże Zastępów, postaw nas znów na nogi, niech znów zajaśnieje Twe oblicze, a nam niech się stanie zbawienie!
80:9	 Wracałeś Twoją winorośl z Egiptu, usunąłeś pogan, a ich zasadziłeś.
80:10	 Zostawiłeś im miejsca dostatecznie dużo i zapuścili korzenie, i kraj napełnili.
80:11	 Góry okryły się ich cieniem, a ich gałęzie - to Boże cedry.
80:12	 Swymi odroślami sięgneli aż do morza i wypuścili pędy aż do Eufratu.
80:13	 Dlaczego zburzyłeś ich mury? Pustoszą ich wszyscy, skądkolwiek przyjdą.
80:14	 Niszczy ich dzik leśny, pożerają ich polne zwierzęta.
80:15	 Przybądź ku nam znowu, o Boże Zastępów, wejrzyj na nas z nieba i racz nas zauważyć! Okaż znów troskę o Twoją winnicę
80:16	 i o cały ogród, zasadzony Twą własną prawicą, (latorośl, którąś sam pielęgnował)!
80:17	 A ci, co go kiedyś spalili, niech zginą od grozy Twojego oblicza!
80:18	 Twoja ręka niech strzeże tego z prawej strony, syna człowieczego, któregoś sobie uczynił i wielkim, i silnym!
80:19	 Daruj nam życie, a sławić będziemy Twe imię i nigdy już nie odejdziemy od Ciebie.
80:20	 O Panie, Boże Zastępów, postaw nas znów na nogi, niech znów zajaśnieje Twe oblicze, a nam niech się stanie zbawienie!

81:1	 Dla kierującego chórem. Na melodię: “Tłocznia wina" Pieśń Asafa
81:2	 Wysławiajcie Pan, który jest naszą mocą, wychwalajcie Boga Jakuba.
81:3	 Zacznijcie śpiewać, uderzcie w bębny, zagrajcie na wdzięcznej lutni i na harfie!
81:4	 Dmijcie w róg, gdy przyjdzie nów księżyca i gdy pełnia nadejdzie, w dniu naszego święta.
81:5	 Bo takie jest dla Izraela prawo, bo tak postanowił Bóg Jakuba.
81:6	 Taki rozkaz wydał Józefowi, kiedy wyruszał przeciw ziemi egipskiej.Lecz oto słyszę słowa dotąd mi nieznane:
81:7	 Uwolniłem jego grzbiet od jarzma, z rąk mu wyjąłem kosze z ciężarem.
81:8	 Wołałeś do mnie w nieszczęściu i pośpieszyłem ci z pomocą, wysłuchałem cię spośród grzmotów w chmurach, doświadczałem cię nad wodami Meriby. Pauza
81:9	 Posłuchaj, mój ludu, bo chcę cię upomnieć, o Izraelu, obyś chciał być mi jeszcze posłuszny!
81:10	 Nie ma dla ciebie innego boga, nie wolno ci czcić żadnych obcych bogów.
81:11	 Ja jestem Panem i Bogiem twoim, który cię wywiódł z ziemi egipskiej! Otwórz szeroko twe usta, a Ja cię nakarmię.
81:12	 Ale mój lud nie usłuchał mojego głosu, a Izrael nie chciał pójść za Mną!
81:13	 Zostawiłem ich więc na pastwę serc zatwardziałych i zaczęli postępować według własnych planów.
81:14	 Ach, żebyż mój lud zechciał Mnie posłuchać! Żebyż tak zechciał Izrael raz jeszcze pójść moją drogą!
81:15	 Rychło bym wtedy poniżył ich wrogów i wyciągnął moją rękę przeciw ich ciemięzcom.
81:16	 Nienawidzący Pana zaczęliby Izraelowi schlebiać i tak byłoby już na wieki.
81:17	 A ja Żywiłbym ich najlepszą pszenicą i karmił miodem dobytym ze skały.

82:1	 Psalm Asafa Powstaje nasz Bóg na zgromadzeniu bogów i sądy sprawuje pośród obcych bożków.
82:2	 Jak długo jeszcze zamierzacie niesprawiedliwie sądzić i czynić przez to zadość upodobaniom bezbożnych? Pauza
82:3	 Zacznijcie bronić uciśnionych i sierot, przyznajcie rację biedakom i potrzebującym!
82:4	 Wyzwólcie maluczkich i cierpiących, wyrwijcie ich z rąk złoczyńców!
82:5	 Lecz oni nic nie wiedzą, nic nie rozumieją błąkają się ciągle w ciemnościach. Tymczasem ziemia cała chwieje się w posadach.
82:6	 Powiedziałem im wtedy: Bogami jesteście, synami jesteście Najwyższego.
82:7	 A teraz umrzeć musicie jak wszyscy ludzie, musicie upaść, jak każdy spośród książąt.
82:8	 Powstań tedy, o Boże, i osądź całą ziemię, bo wszyscy ludzie są Twoim dziedzictwem.

83:1	 Pieśń, Psalm Asafa
83:2	 Nie milcz już dłużej, o Boże, nie pozostawaj w ciszy, o Boże, racz się odezwać!
83:3	 Patrz, jak burzą się wrogowie Twoi i głowę przeciw Tobie podnoszą ci, co Cię nienawidzą.
83:4	 Przeciwko Twemu ludowi snują zgubne plany i zmawiają się przeciwko chroniącym się u Ciebie.
83:5	 I mówią: Musimy ich wyniszczyć spośród narodów; nikt już nie będzie wspominał Izraela.
83:6	 Podejmują zgodne postanowienie i zawierają przeciw Tobie przymierze.
83:7	 Namioty Edomu oraz Izmaela, Moabici razem z Hagarytami.
83:8	 Gebal, Ammon i Amalek, Filistyni i mieszkańcy Tyru.
83:9	 Dołącza się do nich także Assur i ramię swoje wyciąga ku synom Lota. Pauza
83:10	 Uczyń im jak Madianowi i Siserze albo jak Jabinowi nad potokiem Kiszon
83:11	 lub jak tym, których wytraciłeś pod Endor. Stali się wszyscy nawozem dla pola.
83:12	 Z kiążętami ich postąp jak z Orebem i Zeebem, wszystkim zaś ich przywódcom uczyń to, coś uczynił Zebachowi i Salmunnie.
83:13	 i wszystkim, którzy mówili, że wezmą krainę Pańską.
83:14	 O Boże mój, spraw, by byli jak pył rozproszeni, by się poczuli jak źdźbło słomy przed burzą.
83:15	 Jak ogień, który całe lasy trawi, jak płomienie, które ogarniają góry,
83:16	 tak Ty przepędź ich stąd jak huraganem, jak burza napełnij ich lękiem!
83:17	 Oblicze ich hańbą okryj, Panie, by zaczęli szukać imienia Twego.
83:18	 Niech będą zawstydzeni i zatrwożeni na wieki, niech się okryją hańbą i niech zginą.
83:19	 Niech poznają, że to Ty jesteś, i “Pan" jest Twoje imię, i że Tyś jeden najwyższy ponad całą ziemią.

84:1	 Dla kierującego chórem. Na melodię: “Tłocznia wina". Psalm synów Koracha
84:2	 Jakże miłe są Twoje przybytki, O Panie Zastępów!
84:3	 Moja dusza wyrywa się z tęsknoty do przybytku Pana. Moje serce i ciało wzdychają z radością do Tego, który jest Bogiem żywym.
84:4	 Wróbel ma gdzie się schronić i jaskółka ma gniazdo dla młodych, a ja mam Twe ołtarze, o Panie Zastępów, o Boże mój i Władco.
84:5	 Szczęśliwi, którzy mieszkają w Twoim przybytku i nieustannie Cię chwalą. Pauza
84:6	 Szczęśliwi ci, co w Tobie pokrzepienie znajdują, kiedy myślą o pielgrzymowaniu.
84:7	 Gdy przechodzą Doliną Płaczu, staje się dla nich miejscem orzeźwienia, okrytym łaską wczesnego deszczu.
84:8	 Gdy idą, sił im przybywa, i będą widzieć Boga na Syjonie.
84:9	 O Panie Zastępów, usłysz prośby moje i zechciej je spełnić, o Boże Jakuba. Pauza
84:10	 Spojrzyj na nas, o Boże, tarczo nasza, wejrzyj na oblicze pomazańca Twego!
84:11	 Bo jeden dzień w przedsionku Twych przybytków lepszy jest niż tysiąc gdzie indziej. Lepiej jest stać na progu domu Bożego niż mieszkać w namiotach grzeszników.
84:12	 Bo Pan Bóg jest naszym słońcem i tarczą, to On darzy nas i łaską, i chwałą. Pan nie odmawia niczego tym, którzy sprawiedliwie żyją.
84:13	 O Panie Zastępów, jak szczęśliwi są ci, którzy Tobie ufają!

85:1	 Dla kierującego chórem. Psalm synów Koracha
85:2	 Panie, okazałeś się niegdyś łaskawy dla Twojej ziemi i oddaliłeś od Jakuba nieszczęście.
85:3	 Przebaczyłeś winy Twojemu ludowi i wszystkie grzechy jego zakryłeś.
85:4	 Powstrzymałeś się w Twoim zagniewaniu wielkim i nie pozwoliłeś, aby gniew Twój nadal płonął. Pauza
85:5	 O Boże, nasz Zbawicielu, spraw, żebyśmy się znów podnieśli, i nie gniewaj się już dłużej na nas.
85:6	 Czy zawsze będziesz na nas zagniewany? Czy gniew Twój będzie trwał przez wszystkie pokolenia?
85:7	 Czy nie zechcesz nas znów ożywić, aby Twój lud mógł się Tobą cieszyć?
85:8	 Okaż nam , Panie, łaskę Twoją i daj nam swoje zbawienie.
85:9	 Pragnę słuchać wszystkiego, co mi Bóg powie. Pan ogłasza pokój swojemu ludowi, wszystkim ludziom świętym i serca czystego, byleby nie wrócili do swego szaleństwa.
85:10	 Blisko jest zbawienie dla tych, którzy się Go boją, niech w swojej chwale pośród nas zamieszka.
85:11	 Spotkały się ze sobą łaskawość i wierność, ucałowały się nawzajem sprawiedliwość i pokój.
85:12	 Wierność wyrasta z ziemi, sprawiedliwość spogląda z nieba.
85:13	 A Pan ześle błogosławieństwo i wyda ziemia swe owoce.
85:14	 Zawsze kroczy przed Nim sprawiedliwość, a za Nim, Jego śladami -zbawienie.

86:1	 Modlitwa Dawida Nakłoń ku mnie ucho, o Panie, i wysłuchaj mnie, bo ubogi jestem i cierpię.
86:2	 Strzeż mnie, bo Cię miłuję, wspomóż Twojego sługę, bo Tobie zaufał.
86:3	 Ty jesteś moim Bogiem, bądź mi więc łaskaw, o Panie, do Ciebie bowiem wołam bezustannie.
86:4	 O Panie, bądź radością dla Twego sługi, bo wznoszę moją duszę ku Tobie.
86:5	 O Panie, jesteś miłosierny i do przebaczenia skory, a w łaskę bogaty dla tych, którzy Cię wzywają.
86:6	 O Panie, wysłuchaj modlitwy mojej i zważ na moje błagania.
86:7	 Wołam do Ciebie za dni mego ucisku, bo wiem, że mnie wysłuchasz.
86:8	 O Panie, nie masz sobie równego pośród wszystkich bogów i równych sobie nie mają dzieła, których Ty dokonałeś.
86:9	 Przychodzą wszystkie narody i modlą się do Ciebie, i cześć oddają, Panie, imieniu Twojemu.
86:10	 Bo wielki jesteś i czynisz cuda, bo tylko ty jesteś Bogiem.
86:11	 Pokaż mi, Panie, Twoją drogę, bo zawsze pragnę postępować w wierności Tobie, i spraw, aby moje serce zawsze bało się tylko Twojego imienia.
86:12	 Dzięki będę składał z serca Panu i Bogu mojemu i wysławiać Twoje imię zawsze i na wieki.
86:13	 Tyś mnie bowiem wydobył z samego dna otchłani i okazałeś mi wielkie miłosierdzie Twoje.
86:14	 O Boże, powstali przeciw mnie zuchwalcy, złoczyńców zgraja czyha na me życie, a żaden z nich nie ma Ciebie przed oczyma.
86:15	 Ale Ty, Panie, jesteś Bogiem miłosiernym i dobrym, do gniewu nieskorym, przebogatym w łaskę i wierność.
86:16	 Wejrzyj na mnie i okaż mi swoją łaskę, dodaj znów sił Twemu słudze i wspomóż syna służebnicy Twojej.
86:17	 Uczyń jakiś znak i ześlij mi szczęście! Wszyscy zaś, którzy mnie nienawidzą, że to właśnie Ty, o Panie, uratowałeś mnie i pocieszyłeś.

87:1	 Psalm synów Koracha. Pieśń. Pan miłuje (Syjon) z jego budowlami na świętej górze.
87:2	 Bardziej niż wszystkie siedziby Jakuba miłuje Pan bramy Syjonu.
87:3	 Wspaniałe rzeczy mówi się o tobie, o, ty miasto naszego Boga. Pauza
87:4	 Mieszkańców Egiptu i Babilonu zaliczam do tych, którzy Mnie znają. O Filistynach, Tyru i Kusz mieszkańcach też mówią, że każdy z nich tam się urodził.
87:5	 Lecz o Syjonie będzie się mówić, że tam przyszedł na świat każdy człowiek. On sam, Najwyższy, założył Syjon.
87:6	 Pan pisze, układając listę narodów: Tutaj się urodzili. Pauza
87:7	 Oni zaś tańcząc będą śpiewać: Wszystkie moje źródła wytryskują z Ciebie.

88:1	 Pieśń. Psalm synów Koracha. Dla kierującego chórem. Na melodię: “Choroba…" do śpiewania. Pieśń pouczająca Hemana Ezerachity
88:2	 O Panie, Boże mój i Wybawicielu, do Ciebie wołam we dnie i w nocy.
88:3	 Niech moja modlitwa dotrze do Ciebie, a Ty racz nakłonić swego ucha ku moim błaganiom!
88:4	 Bo dusza moja ma już dość cierpienia, a moje życie blisko już krainy śmierci.
88:5	 Zaliczam się już do tych, co zstąpili do grobu, i jestem jak człowiek całkiem bezsilny.
88:6	 Przyłączyłem się do umarłych, jestem jak zabici, którzy leżą w grobie. O takich Ty już nie myślisz, zostali już bowiem wyjęci spod Twej ręki.
88:7	 Strąciłeś mnie na samo dno grobu, głęboko, w ciemności gęste.
88:8	 Dotkliwie zaciążyło na mnie Twoje zagniewanie, zalewają mnie na raz wszystkie Twego gniewu fale. Pauza
88:9	 Pozbawiłeś mnie moich przyjaciół, sprawiłeś, że czują do mnie odrazę; jestem osaczony, nie mogę się ruszyć.
88:10	 Zagasły już od smutku moje oczy, codziennie wzywam Ciebie, Panie, i wyciągam ku Tobie me ręce.
88:11	 Czy dokonasz cudu nad zmarłymi? Czy powstaną ich cienie, żeby Ciebie sławić? Pauza
88:12	 Czy w grobach opowiada się o Twojej dobroci, a w królestwie zmarłych - o Twojej wierności?
88:13	 Czy będzie widać w ciemnościach Twoje cuda, a sprawiedliwość - w krainie zapomnienia?
88:14	 Panie, dlatego wołam do Ciebie i od wczesnego ranka modły do Ciebie zanoszę.
88:15	 Dlaczego mnie odrzuciłeś, o Panie? Czemu się kryjesz przede mną?
88:16	 Złamany jestem i chory od młodości, lęk przed Tobą przygniata mnie i dręczy.
88:17	 Przeciągnęła nade mną burza Twego gniewu, strach przed Tobą wyniszcza mnie do reszty.
88:18	 Otacza mnie to wszystko jak woda, nastaje na mnie z każedj strony.
88:19	 Oddaliłeś ode mnie przyjaciół i bliskich, moją powiernicą jest już tylko ciemność.

89:1	 Pieśń pouczająca Etana Ezrachity
89:2	 Będę sławił na wieki Twe zbawcze dzieła, Panie, o Twej wierności będę mówił przez wszystkie pokolenia.
89:3	 Wyznaję, że dobroć Twoja będzie trwać na wieki, Twoja wierność ma swe fundamenty w niebie.
89:4	 Przymierze zawarłem z wybranym moim, a słudze mojemu, Dawidowi, przyrzekłem:
89:5	 Twoje potomstwo trwać będzie na wieki, a tron twój z pokolenia na pokolenie. Pauza
89:6	 Niebiosa wysławiają, o Panie, Twe cuda, a zgromadzenie świętych - Twoją wierność.
89:7	 Bo któż jest jak Pan na obłokach, któryż z bogów jest równy Panu?
89:8	 Przepotężny jest Bóg w radzie świętych swoich, jest On wielki i straszny dla wszystkich dokoła.
89:9	 Któż jest jak Ty, Panie, Boże Zastępów? Potężny jesteś, Panie, dokoła Ciebie zaś Twoja wierność.
89:10	 Ty potrafisz zawładnąć wzburzonymi morzami i wygładzasz ich fale, kiedy się podnoszą.
89:11	 Na wylot przeszyłeś Rahaba i podeptałeś, wszystkich Twoich wrogów starałeś mocnym ramieniem.
89:12	 Twoje jest niebo i Twoja jest ziemia, okrąg ziemi i wszystko, co na nim stworzyłeś.
89:13	 Stworzyłeś i północ, i południe, Tabor i Hermon sławią Twoje imię.
89:14	 Pełne mocy jest Twoje ramię, silna jest Twoja ręka, wzniesiona prawica.
89:15	 Tron Twój się wspiera na prawie i sprawiedliwości, łaska i wierność kroczą przed Twym obliczem.
89:16	 Szczęśliwy lud, który umie się cieszyć. Tacy zawsze chodzą w świetle Twego oblicza.
89:17	 Imieniem Twoim cieszą się nieustannie i wysławiają Twoją sprawiedliwość.
89:18	 Bo Ty jesteś ich pięknem i mocą, dzięki Twojej dobroci wzrasta nasza siła.
89:19	 Pan bowiem jest naszym puklerzem, a królem naszym - Święty Izraela.
89:20	 Do Twoich świętych powiedziałeś w widzeniu: Ukoronowałem jednego z wojowników, męża spośród ludu wyniosłem wysoko.
89:21	 Znalazłem sługę mego, Dawida, i namaściłem go moim świętym olejem.
89:22	 Moja ręka będzie go zawsze prowadzić, umacniać go będzie moje ramię.
89:23	 Żaden go wróg nie oszuka, nie pognębi go żaden bezbożnik.
89:24	 Na jego oczach wrogów jego wytracę i zniszczę tych, co go nienawidzą.
89:25	 Moja wierność i łaska wszędzie za nim pójdą, a on w imię moje podniesie swą głowę.
89:26	 Ponad morza wyciągnę jego rękę, a jego prawica będzie nad rzekami.
89:27	 On do mnie zawoła: Ojcem moim jesteś, moim Bogiem i opoką mojego zbawienia.
89:28	 A Ja go uczynię pierworodnym moim i największym pośród wszystkich władców ziemi.
89:29	 I zachowam dla niego łaskawość na wieki, zawsze trwać będzie moje z nim przymierze.
89:30	 Wiecznie też trwać będzie potomstwo jego, a jego tron - tak długo, jak same niebiosa.
89:31	 Lecz gdy jego synowie od mych pouczeń odejdą i nie będą żyć według moich wskazań,
89:32	 gdy prawa moje zbezczeszczą i nie będą zachowywać przykazań,
89:33	 rózgą ukarzę ich przewinienia, a grzechy ich biczami.
89:34	 Nie odejmę mu jednak mojej łaskawości i wierności mojej nie złamię.
89:35	 Nie zapomnę o moim przymierzu i nigdy nie wyprę się tego, co raz wypowiedziały me usta.
89:36	 Raz poprzysiągłem na moją świętość i nigdy nie zwiodę Dawida:
89:37	 Potomstwo jego trwać będzie na wieki, a jego tron będzie przede Mną jak słońce.
89:38	 Jak księżyc zawsze trwać będzie, wiecznotrwały na obłokach świadek. Pauza
89:39	 A jednak odrzuciłeś pomazańca Twego, uniosłeś się na niego i w gniewie go poniżyłeś.
89:40	 Zerwałeś przymierze ze sługą Twoim, w ziemię wdeptałeś jego koronę.
89:41	 Jego wszystkie mury dokoła zburzyłeś, w gruzy przemieniłeś jego warownie.
89:42	 Grabią go wszyscy przechodzący drogą, pośmiewiskiem staje się dla sąsiadów.
89:43	 Rękę jego ciemięzców podniosłeś wysoko, ucieszyłeś  wszystkich nieprzyjaciół jego.
89:44	 Ostrze jego miecza cofnąłeś przed wrogiem i nie pozwoliłeś mu zwyciężyć w walce.
89:45	 Kres położyłeś jego wspaniałości, tron jego przewróciłeś na ziemię.
89:46	 Skróciłeś dni jego młodości, a jego samego hańbą okryłeś. Pauza
89:47	 Jak długo jeszcze, Panie? Czy zawsze będziesz się ukrywał? Jak długo jeszcze gniew Twój będzie płonął?
89:48	 Wspomnij, Panie, czym jest nasze życie i na jak krótko stworzyłeś człowieka.
89:49	 Gdzież jest człowiek, który żyłby wiecznie, nie zaznając smierci? Gdzie jest ktoś, kto by nie musiał odejść w zaświaty? Pauza
89:50	 A gdzież są, o Panie, dzieła dobroci obiecane Dawidowi w wierności Twojej?
89:51	 Wejrzyj, o Panie, na poniżenie sługi, w moim sercu noszę wzgardę narodów.
89:52	 Twoi wrogowie lżą mnie, o Panie, i bezczeszczą krok każdy Twego pomazańca.
89:53	 Uwielbiony bądź, o Panie, na wieki! Amen, Amen!

90:1	 Modlitwa męża Bożego, Mojżesza O Panie, Ty byłeś naszą ucieczką z pokolenia na pokolenie.
90:2	 Nim jeszcze góry powstały, ziemia i cały wszechświat, od wieków i po wszystkie wieki tyś Bogiem.
90:3	 Ty sprawiasz, że ludzie znów w proch się zmieniają, i mówisz do nich: Wracajcie, synowie ludzcy.
90:4	 Bo tysiąc lat to dla Ciebie dzień, który wczoraj minął, lud jak zaledwie jedno nocne czuwanie.
90:5	 Z roku na rok zasiewasz nowych ludzi i stają się podobni do rosnącej trawy,
90:6	 która zielenieje i kwitnie rano, a pod wieczór więdnie i usycha.
90:7	 Giniemy bowiem wskutek Twojego gniewu, unicestwia nas Twoja zapalczywość.
90:8	 Postawiłeś sobie przed oczy wszystkie nasze winy, nasze grzechy  najskrytsze w świetle Twego oblicza.
90:9	 I tak upływają nam dni w cieniu Twego gniewu, jak jedno westchnienie kończymy nasze lata.
90:10	 Nasze życie trwa lat siedemdziesiąt lub gdy silni jesteśmy - najwyżej osiemdziesiąt. Najlepsze lat pełne umęczenia i trudu, wszystkie mijają szybko, i tak odlatujemy.
90:11	 Któż potrafi ocenić wielkość Twego gniewu, kto doznał lęku wobec Twej zapalczywości?
90:12	 Naucz nas liczyć dni nasze, a wtedy osiągniemy także mądrość serca.
90:13	 O Panie, zwróć się ku nam wreszcie i ulituj się nad Twymi sługami!
90:14	 Pozwól nam już z rana żywić się Twą dobrocią, a będziemy się radować i cieszyć przez wszystkie dni.
90:15	 I radość nam zsyłaj przez dni tyle, przez ile trzymałeś nas w udręczeniu. Pozwól nam cieszyć się przez lat tyle, przez ile znosiliśmy nieszczęścia.
90:16	 Pokaż swoje dzieła sługom Twoim i ich synom Twą wspaniałą potęgę!
90:17	 Niech zstąpi na nas dobroć Pana, Boga naszego. Niech raczy wspierać dzieła rąk naszych, niech to, co nasze ręce czynią, umacnia.

91:1	 Kto przebywa pod opieką Najwyższego i w cieniu Wszechmocnego odpoczywa,
91:2	 ten może mówić do Pana: Tyś ucieczką i twierdzą moją, i Bogiem, któremu zaufałem.
91:3	 On cię wyzwala z sideł myśliwego i ratuje od wszelkiej zguby.
91:4	 Osłania cię swoimi skrzydłami, pod Jego piórami znajdujesz schronienie, a Jego wierność jest Ci puklerzem i tarczą.
91:5	 Nie musisz się lękać nocnych widziadeł ani żadnych strzał za dnia latających,
91:6	 ani śmierci, co zagraża w południe.
91:7	 Choćby tysiąc padło tuż obok ciebie, a dziesięć tysięcy po twojej prawicy, ciebie nie spotka nic złego.
91:8	 Własnymi oczyma będziesz patrzył, będziesz widział, jak się odpłaca bezbożnym.
91:9	 Pan jest schronieniem dla ciebie, a za obrońcę masz Najwyższego.
91:10	 Żadne nieszczęście na ciebie nie spadnie, nic nie zagraża twemu namiotowi.
91:11	 Bo On rozkazał swoim aniołom, aby cię strzegli na wszystkich drogach.
91:12	 Będą cię więc nosić na swoich rękach, żebyś nie skaleczył nogi o kamień.
91:13	 Będziesz stąpał po wężach i żmijach, będziesz deptał nawet lwy i smoki.
91:14	 Ponieważ liczy na Mnie, będę go ratował, będę bronił, bo zna moje imię.
91:15	 Gdy będzie mnie wzywał, zechcę go wysłuchać, będę z nim w nieszczęściu, ocalę go i zgotuję mu chwałę.
91:16	 Obdarzę go także bardzo długim życiem i pozwolę mu ujrzeć moje zbawienie.

92:1	 Psalm. Pieśń na dzień szabatu
92:2	 O, jak dobrze jest dziękować Panu i wysławiać Twoje imię, o Najwyższy,
92:3	 opowiadać rankiem o Twojej dobroci, a nocami - o Twojej wierności,
92:4	 grać Ci na lirze o dziesięciu strunach i na harfie i śpiewać przy dźwięku cytry.
92:5	 Uradowałeś mnie bowiem swoimi czynami, Panie, będę opiewał dzieła rąk Twoich.
92:6	 Jak wielkie są Twoje dzieła, Panie. jak głębokie są Twoje myśli.
92:7	 Nigdy tego nie dostrzeże człowiek nierozumny, szalony - nie zrozumie niczego.
92:8	 A chociaż bezbożni się mnożą i plenią złoczyńcy, to tylko po to, byś ich wszystkich wyniszczył.
92:9	 Ty zaś, o Panie, jesteś najwyższy, Ty będziesz trwał na wieki.
92:10	 A Twoi wrogowie, o Panie, wrogowie Twoi wyginą, rozproszą się nawzajem wszyscy, którzy źle czynią.
92:11	 Obdarzyłeś mnie siłą bawołu, namaściłeś mnie świeżym olejem.
92:12	 Z góry patrzę na moich prześladowców, na wszystkich, którzy na mnie nastają, słyszę też o losie, jaki spotkał bezbożnych.
92:13	 Sprawiedliwy zaś zakwitnie jak palma i będzie rósł jak cedr na Libanie.
92:14	 Zasadzony w przybytku Pana, zakwitnie na dziedzińcach Boga naszego.
92:15	 Nawet w starości będzie dawał plony i zawsze będzie soczysty i świeży.
92:16	 I ciągle będzie mówił: Pan jest sprawiedliwy, On jest moją opoką, nie ma w Nim żadnej skazy.

93:1	 Królem jest Pan, w majestat się przyodział, przyodział się Pan i przepasał potęgą. Mocno jest osadzony cały okrąg ziemi i zapewne nie zachwieje się nigdy.
93:2	 Od samych początków tron Twój mocno stoi, a Ty istniejesz od wieków.
93:3	 Wzbierają rzeki, o Panie, rzeki już zaczynają szumieć i głos ich do nas dochodzi.
93:4	 Lecz ponad szum wód potężnych, ponad potęgę wzburzonego morza mocniejszy jest Pan na wyżynach niebieskich.
93:5	 Twoje prawa niewzruszone są i słuszne, a domowi Twojemu, o Panie, przystoi świętować po wszystkie czasy.

94:1	 Boże, który odpłacasz za wszystko, o Panie i Boże zapłaty, racz się objawić!
94:2	 Powstań, o Ty, co sądzisz całą ziemię, zapłać bezbożnym za ich czyny!
94:3	 O, Panie, jak długo jeszcze bezbożni, jak długo bezbożni chełpić się będą grzechami?
94:4	 Pozwalają sobie na bezczelne słowa i przechwalają się najgorszymi czynami.
94:5	 Panie, oni lud Twój niszczą i uciskają dziedzictwo Twoje.
94:6	 Mordują wdowy i sieroty i zabijają wszystkich przybyszów.
94:7	 I mówią sobie: Pan tego nie widzi, nie zauważa tego Bóg Jakuba.
94:8	 Zastanów się w końcu, o niemądry ludu! Kiedyż wreszcie zmądrzejecie, głupcy?
94:9	 Jakże mógłby nie słyszeć Ten, który dał nam uszy? Jak miałby nie widzieć Ten, który stworzył oczy?
94:10	 Czy nie ześle kary Ten, co napomina ludy? Ten, który wszystkich naucza mądrości?
94:11	 Zna Pan wszystkie ludzkie myśli i wie, że są nietrwałe jak tchnienie.
94:12	 Szczęśliwy mąż, którego Ty, O Panie, wychowujesz i pouczasz Twoimi prawami.
94:13	 Chronisz go przed złymi dniami, dopóki nie przygotuje się grobu dla złoczyńcy.
94:14	 Zaprawdę, nie odrzuci Pan swojego ludu i nigdy nie opuści dziedzińca swego.
94:15	 I znów zacznie się wyrokować według sprawiedliwości, i będą tak postępować wszyscy czystego serca.
94:16	 Któż więc ujmie się za mną przeciwko grzesznikom, kto stanie po mojej stronie przeciwko złoczyńcy?
94:17	 Gdyby mi Pan nie przyszedł z pomocą, już wkrótce byłbym w krainie milczenia.
94:18	 Bo kiedy widzę, że chwieję się na nogach, Twoja dobroć, o Panie, śpieszy mi z pomocą.
94:19	 Ilekroć troski mnożą się w mym sercu, tylekroć Twa pociecha uspokaja mą duszę.
94:20	 Czy ma coś z Tobą wspólnego sędzia niegodziwy, który przeciw prawu na karę skazuje?
94:21	 Tacy sprawiedliwego chcą życia pozbawić i haniebnie potępić niewinnego człowieka.
94:22	 Ale Pan jest moją twierdzą, mój Bóg jest skałą i schronieniem.
94:23	 Odpłaci im za nieprawości wszelkie Pan i Bóg nasz ich wytraci.

95:1	 Przyjdźcie, śpiewać będziemy radośnie przed Panem i wysławiać skałę naszego zbawienia.
95:2	 Zbliżmy się z uwielbieniami do Jego oblicza, zaśpiewajmy Mu pieśni radości.
95:3	 Bo Pan nasz jest wielkim Bogiem i władzę ma nad wszystkimi bogami.
95:4	 W Jego rękach są głębokości ziemi, Jego są także wszystkie szczyty górskie.
95:5	 Jego jest morze, które On sam uczynił, oraz ziemia sucha, Jego rękami stworzona.
95:6	 Przyjdźcie, padnijmy przed Nim i złóżmy Mu pokłon, uklęknijmy przed Panem i Stwórcą naszym!
95:7	 Bo On jest naszym Bogiem, my zaś ludem pastwiska Jego, trzodą przez Niego prowadzoną.Ach, obyście posłuchali dziś, jak woła:
95:8	 Nie zatwardzajcie waszych serc jak w Meriba, jak na pustyni za dni Massa!
95:9	 To tam kusili Mnie ojcowie i wystawiali na próbę, choć przecież czyny moje widzieli.
95:10	 Przez lat czterdzieści budziło we mnie odrazę tamto pokolenie, powiedziałem tedy: Są to ludzie o zagubionym sercu i dróg moich nie znają.
95:11	 Dlatego poprzysiągłem im w moim zagniewaniu, że nie wejdą do mego odpoczynku.

96:1	 Zaśpiewajcie Panu pieśń nową, śpiewajcie Panu, wszystkie ziemskie krainy.
96:2	 Śpiewajcie Panu, imię Jego wysławiajcie, dzień po dniu ogłaszajcie Jego zbawienie.
96:3	 Opowiadajcie między narodami o jego chwale, a wśród wszystkich ludów o Jego cudach!
96:4	 Wielki jest bowiem Pan i godzien wielkiej chwały i bać się Go należy bardziej niż wszystkich innych bogów.
96:5	 Niczym są wszystkie pogańskie bóstwa, Pan zaś niebiosa stworzył.
96:6	 Idą przed Nim zawsze majestat i chwała, potęga i blask są w przybytku Jego.
96:7	 Okażcie więc Panu, pokolenia ludzkie, okażcie Panu uwielbienie i chwałę.
96:8	 Oddajcie chwałę imieniu Pana, dary Mu przynoście i wchodźcie do Jego przybytku!
96:9	 Odziani w święte szaty padajcie przed Panem, drżyjcie przed Nim, wszystkie krainy ziemi!
96:10	 Ogłaszajcie wśród narodów, że Pan jest królem, mocno utwierdził okrąg ziemi, który nigdy się nie zachwieje, i sądzi narody w swej sprawiedliwości.
96:11	 Radujcie się tedy, niebiosa, ciesz się i ty, ziemio, niech szumią morza i to, co je wypełnia.
96:12	 Niech cieszą się pola i to, co na nich rośnie, niech się radują wszystkie drzewa w lesie
96:13	 w obliczu Pana, kiedy nadchodzi, gdy nadchodzi, aby sądzić ziemię. Sądzi On sprawiedliwie cały okrąg ziemi i w swojej wierności wszystkie narody.

97:1	 Pan jest królem, raduj się więc, ziemio, radujcie się, niezliczone wyspy.
97:2	 Dokoła Niego chmury i ciemności, Jego tron zaś opiera się na sprawiedliwości i prawie.
97:3	 Idzie przed Nim ogień, który wszystko trawi, i niszczy Jego wrogów dokoła.
97:4	 Jego błyskawice oświetlają ziemię, widzi to ziemia i drży cała.
97:5	 Góry topnieją jak wosk przed Panem, przed obliczem Władcy wszechświata.
97:6	 Niebiosa głoszą Jego sprawiedliwość, a chwałę podziwiają wszystkie narody.
97:7	 Wszyscy zaś bożkom służący będą zawstydzeni, wszyscy przechwalający się posągami, bo wszyscy bogowie hołd Mu składać będą.
97:8	 Słyszy o tym Syjon i raduje się bardzo, Twoje wyroki, o Panie, cieszą córki Judy.
97:9	 Bo Ty jesteś Panem, wysoko nad ziemią, wyniesiony bardzo ponad wszystkich bogów.
97:10	 Wy zaś wszyscy, Pana miłujący, miejcie zło w nienawiści. Bo On osłania życie swoich świętych i wyzwala ich z rąk bezbożnych.
97:11	 Niech blask opromieni sprawiedliwego, niech rozradują się wszyscy, którzy są serca czystego.
97:12	 Sprawiedliwi, cieszcie się w Panu, wysławiajcie Jego święte imię.

98:1	 Psalm Zaśpiewajcie Panu pieśń nową, bo uczynił nam wielkie cuda. Wspomógł nas swoją prawicą i swoim świętym ramieniem.
98:2	 Pan ogłosił swoje zbawienie i ukazał swoje sprawiedliwe dzieła na oczach wszystkich narodów.
98:3	 Wspomniał na swoją dobroć i na wierność wobec Izraela i wszystkie krańce ziemi ujrzały zbawienie naszego Boga.
98:4	 Wychwalajcie Pana, wszystkie krańce ziemi, weselcie się, radujcie i śpiewajcie.
98:5	 Grajcie Panu na harfie, na harfie o głośnym brzmieniu!
98:6	 Przy dźwięku trąb i rogów wysławiajcie Pana i Króla.
98:7	 Niech szumi morze i to, co je napełnia, i cała ziemia oraz jej mieszkańcy!
98:8	 Strumyki niech klaszczą w dłonie, a góry niech śpiewają chórem
98:9	 na cześć Pan, gdy przyjdzie, żeby sądzić ziemię. A sądzi On cały świat sprawiedliwie i tak jak należy - wszystkie narody.

99:1	 Pan jest królem, drżą przed Nim narody, zasiada na cherubach, a ziemia się chwieje.
99:2	 Wielki jest Pan na Syjonie, wyniesiony ponad wszystkie ludy.
99:3	 Trzeba tedy wielbić Twoje wielkie i chwalebne imię, ponieważ jest święte.
99:4	 Potężny jest Król i kocha prawość. Mocno utwierdziłeś to, co słuszne w świecie. Tyś dał Jakubowi sprawiedliwość i prawo.
99:5	 Wysławiajcie Pana, Boga naszego, bijcie Mu pokłony u podnóżka stóp Jego, ponieważ jest święty.
99:6	 Mojżesz i Aaron są wśród Jego kapłanów, a Samuel wśród tych, co Jego imienia wzywają. Wołali do Niego i On ich wysłuchał.
99:7	 Przemawiał do nich z obłocznego słupa, a oni słuchali jego przykazań i pouczeń, które im dawał.
99:8	 Wysłuchałeś ich, o Panie nasz i Boże, i byłeś dla nich Bogiem, co przebacza, ale bezbożników ukarałeś słusznie.
99:9	 Wysławiajcie Pana, Boga naszego, bijcie Mu pokłony u stóp Jego świętej góry, dlatego, że święty jest Pan i Bóg nasz.

100:1	 Psalm na dziękczynienie Wysławiajcie Pana, wszystkie krainy ziemi!
100:2	 Służcie Panu z radością, przyjdźcie i radujcie się przed Jego obliczem!
100:3	 Ogłaszajcie, że tylko Pan jest Bogiem. To On nas stworzył, a my Jego własnością, ludem jego i trzodą Jego pastwiska.
100:4	 Wejdźcie przez bramy Jego z dziękczynieniem, do przedsionków Jego przybytku przychodźcie ze śpiewem! Dziękujcie Mu, imię Jego wysławiajcie!
100:5	 Bo dobry jest Pan i wieczny w swej łaskawości, Jego zaś wierność z pokolenia w pokolenie.

101:1	 Psalm Dawida Łaskę Twoją i prawość opiewać pragnę, grać będę Tobie, Panie, na chwałę.
101:2	 Będę się trzymał zawsze dróg prawych. Kiedyż więc przyjdziesz do mnie? Żyję w mym domu zacisznym i serce mam czyste.
101:3	 Ku temu, co niegodziwe, nie zwrócę moich oczu, nienawidzę wszystkiego, co grzeszne, nic takiego nigdy do mnie nie przylgnie.
101:4	 Fałsz wszelki - najdalej od serca mojego, żadnego zła nawet znać nie chcę.
101:5	 Tego, kto potajemnie spotwarza bliźniego, zmuszę do milczenia; oczu wyniosłych i serca pysznego nie zniosę.
101:6	 Moje oczy szukają wiernych na ziemi. Tacy niech ze mną mieszkają. Ci, co chodzą drogami prostymi, zawsze mi mogą służyć.
101:7	 A kłamca nie może przybywać w mym domu, nie ostoi się przed mym wzrokiem żaden obłudnik.
101:8	 Na bezbożników co ranka wyroki ogłaszam, aż z miasta Pańskiego usunę tych wszystkich, którzy źle czynią.

102:1	 Modlitwa uciśnionego, którego ogarnia zwątpienie, ale jeszcze wypowiada przed Panem swoje żale.
102:2	 Wysłuchaj, wysłuchaj mojej modlitwy, niech dojdzie do Ciebie wołanie moje.
102:3	 Nie ukrywaj przede mną swojego oblicza a gdy będę w ucisku, nakłoń ku mnie Twego ucha, gdy zaś wzywać Cię zacznę, rychło mnie wysłuchaj!
102:4	 Dni moje jak dym ulatują, a kości mnie palą jak ogniem.
102:5	 Serce mi więdnie i wysycha jak trawa, tak że zapominam nawet o mym chlebie.
102:6	 Od jęków i ciągłego wołania moja skóra przylgnęła do kości.
102:7	 Jestem jak pelikan na pustyni albo jak sowa wśród ruin.
102:8	 Kładę się, ale nie śpię, i ciągle się uskarżam jak ptak samotny na dachu.
102:9	 Przez cały dzień wrogowie mnie poniżają i tylko gdy mi złorzeczą, wspominają me imię.
102:10 Proch ziemi jak chleb jeść muszę, łzy moje mieszam z tym, co piję.
102:11 Gniew mnie Twój przygniata i niezadowolenie, bo wyniosłeś mnie wysoko i powaliłeś na ziemię.
102:12 Jak cień dni moje znikają, ja zaś jak trawa usycham.
102:13 A ty, Panie, wciąż zasiadasz na tronie, Twoje imię trwa z pokolenia na pokolenie.
102:14 Powstaniesz, by ulitować się nad Syjonem, bo nadszedł już czas tej litości, nadeszła już jego godzina.
102:15 Serca sług Twoich są przy jego kamieniach, a jego gruzy ból im sprawiają.
102:16 Bać się zaczną narody imienia Pańskiego, a wszyscy królowie ziemi - Twojej wspaniałości,
102:17 gdyż Pan znowu odbuduje Syjon i ukaże się w całym majestacie swoim.
102:18 Wysłucha modlitwy wszystkich opuszczonych i nie będzie głuchy na ich wołanie.
102:19 Trzeba to napisać dla przyszłych pokoleń, aby narody, które kiedyś żyć będą, Panu cześć oddawały.
102:20 I wejrzał Pan ze świętych wysokości swoich, z niebios spojrzał na ziemskie niskości.
102:21 I wysłucha narzekań wszystkich uwięzionych, ocali wszystkich już na śmierć skazanych,
102:22 żeby chwalili Pana na Syjonie i by w Jeruzalem na Jego cześć śpiewali,
102:23 gdy zgromadzą się władcy świata z narodami, ażeby cześć oddać swojemu Panu.
102:24 To On pozbawił mnie sił w mojej drodze, to On tak skrócił dni moje.
102:25 Dlatego mówię: Boże mój, nie zabieraj mnie ze środka mego życia, Ty, którego lata idą z pokolenia w pokolenie.
102:26 Przed wiekami dałeś ziemi podwaliny, niebiosa są dziełem rąk Twoich.
102:27 One przeminą, a Ty trwać będziesz, zestarzeją się jak zużyte odzienie. Sam jak szaty je zmieniasz i one się odmieniają.
102:28 Ty zaś pozostajesz zawsze ten sam, a lata Twoje nigdy się nie kończą.
102:29 Synowie Twoich sług żyć będą bezpiecznie, a ich potomstwo trwać będzie przed Twoim obliczem.

103:1	 Dawida Uwielbiaj, duszo moja, Pana, i wszystko, co jest we mnie, niech sławi święte imię Jego.
103:2	 Uwielbiaj, duszo moja, Pana i nie zapominaj o tym, co ci dobrego uczynił.
103:3	 On ci przebaczył wszystkie twoje winy, On cię uzdrawia ze wszystkich chorób twoich.
103:4	 On ratuje twe życie od zguby i okazuje ci swoją dobroć oraz zmiłowanie.
103:5	 On ciebie darzy swymi dobrami, póki żyjesz, i jak orłowi odnawia ci życie.
103:6	 Pan dokonuje czynów, sprawiedliwych, śpieszy na pomoc uciśnionym.
103:7	 Mojżeszowi objawił swoje własne drogi, a synom Izraela - dzieła, których dokonał.
103:8	 Pan jest miłosierny i łaskawy, do gniewu nieskory i w dobroć przebogaty.
103:9	 Nie będzie się na was wiecznie srożył, nie będzie trwał zawsze w zapalczywości swojej.
103:10 Nie postępuje z nami według naszych grzechów i nie będzie nam odpłacał według winy naszej.
103:11 Bo jak wysoko jest niebo ponad ziemią, tak wielka jest Jego dobroć wobec bogobojnych.
103:12 Jak odległy jest wschód od zachodu słońca, tak daleko odsunął od nas nasze winy.
103:13 Jak ojciec lutuje się nad swoimi dziećmi, tak Pan lituje się nad tymi, którzy się Go boją.
103:14 Bo On wie dobrze, z czegośmy utworzeni, pamięta o tym, żeśmy tylko prochem.
103:15 Człowiek jest podobny do trawy: pokrywa się kwieciem na polach,
103:16 lecz znika natychmiast kiedy wiatr powieje, i nie poznaje go już miejsce jego.
103:17 Łaska zaś Pana trwa na wieki i zawsze wobec tych wszystkich, którzy się Go boją. A dobroci Jego doświadczają synowie i synowie synów
103:18 oraz ci, co strzegą przymierza, o Jego prawie myślą i według niego żyją.
103:19 Pan postawił swój tron na niebiosach i swoją królewską mocą panuje nad wszystkim.
103:20 Wysławiajcie Pana, aniołowie jego i wy, mocarze wszyscy, pełniący jego rozkazy i słów jego słuchający.
103:21 Wysławiajcie Pana, wszystkie zastępy jego i wszyscy słudzy, czyniący Jego wolę.
103:22 Wysławiajcie Pana, wszystkie dzieła jego, na każdym miejscu Jego panowania, wysławiaj, duszo moja, Pana!

104:1	 Uwielbiaj, duszo moja, Pana! Jak wielki jesteś, Panie mój i Boże, jesteś przyodziany w wielkość i potęgę.
104:2	 Światłem jesteś okryty jak płaszczem, niebo całe rozpostarłeś jak namiot.
104:3	 Wzniosłeś swój dom nad wodami, Twoim rydwanem są obłoki, a poruszasz się na skrzydłach wichru silnego.
104:4	 Wiatry uczyniłeś swymi posłańcami, służą ci również ogniste płomienie.
104:5	 Położyłeś ziemie na jej fundamentach, po wszystkie wieki nie zachwieje się nigdy.
104:6	 Jak szatą okryły ją wody potopu, wody znalazły się aż na samych górach.
104:7	 Lecz ustąpiły gdy im zagroziłeś, pierzchły wszystkie na głos Twoich grzmotów.
104:8	 Podniosły się góry i spadły w doliny na miejsca, które im wyznaczyłeś.
104:9	 Wodom też wytyczyłeś granice, których nie przekroczą, aby ponownie zalać całą ziemię.
104:10 Źródłom kazałeś wytrysnąć w dolinach, by popłynęły pomiędzy górami
104:11 i służyły za napój wszystkim polnym zwierzętom; dzikie osły również tam gaszą pragnienie.
104:12 Nad ich brzegami gnieździ się niebieskie ptactwo, którego śpiew dobywa się spośród gałęzi.
104:13 Górom zsyłasz z Twoich komnat wodę, ziemia zaś syci się tym, co spada z obłoków.
104:14 Ty sprawiasz, że trawa rośnie dla bydła, a dla ludzi - rośliny przez nich zasadzone. I tak ziemia dostarcza człowiekowi chleba
104:15 i wina, co cieszy jego serce. On sobie twarz rozjaśnia oliwą, a chlebem umacnia swoje ludzkie serce.
104:16 A drzewa Pana piją wodę do syta, zwłaszcza cedry Libanu, zasadzone przez Niego.
104:17 Na nich ptaki swe gniazda budują, a na cyprysach siadają bociany.
104:18 Do kozic należą wysokie góry, borsuki wśród skał znajdują schronienie.
104:19 I księżyc stworzyłeś, aby czas odmierzał, i słońce, co zna godzinę swojego zachodu.
104:20 Ty zsyłasz ciemności, które nocą się stają, i wtedy ruszają na łowy zwierzęta leśne.
104:21 Lwy młode rycząc łupu szukają, od Boga pożywienia żądają.
104:22 A kiedy słońce zaświeci, wracają na swoje ukryte leże.
104:23 Wtedy człowiek wychodzi do codziennej pracy, by trudzić się aż do wieczora.
104:24 O Panie, jak rozliczne są Twoje dzieła, z jakąż mądrością uczyniłeś wszystko, wypełniając ziemię stworzeniami Twymi.
104:25 Tu oto jest morze, wielkie i rozległe, w nim niezliczone istoty żywe, i małe, i duże.
104:26 Po morzu pływają okręty i Lewiatan tam żyje przez Ciebie stworzony, aby w morzu igrał.
104:27 Wszystko to czeka na Ciebie, by dostać pokarm we właściwym czasie.
104:28 Gdy dajesz im jeść, wszyscy biorą, gdy dłoń swą otwierasz, pod dostatkiem mają wszystkiego.
104:29 Gdy skrywasz swe oblicze, ogarnia ich niepokój, gdy oddech im odbierasz, marnieją i stają się prochem ziemi.
104:30 Gdy ducha swojego wysyłasz, stwarzasz ich na nowo, odnawiasz tym samym oblicze całej ziemi.
104:31 Niechaj na wieki trwa wielkość Pana i niech radują Pana zawsze jego dzieła.
104:32 Drży ziemia, gdy na nią spogląda, płoną góry, gdy ich dotknie.
104:33 Jak długo żyć będę, pragnę sławić Pana, grać pragnę Bogu, jak długo jestem.
104:34 Obyż Mu były przyjemne wszystkie pieśni moje, a ja się będę radował w Panu.
104:35 Grzesznicy niech znikną raz na zawsze z ziemi, żeby już na niej nie było bezbożnych. Uwielbiaj, duszo moja, Pana! Alleluja!

105:1	 Dzięki składajcie Panu, imienia Jego wzywajcie! Ogłaszajcie wśród narodów Jego sławne dzieła!
105:2	 Śpiewajcie i grajcie na Jego chwałę, opwiadajcie wszystkim o Jego cudach.
105:3	 Dumni bądźcie z Jego imienia świętego, niech się radują sercem całym wszyscy bojący się Pana!
105:4	 Szukajcie Pana i potęgi Jego, oblicza Jego zawsze szukajcie.
105:5	 Przypomnijcie sobie cuda, które On uczynił, Jego znaki i sądy ust Jego.
105:6	 Pamiętajcie o tym, potomkowie sługi Jego Abrahama, wy, synowie Jakuba, wybrani przez Niego.
105:7	 Bo On, Pan, jest naszym Bogiem, a swoim panowaniem ogarnia całą ziemię.
105:8	 On zawsze pamięta o swoim przymierzu i o słowach, które przekazał dla tysiąca pokoleń;
105:9	 o przymierzu, które zawarł z Abrahamem, i o przysiędze, jaką złożył Izaakowi.
105:10 Przysięga miała być prawem dla Jakuba i wiecznym przymierzem dla Izraela.
105:11 I powiedział: Tobie pragnę dać Kanaan, kraj przeznaczony w dziedzictwie dla Ciebie.
105:12 Kiedy była ich jeszcze niewielka liczba, mało ich było, wszyscy w obcym kraju,
105:13 wędrując od ludu do ludu, od jednego królestwa do innego narodu,
105:14 już wtedy nakazał, by nikt ich nie uciskał, a królów tak o nich pouczał:
105:15 Nie krzywdźcie moich pomazańców, nie czyńcie moim prorokom nic złego.
105:16 Wtedy sprowadził głód na całą ziemię i wyczerpały im się zapasy chleba.
105:17 Lecz wysłał przed nimi człowieka, Józef został sprzedany jak niewolnik.
105:18 Włożono mu na nogi kajdany, a szyję zakuto w żelazo,
105:19 i tak było do czasu wypełnienia się proroctwa, o czym Pan sam zaświadczył swoim słowem.
105:20 Posłał król i kazał go zwolnić, władca narodów wypuścił go na wolność.
105:21 Ustanowił go panem własnego domu i zarządcą wszystkich posiadłości swoich.
105:22 Miał on rozkazywać dowolnie książętom, a starszych uczyć mądrości.
105:23 I przyszedł Izrael do Egiptu, Jakub rozgościł się na ziemi Chama.
105:24 A Bóg rozmnożył szybko swój lud i uczynił go potężniejszym niż jego oprawcy,
105:25 których odmienił tak, by znienawidzili lud Jego i obchodzili się haniebnie z Jego sługami.
105:26 Wtedy posłał Mojżesza, swego sługę, i Aarona, którego sobie wybrał.
105:27 I czynił wśród nich swoje znaki i cuda na ziemi Chama.
105:28 Zesłał ciemności i zasłonił wszystko, lecz nie zważali na Jego słowa.
105:29 wszystkie ich wody w krew poprzemieniał i wytracił ich wszystkie ryby.
105:30 W kraju od żab się zaroiło, aż do wnętrza królewskiego pałacu.
105:31 Rozkazał i nadleciało fruwające robactwo, chmary komarów wypełniły kraj cały.
105:32 Grady im zsyłał zamiast deszczu i ogień, który wszystko palił.
105:33 Zniszczył ich winnice i figowe gaje i połamał wszystkie drzewa w ich kraju.
105:34 Rozkazał i przyszła szarańcza i świerszczy niezliczone mnóstwo.
105:35 Zjadły one wszystko, co zielone w kraju, zniszczyły wszystko, co rosło na polach.
105:36 Wszystkich pierworodnych kazał pozabijać i wytracił w ten sposób sam kwiat młodości.
105:37 Wyprowadzał swój naród ze srebrem i złotem i w żadnym pokoleniu nie było słabych.
105:38 Cieszyli się z ich wyjścia mieszkańcy Egiptu, bo wszyscy bali się ich bardzo.
105:39 A On przygotował obłok, żeby ich osłaniać, i ogień, by rozświetlić im mroki nocy.
105:40 Gdy go prosili, zesłał im przepiórki i chleba niebieskiego dał im ile chcieli.
105:41 Rozłupał skałę i trysnęła woda, i popłynęła jak rzeka daleko w pustynię.
105:42 Pomny był bowiem na swe święte słowo i na Abrahama, swojego sługę.
105:43 I prowadził swój lud rozradowany, swojego wybranego, który się weselił.
105:44 I dał im ziemię narodów, i przekazał mienie innych ludów,
105:45 aby brali je w posiadanie na zawsze i aby strzegli Jego przykazań. Alleluja!

106:1	 Alleluja! Dziękujcie Panu, bo dobry, bo wieczne jest miłosierdzie Jego.
106:2	 Kto będzie mógł opowiedzieć wielkie dzieła Pana, kto będzie mógł wyśpiewać całą Jego chwałę?
106:3	 Błogosławieni ci, co przestrzegają prawa i czynią zawsze to, co sprawiedliwe.
106:4	 Wspomnij na mnie, o Panie, przez miłość do Twego ludu, przyjdź do mnie i okaż mi swą pomoc!
106:5	 Pozwól mi patrzeć na szczęście wybrańca, cieszyć się radością Twojego ludu i chlubić się razem z dziedzictwem Twoim.
106:6	 Grzeszyliśmy razem z naszymi ojcami, czyniliśmy nieprawość i byliśmy bezbożni.
106:7	 Ojcowie w Egipcie nie rozumieli Twych znaków, nie pamiętali o Twej przeogromnej dobroci i bunt podnosili nad Morzem Czerwonym przeciwko Najwyższemu.
106:8	 Lecz On ich uratował dla chwały imienia swego i po to, aby objawić swą ogromną potęgę.
106:9	 Wydał morzu rozkaz i stało się suche, i przeprowadził ich przez fale jak po zwykłym stepie.
106:10 Wyrwał ich z rąk nieprzyjaciół i wybawił spod władzy ich wrogów.
106:11 A nieprzyjaciół pochłonęły fale, ani jeden z nich nie został przy życiu.
106:12 Wtedy uwierzyli słowu Bożemu i śpiewali Mu pieśń dziękczynienia.
106:13 Lecz wkrótce zapomnieli o Jego czynach i nie czekali na Jego rady.
106:14 Na pustyni zapałali żądzą i na bezludziu kusili Boga.
106:15 Dał więc im to, czego od Niego żądali, ale też zesłał na nich zarazę.
106:16 Zaczęli tedy szemrać w obozie przeciw Mojżeszowi i Aaronowi, świętemu Pana.
106:17 Otwarła się tedy ziemia i pochłonęła Datana, i pokryła całą zgraję Abirama.
106:18 Ogień strawił wszystkich doszczętnie, zginęli bezbożni w płomieniach.
106:19 Pod Horebem cielca sobie zrobili i przed posągiem pokłony bili.
106:20 I chwałę Boga prawdziwego zamienili na obraz zwierzęcia jedzącego trawę.
106:21 Zapomnieli zaś o swym wybawcy, Bogu, który kiedyś w Egipcie dokonywał cudów
106:22 oraz rzeczy niezwykłych w krainie Chama i czynów grozę budzących nad Morzem Czerwonym.
106:23 Wtedy byłby ich wszystkich wytracił, gdyby nie Mojżesz, wybrany Jego. To on wstawił się za nimi, tak iż nie wytracił ich Bóg w swoim gniewie.
106:24 A oni wzgardzili wspaniałą krainą i nie chcieli uwierzyć Jego obietnicom.
106:25 Szemrali w swoich namiotach i głosu Pana wcale nie słuchali.
106:26 Podniósł tedy na nich swoją rękę, aby wytracić ich wszystkich jeszcze na pustyni,
106:27 by ich potomstwo rozproszyć wśród ludów i rozrzucić po całym świecie.
106:28 Potem poszli za Baal-Peorem i spożywali ofiary martwym bożkom składane.
106:29 Swym haniebnym postępowaniem rozgniewali Boga, aż zesłał na nich ciężką plagę.
106:30 Powstał tedy Pinchas, potępił winnych i natychmiast ustąpiła zaraza.
106:31 Za sprawiedliwość mu to Bóg policzył, jemu i jego potomstwu na wieki.
106:32 I znów zagniewali Boga nad wodami Meriba, za co nieszczęście spadło na Mojżesza,
106:33 bo gdy goryczą napełnili jego ducha, zaczął wypowiadać słowa nierozważne.
106:34 Nie wytracali też wszystkich narodów, jak im to kiedyś Pan nakazał,
106:35 lecz mieszali się z poganami i uczyli się od nich złych czynów.
106:36 Służyli ich martwym bożkom, które ich potem przyprawiły o zgubę.
106:37 Przynosili im własnych synów i córki i składali z nich ofiary demonom.
106:38 I tak przelewali krew niewinną, krew własnych synów i córek, które ofiarowali kananejskim bożkom. Kraj cały zbezcześcili przelewem krwi niewinnej.
106:39 I stali się nieczyści wskutek swoich czynów, którymi się sprzeniewierzyli swej wierności Bogu.
106:40 Zapłonął więc Pan gniewem przeciwko ludowi, tak że odrazę poczuł do swego dziedzictwa.
106:41 Wydał ich tedy w ręce obcych ludów i byli pod władzą tych, którzy ich (Żydów) nie znosili.
106:42 Cierpieli wielki ucisk ze strony swych wrogów, musieli się uginać pod ciężarem ich ręki.
106:43 Często ich, co prawda, wyzwalał, ale wciąż odrzucali Jego rady; musieli tedy ginąć przez swe nieprawości.
106:44 Lecz kiedy słyszał ich narzekana, znów się litował nad ich poniżeniem.
106:45 Wspomniał znów dla ich dobra na dawne przymierze i ulitował się nad nimi w swoim miłosierdziu.
106:46 I sprawił, że ci się litowali nad nimi, którzy mieli ich w swojej niewoli.
106:47 Wspomóż nas, Panie nasz i Boże, i zgromadź nas razem spośród wszystkich ludów. Pragniemy sławić Twoje święte imię i cieszyć się Twoją chwałą.
106:48 Błogosławiony niech będzie Pan, Bóg Izraela, od początku do końca czasów! Niech cały lud odpowie: Amen! Alleluja!

107:1	 Dziękujcie Panu, bo dobry, bo wieczne miłosierdzie Jego.
107:2	 Tak winni mówić wszyscy odkupieni przez Pana, wszyscy uwolnieni przez Niego od wrogów.
107:3	 Bo zgromadził ich z rozmaitych krajów, od wschodu aż do zachodu słońca, od samej północy aż do południa.
107:4	 Ci, co błądzili po pustyniach i bezludziach, a nie mogli znaleźć drogi do zamieszkanego miasta,
107:5	 ci, którym dokuczał głód i pragnienie, tak iż prawie ustawało w nich życie,
107:6	 ci, którzy w ucisku wołali do Pana, a On ich wybawił z niewoli
107:7	 i wyprowadził na drogi proste, tak że dotarli do osiedli ludzkich -
107:8	 ci wszyscy niech dziękują Panu za Jego łaskawość i za wszystkie dobrodziejstwa ludziom wyświadczone.
107:9	 Nasycił wszystkich łaknących, spragnionych zaś zaspokoił darami.
107:10 Ci, co siedzieli w mrokach i ciemności, uwięzieni nędzą i żelazem
107:11 za to, że sprzeciwiali się Bożemu słowu i nie uszanowali woli Najwyższego,
107:12 ci, których serca skruszył cierpieniem, którzy padają, a nie ma przy nich nikogo,
107:13 ci, którzy w ucisku wołali do Pana, a On ich wybawił od strachu,
107:14 wyprowadził z mroków i ciemności i zerwał z nich wszystkie pęta -
107:15 ci wszyscy niech dziękują Panu za Jego łaskawość i za wszystkie dobrodziejstwa ludziom wyświadczone.
107:16 Zburzył bowiem spiżowe bramy, pokruszył rygle z żelaza.
107:17 Zgięci we dwoje wskutek swych występków,
107:18 którym obrzydło już wszelkie jedzenie i byli bliscy bram śmierci,
107:19 ci, którzy w ucisku wołali do Pana, a On ich wybawił od strachu
107:20 Posłał im słowo, żeby ich ocalić i uwolnić od zagłady.
107:21 Ci wszyscy niech dziękują Panu za Jego łaskawość i za wszystkie dobrodziejstwa ludziom wyświadczone.
107:22 Niech Mu składają dziękczynne ofiary i niech ogłaszają z radością Jego dzieła.
107:23 Ci, którzy wyruszali statkami na morze i handel prowadzili na wielkich wodach,
107:24 ci, którzy mogli tam podziwiać dzieła Pana i Jego wielkie cuda na głębinach morskich,
107:25 gdzie na rozkaz Boga sztorm wybucha i wzbija wysoko morskie fale,
107:26 ci, co się wynosili pod niebo i zostali strąceni na dno głębokości, tak że ich dusza ze zgrozy truchlała,
107:27 ci, co jak pijani chwiali się i zataczali i co ginęli razem ze swoją mądrością,
107:28 ci, którzy w ucisku wołali do Pana, a On ich wybawił od strachu,
107:29 przemienił bowiem burzę w łagodny powiew wiatru, tak że fale zupełnie ucichły;
107:30 ci, którzy się cieszą, że fale ustały i że mogli się dostać do cichego portu -
107:31 ci wszyscy niech dziękują Panu za Jego łaskawość i za wszystkie dobrodziejstwa ludziom wyświadczone.
107:32 Niech Go wychwalają na zgromadzeniu ludów, niech Go sławią w gronie starszych.
107:33 To On zamienił strumienie w suchą pustynię i oazy - w spragnione wody bezludzia,
107:34 ziemię urodzajną - w słone stepy, dlatego że jej mieszkańcy byli grzesznikami.
107:35 A wyschłe pustynie zamienił w zbiorniki wody, ziemię spaloną - w zielone oazy,
107:36 i tam osiedlił głodujących ludzi, którzy założyli zamieszkane osiedla.
107:37 Uprawiali tam pola, zakładali winnice i plony obfite zbierali.
107:38 A On im błogosławił, tak iż rozmnożyli się bardzo, i obdarzył ich wielkimi stadami bydła.
107:39 Ale potem źle im się wiodło i bardzo ich ubyło pod ciężarem cierpień i trosk rozmaitych.
107:40 On zaś okazał wzgardę wielkim tego świata i sprawił, że błąkali się po pustynnych bezdrożach.
107:41 Wyprowadził ubogich z nędzy i rozmnożył jak stada owiec ich rodziny.
107:42 Widząc to prawi bardzo się radują, a wszyscy bezbożni - niemieją z podziwu.
107:43 Kto jest tak mądry, by zrozumiał to wszystko? Kto pojmie bogactwo łaskawości Pana?

108:1	 Pieśń. Psalm Dawida.
108:2	 Gotowe jest moje serce, o Boże, gotowe jest moje serce, zaśpiewać Ci pragnę i zagrać! Zechciej się też obudzić, duszo moja.
108:3	 Obudźcie się, harfo i cytro, bo pragnę, by wstała poranna jutrzenka.
108:4	 Będę Cię sławił wobec narodów, o Panie, śpiewać Ci będę na chwałę wobec wszystkich ludów,
108:5	 bo wielka jest Twoja dobroć, sięga aż pod niebiosa, a wierność Twoja - aż po same obłoki.
108:6	 Wnieś się, o Boże, ponad niebiosa, niech Twoja chwała ukaże się ponad ziemią.
108:7	 Wesprzyj mnie Twoją prawicą, wysłuchaj mnie, aby byli uratowani ci, których tak miłujesz.
108:8	 W swoim świętym przybytku Bóg powiedział: Będę królował i Sychem podzielę, i dolinę Sukkot wymierzę.
108:9	 Mój jest Gilead, mój także Manasses, Efraim hełmem na mej głowie, a Juda jest moim berłem.
108:10 Moab jest dla mnie misą do obmyć, na Edom rzucę me sandały i zatriumfuję nad ziemią Filistynów.
108:11 Kto mnie wprowadzi do miasta warownego? Kto skieruje me kroki do Edomu?
108:12 Czyż więc nas odrzuciłeś, o Boże? Czy nie wyjdziesz już, o Boże, z wojskami naszymi?
108:13 Ześlij nam Twą pomoc do wojny z wrogami, bo nie na wiele zda się pomoc samych ludzi.
108:14 Z Bogiem dokonamy rzeczy wielkich, On sam potrafi zniszczyć naszych wrogów.

109:1	 Dla kierującego chórem. Psalm Dawida. O Boże, którego sławię, racz nie milczeć dłużej,
109:2	 bo otworzyły się przeciw mnie usta pełne zdrady, podstępu pełne języki zakłamane.
109:3	 Obrzucają mnie słowami pełnymi zawiści i bez powodu na mnie nastają.
109:4	 Okazują mi wrogość w zamian za moją miłość, a ja modlę się za nich.
109:5	 Za moje dobro złem mi odpłacają, a za moją miłość - samą nienawiścią.
109:6	 Obyż ich zbrodnie przeciw nim świadczyły, niech wszystkie tu staną, niech ich oskarżają.
109:7	 Niech w sądzie się okaże, że są przestępcami, niech nawet ich prośby zaczną ich obciążać!
109:8	 Niechaj pozostanie im już dni niewiele, kto inny niech przejmie ich urząd!
109:9	 Niech dzieci ich staną się rychło sierotami, a ich kobiety - wdowami.
109:10 Niech dzieci ich tułają się i żebrzą i niech będą wygnane nawet z gruzów ich domów!
109:11 Niech lichwiarz pozbawia ich wszystkiego, co mają, cudzoziemcy niech złupią cały ich dobytek.
109:12 Niech nie będzie nikogo, kto by im był życzliwy, nikogo, kto by się nad sierotami litował.
109:13 Niech będzie wytracone całe ich potomstwo, w najbliższych pokoleniach niech zginie ich imię.
109:14 O Panie, racz zważyć na ich ojców przewinienia, niech nie będą zgładzone przestępstwa ich matek!
109:15 Niech Pan ma zawsze przed oczyma ich winy, a pamięć o nich niech zniknie z ziemi.
109:16 Bo ludzie ci nie okazali swojej łaskawości, lecz prześladowali biedaków i uciśnionych, a złamanych na duchu pragnęli zabijać.
109:17 Lubowali się w przekleństwach, niech więc spadną na nich, błogosławieństwem gardzili, niech więc ich omija.
109:18 Bluźnierstwami okrywają się jak płaszczem, niech więc przenikną ich ciała jak woda, niech wejdą jak oliwa w ich kości.
109:19 Niech będą dla nich szatą, którą na siebie włożą, i jak pas, którym się opaszą.
109:20 Tak niech Pan odpłaci wszystkim mym oszczercom i tym, którzy mnie ciągle spotwarzają.
109:21 A ze mną, Panie mój i Władco, postąp według imienia Twego i wybaw mnie dzięki łaskawości Twojej.
109:22 Bo ja jestem ubogi i nieszczęśliwy i drży moje serce w piersiach.
109:23 W oczach ginę jak cień, co przemija, strząsają mnie jak szarańczę.
109:24 Od postów uginają mi się kolana, z braku oliwy chudnę coraz bardziej.
109:25 Pośmiewiskiem dla tamtych się stałem, kiedy mnie widzą, kiwają głowami.
109:26 Wspomóż mnie, o Panie mój i Boże, wybaw mnie przez wielkie miłosierdzie Twoje!
109:27 Niech widzą, że Twa ręka to uczyniła, że Ty jesteś tego sprawcą, o Panie!
109:28 Niech oni złorzeczą - bylebyś Ty błogosławił, niech będą poniżeni przeciwnicy moi, niech zaś rozraduje się szczerze Twój sługa!
109:29 Tych, co mnie oskarżają, niech hańba okryje, niech przyodzieją się wstydem jak płaszczem!
109:30 A ja chcę głośno wysławiać Pana i chwalić Go pośrodku rzesz licznych.
109:31 Bo On ubogich w obronę bierze i ratuje ich przed złymi sędziami.

110:1	 Psalm Dawida. Powiedział Pan do mojego Pana: Usiądź po mojej prawej stronie, a ja Twoich wrogów położę jako podnóżek dla stóp Twoich.
110:2	 Niech Bóg uniesie z Syjonu berło swojej mocy, (i niech powie): Władzę masz pośród Twych wrogów!
110:3	 Twoje jest panowanie za dni mocy Twojej, gdy przyodziejesz się w święte, kosztowne szaty Twoje. Zrodziłem Cię przed najwcześniejszą jutrzenką, (na świat cię wydałem) jako pierwszą rosę.
110:4	 Pan złożył przysięgę i nie cofnie jej nigdy, że jesteś Kapłanem na wieki na wzór Melchizedeka.
110:5	 Pan stoi po Twojej prawicy, unicestwia królów w dzień swojego gniewu.
110:6	 Będzie sądził narody, wzniesie trupów stosy, roztrzaska im głowy po całej ziemi.
110:7	 Napije się ze strumienia po drodze i dlatego na nowo podniesie głowę.

111:1	 Alleluja! Z całego serca pragnę wielbić Pana wśród miłujących Go, gdy wszyscy się zgromadzą.
111:2	 Wielkie są bowiem dzieła Pana, zgłębiać je winni wszyscy, których radują.
111:3	 Dzieła Jego pełne majestatu i chwały. Jego sprawiedliwość trwać będzie na wieki.
111:4	 Trwałą uczynił pamięć o swych cudach. Pan jest łaskawy i miłosierny.
111:5	 Karmi tych wszystkich, którzy się Go boją, Jod o swoim przymierzu pamięta na wieki.
111:6	 Swemu ludowi okazał swoje wielkie dzieła i dał mu w dziedzictwo całe mienie pogan.
111:7	 Dzieła rąk jego są sprawiedliwe i trwałe, niezmienne są także przykazania Jego.
111:8	 Będą one trwać zawsze na wieki, bo są ustanowione w wierności i prawdzie.
111:9	 Swojemu ludowi zapewnił zbawienie i zawarł z nim wieczne przymierze. Imię zaś Jego pełne grozy i święte.
111:10 A bojaźń Pańska początkiem mądrości i mądrzy są wszyscy, którzy według niej żyją. Chwała zaś Jego nigdy nie przeminie.

112:1	 Alleluja! Szczęśliwy człowiek, który się lęka i czci Pana, i cieszy się przykazaniami Jego.
112:2	 Jego potomstwo będzie potężne na ziemi, błogosławione będzie pokolenie prawych.
112:3	 Dobrobyt i bogactwo wypełnią domy jego, a sprawiedliwość jego nigdy nie przeminie.
112:4	 Prawym rozbłyśnie jak światłość w ciemnościach człowiek dobry, miłosierny i prawy.
112:5	 Błogosławiony mąż dobry i skory do wspomagania innych, Jod i układający wszystko wedle sprawiedliwości.
112:6	 Taki nie zachwieje się nigdy, a pamięć o nim przetrwa na wieki.
112:7	 Nie przerazi go nigdy zła nowina, mocne jest jego serce, bo zaufało Panu.
112:8	 Niezachwiane jest jego serce, nie boi się niczego, a na swoich ciemięzców zawsze patrzy z góry.
112:9	 Hojnie obdarza ubogich, w swej sprawiedliwości będzie trwał na wieki, możny jest szanowany przez wszystkich.
112:10 Pełen zawiści patrzy na to bezbożnik, zgrzyta zębami i sam w końcu ginie. Wniwecz się obracają pragnienia grzesznika.

113:1	 Alleluja! Chwalcie, o chwalcie Pana, chwalcie imię Pańskie.
113:2	 Niech będzie uwielbione imię Pana i teraz i po wszystkie czasy!
113:3	 Od wschodu słońca aż po jego zachód niech imię Pańskie będzie uwielbione!
113:4	 Pan jest wyniesiony ponad wszystkie ludy, a Jego chwała ponad niebo sięga.
113:5	 I któż jest równy Panu i Bogu naszemu, którego tron jest wysoko,
113:6	 który zwraca się, aby ujrzeć to, co na niebie, i to, co na ziemi?
113:7	 Jak ten, co nędzarza z prochu ziemi podnosi, ubogiego zaś z nędzy wydobywa
113:8	 i każe mu zasiąść między bogaczami, między najbogatszymi spośród swego ludu?
113:9	 Bezpłodnej pozwala pozostawać w domu i czyni ją matką cieszącą się dziećmi. Alleluja!

114:1	 Kiedy z Egiptu wychodził Izrael, cały dom Jakuba od ludu o mowie nieznanej,
114:2	 wtedy przybytkiem Boga stał się Juda, a Jego królestwem - ziemia Izraela.
114:3	 Widząc to morze się cofnęło, Jordan popłynął w drugą stronę.
114:4	 Góry poczęły skakać jak barany, a pagórki - jak młode jagnięta.
114:5	 A dlaczegóż to, morze, uciekasz? Co ci się stało, Jordanie, że zawracasz?
114:6	 Góry, czemu jak barany skaczecie, i wy, wzgórza, czemu jesteście jak jagnięta?
114:7	 Zadrżyj przed Panem, cała ziemio, przed obliczem Jakubowego Boga,
114:8	 który skałę zamienia w krainę pełną wody, a zwały kamieni - w tryskające źródła.

115:1	 Nie nam, Panie, daj chwałę, nie nam, lecz imieniu Twojemu za to, żeś dobry i wierny.
115:2	 Dlaczego pytać mają narody: A gdzież jest ten ich Pan Bóg?
115:3	 Nasz Bóg jest na niebiosach i czyni wszystko według swojej woli.
115:4	 A bogowie pogan - to srebro i złoto, to tylko dzieło rąk ledwie człowieka.
115:5	 Mają wprawdzie usta, ale nie mówią, i oczy mają, ale nic nie widzą.
115:6	 Uszy też mają, ale nic nie słyszą, i nos mają, lecz nie czują zapachów.
115:7	 Niczego wziąć nie mogą w ręce, nogi nie służą im do chodzenia, żaden głos nie dobędzie się z ich gardła.
115:8	 Do bogów podobni są ci, co ich czynili, i wszyscy, którzy tym bogom ufają.
115:9	 Lecz ty, Izraelu, zaufaj Panu, bo On będzie ci zawsze i osłoną i tarczą.
115:10 Domu Aarona, zaufaj Panu, bo On będzie ci zawsze i osłoną, i tarczą.
115:11 Wszyscy bojący się Pana, Jemu zaufajcie, bo On będzie wam zawsze i osłoną, i tarczą!
115:12 Pan o nas pamięta i będzie nam błogosławił, będzie błogosławił domowi Izraela, będzie błogosławił także domowi Aarona.
115:13 Będzie błogosławił wszystkim, którzy się Go boją, będzie błogosławił i maluczkim, i wielkim.
115:14 Niech Pan was rozmnoży, was wszystkich oraz waszych synów.
115:15 Niech was błogosławi Bóg, który stworzył niebo i ziemię.
115:16 Niebo jest niebem Pana, natomiast ziemię dał On człowiekowi.
115:17 Umarli nie mogą już wysławiać Pana, żaden z tych, którzy zeszli do krainy milczenia.
115:18 My zaś wysławiamy Pana i teraz i po wszystkie wieki. Alleluja!

116:1	 Miłuję Pana za to, że mnie wysłuchał, gdym do Niego wołał
116:2	 i nakłonił ku mnie swego ucha w dniu mojej modlitwy.
116:3	 Krępują mnie ze wszech stron więzy śmierci, lęk mnie ogarnia przed zejściem w zaświaty, uciski znoszę i udręki.
116:4	 Zacząłem tedy wzywać imienia Pańskiego: Ach, Panie, ratuj moje życie!
116:5	 Pan jest dobry i sprawiedliwy, Bóg nasz jest bardzo miłosierny.
116:6	 Pan strzeże ludzi serca prostego, gdy byłem w nieszczęściu, przyszedł mi z pomocą.
116:7	 Uspokuj się więc, moje serce, bo Pan uczynił ci tak wiele dobrego.
116:8	 Uratował mnie przecież przed śmiercią, łzy na mej twarzy osuszył, a nogi chronił przed upadkiem.
116:9	 Kroczyć więc będę moją drogą przed Panem w krainie żyjących.
116:10 Ufać nie przestałem, nawet gdy mówiłem, że jestem tak bardzo przybity,
116:11 i gdy w mym przygnębieniu narzekałem, że wszyscy ludzie kłamią.
116:12 Jak zdołam odpłacić Panu za wszystko, za wszelkie dobro, które mi uczynił?
116:13 Podniosę kielich zbawienia i wzywać będę imienia Pańskiego.
116:14 A wypełnię przyrzeczenia, które Panu złożyłem, jawnie wobec ludu całego.
116:15 Cenna jest w oczach Pana śmierć tych, co Go miłują.
116:16 Ach, Panie, ja przecież jestem tylko sługą, sługą i synem służebnicy Twojej. To Ty zdjąłeś ze mnie więzy.
116:17 Będę Ci składał ofiary dziękczynne i wzywał imienia Pańskiego.
116:18 A przyrzeczenia, które Panu złożyłem, wypełnię jawnie wobec ludu całego,
116:19 w przedsionkach domu Pańskiego, pośrodku Jeruzalem. Alleluja.

117:1	 Wysławiajcie Pana, wszystkie ludy, wychwalajcie Go, wszystkie narody.
117:2	 Bo okazał nam wielkie miłosierdzie swoje, a wierność Pana będzie trwać na wieki. Alleluja!

118:1	 Dziękujcie Panu, bo jest dobry, bo wieczne jest miłosierdzie Jego.
118:2	 Niech cały Izrael mówi, że wieczne jest miłosierdzie Jego.
118:3	 Niech cały dom Aarona mówi, że wieczne jest miłosierdzie Jego.
118:4	 Niech wszyscy bogobojni sławią Pana i mówią, że wieczne jest miłosierdzie Jego.
118:5	 W ucisku wołałem do Pana, Pan mnie wysłuchał i wyzwolił.
118:6	 Gdy Pan jest przy mnie, nic mnie nie przeraża, cóż może mi zrobić człowiek?
118:7	 Pan jest przy mnie jako mój Wybawca, z góry więc patrzę na moich wrogów.
118:8	 Lepiej jest szukać schronienia u Pana niż budować tylko na ludziach.
118:9	 Lepiej jest szukać schronienia u Pana niż budować na książętach.
118:10 Osaczają mnie zewsząd narody, ale odtrąciłem je w imię Pana.
118:11 Osaczają mnie zewsząd, otaczają mnie, lecz odtrącam je w imię Pana.
118:12 Rzucają się na mnie jak pszczoły, jak płomienie ognia trawiącego słomę, lecz odpędzam je wszystkie w imię Pana.
118:13 Opadły mnie i chciały powalić na ziemię, ale Pan mi pośpieszył z pomocą.
118:14 Pan jest moją mocą i pieśnią, On stał się moim Wybawcą.
118:15 Radość i wesele w namiotach sprawiedliwych, prawica Pańska moc swoją objawia.
118:16 Pan podniósł do góry swoją prawicę, prawica Pańska moc swoją objawia.
118:17 Nie umrę, żyć będę, aby opowiadać o dziełach Pana.
118:18 Pan skarcił mnie bardzo dotkliwie, ale na śmierć mnie nie wydał.
118:19 Otwórzcie mi bramy sprawiedliwości, abym wszedł i dziękował Panu.
118:20 To jest brama Pana, przez nią przejdą tylko sprawiedliwi.
118:21 Dziękuję Ci za to, żeś mnie wysłuchał i że stałeś się moim Wybawicielem.
118:22 Kamień przez budujących odrzucony stał się kamieniem węgielnym.
118:23 Pan tego dokonał, ten cud stał się na naszych oczach.
118:24 Oto dzień, który Pan uczynił, cieszmy się i radujmy wszyscy.
118:25 O Panie, daj pomyślność. O Panie, daj nam zwycięstwo.
118:26 Błogosławiony, który przychodzi w imię Pana, błogosławimy wam z domu Pana.
118:27 O Boże i Panie, oświeć nas! Weźcie do rąk gałązki i zacieśnijcie szeregi, podejdźcie aż di rogów ołtarza.
118:28 Ty jesteś moim Bogiem, Tobie dziękować pragnę, Boże mój, Ciebie wysławiać pragnę.
118:29 Dziękujcie Panu, bo jest dobry, bo wieczne jest miłosierdzie Jego.

119:1	 Szczęśliwi, którzy chodzą prostymi drogami i żyją według wskazań Pana.
119:2	 Szczęśliwi ci, którzy nakazy Jego wypełniają, a Jego samego całym sercem szukają.
119:3	 Nie dopuszczają się żadnej nieprawości i chodzą Jego drogami.
119:4	 Wydałeś swoje rozkazy, aby je wypełniano dokładnie.
119:5	 Obym zawsze szedł pewnie drogami nakazów Twoich!
119:6	 Nie spotka mnie nigdy nic złego, jeśli zachowam przykazania Twoje.
119:7	 Z całego serca pragnę Ci dziękować, gdy widzę, jak słuszne są wyroki Twoje.
119:8	 Praw Twoich zawsze będę przestrzegał, ale nie opuszczaj mnie nigdy.
119:9	 Czy młody człowiek może iść drogą prawości? Tak, jeśli pójdzie za słowem Twoim.
119:10 Szukam Cię, Panie, całym sercem, nie pozwól mi odchodzić od Twoich przykazań.
119:11 Słowa Twe przechowuję w mym sercu, bym nigdy przeciw Tobie nie zgrzeszył.
119:12 Bądź uwielbiony, o Panie, nauczaj mnie praw Twoich.
119:13 Moimi wargami ogłaszam wszystkie wyroki ust Twoich.
119:14 Żyć według Twoich pouczeń to dla mnie większa radość niż wiele posiadać.
119:15 Będę rozmyślał o nakazach Twoich i przypatrywał się drogom Twoim.
119:16 Raduję się bardzo Twoim prawem i nie zapomnę nigdy o Twoim słowie.
119:17 Czyń dobrze słudze Twojemu, zachowuj go przy życiu, żeby słów Twoich przestrzegał.
119:18 Otwórz mi moje oczy, bym dostrzegł wielkość pouczeń Twoich.
119:19 jestem tylko gościem na ziemi, nie ukrywaj przede mną nakazów swoich.
119:20 Poszukując wyroków Twoich z tęsknoty mdleje ma dusza.
119:21 Ty sam grozisz wyniosłym, niech będzie przeklęty każdy, kto odchodzi od Twych przykazań.
119:22 Chroń mnie od wszelkiej hańby i pogardy, bo wypełniam dokładnie wszystko, co nakazujesz!
119:23 choćby nastawali na mnie książęta, sługa Twój będzie szukał Twego prawa.
119:24 Radują mnie Twoje nakazy, bo zawsze służą mi radą.
119:25 Lgnie do prochu ziemi ma dusza, niech Twoje słowo wleje we mnie życie.
119:26 Opowiedziałem o mym losie i Tyś mnie wysłuchał. Naucz mnie, proszę, Twojego prawa.
119:27 Pozwól mi zrozumieć drogę, którą wskazują przykazania Twoje, a będę rozmyślał nad Twymi cudami.
119:28 Moja dusza więdnie ze zgryzoty, racz mnie pokrzepić Twym słowem!
119:29 Nie pozwól, bym chodził drogą zakłamania, racz mnie obdarzyć Twymi wskazaniami.
119:30 Wybrałem (już) drogę prawdy, ogłoś mi, proszę, Twoje wyroki.
119:31 Trzymam się mocno Twoich nakazów, nie dopuść, Panie, żebym doznał klęski.
119:32 Wybiegam chętnie na drogę Twych przykazań, bo ty poszerzasz moje serce.
119:33 Panie, ukaż mi drogę Twego prawa, gdyż pragnę się jej trzymać do końca.
119:34 Oświeć mój rozum, bym szedł za pouczeniami Twymi i przestrzegał ich całym moim sercem.
119:35 Wprowadź mnie na drogę Twoich przykazań, bo się w nich rozmiłowałem.
119:36 Skłoń moje serce do upomnień Twoich, nie zaś do zysku marnego!
119:37 odwróć me oczy od tego, co marne, i wlej we mnie życie Twym słowem.
119:38 Spełnij obietnice względem Twego sługi, bo dałeś je bogobojnym i sławiącym Ciebie.
119:39 Zabierz ode mnie hańbę, co mnie dręczy, bo sprawiedliwe są Twoje wyroki.
119:40 Jestem spragniony Twoich postanowień, w Twej sprawiedliwości dodaj mi sił nowych.
119:41 O Panie, niech zstąpi na mnie miłosierdzie Twoje, okaż mi Twą pomoc, tak jak obiecałeś.
119:42 Wówczas tym, co mnie hańbą, będę mógł powiedzieć, że zaufałem Twojemu słowu.
119:43 Nigdy ust moich nie pozbawiaj prawdy, polegam bowiem zawsze na wyrokach Twoich.
119:44 Zawsze też pragnę przestrzegać Twych pouczeń, zawsze, po wszystkie czasy.
119:45 Wejdę wtedy swobodnie na szeroką drogę, bo szukam pouczeń Twoich.
119:46 I będę świadczył o Tobie nawet przed królami, i nigdy się nie powstydzę.
119:47 Radują mnie szczerze Twoje przykazania i kocham je z serca całego.
119:48 Wyciągam moje ręce w stronę Twych przykazań, które ukochałem, i tęsknię za Twoim prawem.
119:49 Pomnij na słowa dane Twemu słudze, przez które wlałeś weń nadzieję.
119:50 Są mi pociechą w utrapieniu moim, a Twe obietnice życia mi dodają.
119:51 Znieważają mnie bardzo unoszący się pychą, lecz ja nie odstąpię od pouczeń Twoich.
119:52 Pomny na wyroki dawno już wydane, o Panie, doznaję pociechy.
119:53 Gniew mnie ogarnia z powodu złoczyńców, bo wskazań Twych nie słuchają.
119:54 Twoje prawa stały się pochwalną pieśnią, którą śpiewam, gdy pielgrzymuję.
119:55 Nocą myślę, Panie, o Twoim przymierzu, pragnę zawsze przestrzegać Twych pouczeń.
119:56 Wypełniać Twoje nakazy to moja powinność.
119:57 Pan jest moją cząstką, przyrzekłem już słów Twoich przestrzegać.
119:58 O względy Twoje z wszystkich sił zabiegam, zmiłuj się nade mną według przyrzeczeń Twoich.
119:59 Zastanawiam się nad moją drogą i kieruję me kroki ku nakazom Twoim.
119:60 Śpieszę więc, ani chwili nie zwlekam, by wypełniać Twe przykazania.
119:61 Nawet gdy bezbożnik zewsząd mnie uciskał, nie zapomniałem nigdy o nakazach Twoich.
119:62 Wstawałem o północy, aby Cię sławić z powodu Twoich słusznych wyroków.
119:63 Miłuję tych, co Ciebie się boją, i kocham tych, co czczą Ciebie, oraz tych, co strzegą Twoich nakazów.
119:64 O Panie, ziemia cała jest pełna łaskawości Twojej, naucz mnie, Panie, przykazań Twoich.
119:65 Tyle dobra wyświadczyłeś Twojemu słudze zgodnie z tym, co powiedziałeś, o Panie.
119:66 Obdarz mnie rozumem i umiejętnością, a będę przestrzegał przykazań Twoich.
119:67 Nim poniżenia doznałem, długo się błąkałem, ale teraz już trzymam się Twoich obietnic.
119:68 Ty jesteś dobry i dobro czynisz, naucz mnie przykazań Twoich.
119:69 Zuchwalcy kłamstwami mnie omotują, lecz ja trzymam się mocno Twego prawa.
119:70 Zatwardziałe i otłuszczone są ich serca, ja zaś rozkoszuję się Twoim prawem.
119:71 Na dobre mi wyszło, że mnie poniżyłeś, bo uczę się przez to lepiej Twego prawa.
119:72 Cenię sobie wszystkie pouczenia ust Twoich bardziej niż stosy złota i srebra.
119:73 Ręce Twoje uczyniły mnie i ukształtowały, oświeć mój rozum, bym się prawa nauczył.
119:74 Na widok mój cieszyć się będą bogobojni, bo oczekuję zawsze na słowo Twoje.
119:75 O Panie, wiem, że sprawiedliwe są Twoje wyroki, a doświadczyłeś mnie dlatego, żeś wierny i o mnie się troszczysz.
119:76 Racz mnie pocieszyć w łaskawości Twojej, tak jak to przyrzekłeś Twojemu słudze.
119:77 Okaż mi Twoje miłosierdzie, bym ożył, bo Twoje pouczenia sprawiają mi radość.
119:78 Zuchwalców, którzy mnie dręczą, zechciej pohańbić, a ja będę zawsze myślał o nakazach Twoich.
119:79 Niech wyjdą do mnie bogobojni i cześć Ci oddający, a także ci wszyscy, którzy Twe przepisy znają.
119:80 Obym w sercu miał wszystko według Twego prawa, a nigdy nie doznam pohańbienia.
119:81 Twej pomocy tak bardzo pragnie moja dusza, a ja czekam na Twe słowo.
119:82 Moje oczy wypatrują spełnienia się obietnic. Kiedyż więc mnie pocieszysz?
119:83 Jestem wprawdzie jak bukłak napełniony dymem, lecz nie zapomniałem o przykazaniach Twoich.
119:84 Ileż dni jeszcze zostało Twemu słudze? Kiedy wreszcie zaczniesz sądzić mych oprawców?
119:85 Złoczyńcy już przede mną dół wykopali, nie postępują według Twoich wskazań.
119:86 Wszystkie zaś Twoje przykazania są wieczne. Prześladują mnie bez powodu, przyjdź mi z pomocą!
119:87 Już prawie usunęli mnie spośród żyjących, ale ja ciągle się trzymam Twych przykazań.
119:88 W Twym miłosierdziu pozwól mi żyć dalej, ja zaś będę zważał na wszystko, co każesz.
119:89 O Panie, niech Twoje słowo trwa na wieki, niech będzie niezmienne jak same niebiosa.
119:90 Z pokolenia na pokolenie niech trwa wierność Twoja, Tyś przecież stworzył ziemię, która jest dotychczas.
119:91 Wszystko istnieje według ustanowienia Twego i wszystko jest po to, żeby Tobie służyć.
119:92 Gdyby Twoje prawo nie było mi przyjazne, już bym dawno zginął w utrapieniu moim.
119:93 Nigdy nie zapomnę o nakazach Twoich, bo przez nie dajesz mi życie.
119:94 Twój jestem, zechciej mnie więc ratować, bo ciągle szukam nakazów Twoich.
119:95 Złoczyńcy czyhają, żeby mnie zgładzić, ale ja tego słucham, co Ty nakazujesz.
119:96 Widziałem, że nawet to, co najdoskonalsze, ma swoje granice, nieskończone zaś są przykazania Twoje.
119:97 Jakże miłuję przykazania Twoje, rozmyślam o nich przez dzień cały!
119:98 Od wrogów mędrszy jestem dzięki Twym nakazom, bo one są mi zawsze tak bliskie.
119:99 Stałem się mędrszy od nauczycieli. dlatego że myślę o Twoich nakazach.
119:100 Rozumem nie ustępuję starcom, bo zachowuję przykazania Twoje.
119:101 Trzymam się z dala od złej drogi, bo chcę wypełniać każde słowo Twoje.
119:102 Nie uchylam się od żadnego z Twoich wyroków, Ty sam mnie wszystkiego nauczasz.
119:103 Jakże miłe podniebieniu memu są Twe obietnice, od miodu słodsze są dla ust moich.
119:104 Z przykazań Twoich mądrość zdobywam i dlatego brzydzę się drogami kłamstwa.
119:105 Słowo Twoje jest światłem dla stóp moich, pochodnią na drogach moich.
119:106 Złożyłem przysięgę i chcę jej być wierny, będę wypełniał Twoją świętą wolę.
119:107 Panie, tak bardzo jestem przygnębiony, wlej we mnie życie według słów Twoich.
119:108 Panie, racz przyjąć ofiarę ust moich i naucz mnie Twoich wyroków.
119:109 Moje życie jest wciąż zagrożone, lecz o przykazaniach Twoich nigdy nie zapomnę.
119:110 Bezbożni zastawili na mnie sidła, ale ja nie odejdę od Twoich przykazań.
119:111 Twoje prawo jest dla mnie wiecznym dziedzictwem oraz radością mojego serca.
119:112 W mym sercu gotów jestem wypełniać Twoje prawo do końca, po wszystkie czasy.
119:113 Nie znoszę ludzi o podwójnej twarzy, a rozmiłowany jestem w Twoim prawie.
119:114 Ty jesteś moją osłoną i tarczą, wciąż czekam na Twoje słowo.
119:115 Odejdźcie ode mnie, wszyscy zło czyniący, bo ja chcę przestrzegać przykazań Bożych.
119:116 Osłaniaj mnie, abym żył, jak mi obiecałeś, nie dopuść, bym się zachwiał w nadziejach moich.
119:117 Podtrzymaj mnie, a będę ocalony, bo pragnę zawsze rozważać Twe prawo.
119:118 Odrzucasz wszystkich stroniących od prawa, bo kłamstwem są ich zamiary i czyny.
119:119 Wszyscy bezbożni na ziemi są dla ciebie jak żużel, dlatego cenię sobie wszystkie Twe nakazy.
119:120 Z bojaźni przed Tobą drży moje ciało, Twoje sądy mnie napełniają świętym przerażeniem.
119:121 Czynię to, co słuszne i prawe, nie wydawaj mnie w ręce oprawców moich.
119:122 Ochraniaj Twego sługę dla jego dobra, żeby bezbożni nie uciskali mnie więcej.
119:123 Moje oczy wypatrują pomocy od Ciebie według sprawiedliwej obietnicy Twojej.
119:124 Postąp z Twoim sługą według Twej dobroci i naucz mnie Twojego prawa.
119:125 Jestem Twoim sługą, racz więc mnie oświecić, abym mógł zrozumieć, co mi nakazujesz.
119:126 O Panie, nadszedł już czas działania, bo Twoje prawo zostało złamane.
119:127 Dlatego miłuję Twoje przykazania bardziej niż złoto czerwone i białe.
119:128 Dlatego też żyję tak, jak nakazujesz, i brzydzę się drogami kłamstwa.
119:129 Twoje przykazania są godne podziwu, dlatego chowam je w moim sercu.
119:130 Poznanie Twoich słów oświeca, dla niedoświadczonych są źródłem mądrości.
119:131 Otwieram więc szeroko me usta i tchu nabieram, by wchłaniać Twe upragnione przykazania.
119:132 Zwróć się ku mnie i okaż mi swe miłosierdzie, jak to czynisz tym, co miłują Twe imię.
119:133 Umacniaj moje kroki tak, jak obiecałeś, nie dozwól, bym podlegał bezprawiu.
119:134 Uwolnij mnie spod władzy ludzkiej, bo pragnę przestrzegać Twych nakazów.
119:135 Niech oblicze Twe zajaśnieje nad Twym sługą, naucz mnie Twojego prawa.
119:136 Z moich oczu płyną strumienie łez, bo nie jest przestrzegane Twoje prawo.
119:137 O Panie, Ty jesteś sprawiedliwy i słuszne są Twoje wyroki.
119:138 Sprawiedliwe są wszystkie pouczenia Twoje i pełne prawdziwej wierności.
119:139 Pochłania mnie gorliwość o Twoją sprawę, bo moi wrogowie lekceważą Twe słowa.
119:140 Słowa Twoje są czyste i szczere, Twój sługa jest w nich rozmiłowany.
119:141 Mały jestem i wzgardzony przez wszystkich, ale nie zapominam o nakazach Twoich.
119:142 Twoja sprawiedliwość jest sprawiedliwością na wieki, a Twoje postanowienia są samą prawdą.
119:143 Spadły na mnie ucisk i nieszczęścia, ale Twoje nakazy zawsze mnie radują.
119:144 Twoje postanowienia są sprawiedliwe na wieki, oświeć mnie, abym mógł się znowu cieszyć życiem.
119:145 O Panie, wysłuchaj mnie, bo wołam z całego serca i zawsze chcę być wierny Twojemu prawu.
119:146 Wołam do Ciebie, o ratunek proszę, bo pragnę wypełniać Twoje nakazy.
119:147 O świcie porannym przychodzę i błagam, i oczekuję na Twoje słowa.
119:148 Gdy nocą czuwam, wybiegam oczyma, i myślę o obietnicach.
119:149 W Twoim miłosierdziu wysłuchaj mnie, Panie, przez Twe wyroki wlej we mnie życie.
119:150 Zbliżają się ku mnie niegodziwi oprawcy, ci, co daleko odeszli od pouczeń Twoich.
119:151 Ale Ty jesteś blisko, o Panie, i wszystkie Twoje przykazania są prawdą.
119:152 A z postanowień Twoich wiem dawno, że je ogłosiłeś na wieki.
119:153 Wejrzyj na moją nędzę i przybądź mi z pomocą, bo o prawie Twoim nie zapomniałem nigdy.
119:154 Broń mojej sprawy i uwolnij mnie, i daruj mi życie wedle Twego prawa.
119:155 Daleko jest od bezbożnych zbawienie, bo nie troszczą się o Twoje prawo.
119:156 O Panie, jak wielkie jest miłosierdzie Twoje, daruj mi życie wedle Twych wyroków.
119:157 Tak wielu prześladuje mnie i dręczy, ale ja nie odstępuję od nakazów Twoich.
119:158 Gdy patrzę na odstępców, ogarnia mnie groza, bo nie przestrzegają Twego prawa.
119:159 Patrz, jak bardzo miłuję przykazania Twoje, o Panie, daruj mi życie w miłosierdziu Twoim.
119:160 Prawda jest tym, co najważniejsze w Twym słowie, Twoje słuszne wyroki trwać będą na wieki.
119:161 Bez żadnej przyczyny dręczą mnie książęta, lecz drży moje serce tylko przed Twym słowem.
119:162 Bardzo mnie cieszą Twoje obietnice, jakbym łup bogaty zdobył.
119:163 Nienawidzę kłamstwa, budzi we mnie odrazę, a rozmiłowany jestem w przykazaniach Twoich.
119:164 Siedem razy dziennie śpiewam Ci na chwałę i dziękuję za Twe sprawiedliwe wyroki.
119:165 Miłujący Twe prawa posiądą zbawienie i nie potkną się.
119:166 O Panie, tak bardzo liczę na Twą pomoc i zachowuję przykazania Twoje.
119:167 Moja dusza wypełnia wszystko, co każesz, całym sercem Twe nakazy miłują.
119:168 Przestrzegam Twoich rad i rozkazów i wszystkie moje drogi są otwarte przed Tobą.
119:169 O Panie, niech dojdzie me wołanie do Ciebie, racz mnie oświecić według słowa Twego.
119:170 Niech moje błaganie dotrze przed Twe oblicze, ocal mnie według obietnic Twoich.
119:171 Niech z moich ust popłynie pieśń chwały, bo Ty mnie nauczasz praw swoich.
119:172 Niech mój język opiewa Twe obietnice, bo wszystkie Twoje nakazy są słuszne.
119:173 Ręka Twoja gotowa jest, by mi pomóc, bo rozmiłowałem się w przykazaniach Twoich.
119:174 Tak bardzo pragnę, o Panie, Twej pomocy, a Twoje nakazy sprawiają mi radość.
119:175 daruj życie mej duszy, bym mógł Cię wysławiać, niech będą mi pomocą wyroki Twoje.
119:176 Błąkam się jak owca zagubiona, racz Twego sługi poszukać, bo nigdy nie zapomniał o nakazach Twoich.

120:1	 Pieśń na wejście Wołałem do Pana w moim utrapieniu i Pan mnie wysłuchał.
120:2	 O Panie, ratuj mnie przed obłudnikami, ratuj mnie przed językami złymi.
120:3	 Cóż ma On z tobą zrobić, czym ma cię porazić, zdradliwy języku?
120:4	 Ma na ciebie strzały ostre z ręki wojownika i węgle rozżarzone z janowca.
120:5	 Biada mi, że przebywam jako obcy w Meszek i muszę mieszkać w namiotach Kedaru.
120:6	 Zbyt długo już przebywałem wśród ludzi, którzy nienawidzą pokoju.
120:7	 Ja jestem za pokojem, lecz gdy zacznę mówić, tamci natychmiast prą do sporów i kłótni.

121:1	 Pieśń na wejście Ku górom skierowałem me oczy. Skąd nadejdzie mi pomoc?
121:2	 Moja pomoc przychodzi od Pana, który stworzył niebo i ziemię.
121:3	 On nie pozwoli, by chwiały się Twoje nogi, Ten, który cię strzeże, nie śpi nigdy.
121:4	 O nie, nie śpi ten Stróż Izraela i nawet nie drzemie nigdy.
121:5	 Pan jest twoim Stróżem, On dostarcza ci cienia i zawsze przebywa przy twym prawym boku.
121:6	 Za dnia nie zaszkodzi ci słońce ani nocą księżyc.
121:7	 Pan cię chroni od zła wszelkiego, czuwa nad twoim życiem.
121:8	 Pan cię ochroni, gdy będziesz wychodził i wracał, teraz i po wszystkie wieki wieków.

122:1	 Pieśń na wejście. Dawida Ucieszyłem się bardzo, gdy mi powiedziano: Udajemy się w drogę do domu Pana.
122:2	 I oto już jesteśmy, Jeruzalem, w twoich bramach.
122:3	 Jeruzalem, ty miasto potężne, gęsto i ciasno zabudowane.
122:4	 Ku tobie zdążają pokolenia, całe pokolenia Pańskie, aby - jak to zostało nakazane Izraelowi sławić tam imię Pana.
122:5	 A tam już ustawiono trony sędziowskie, trony całego domu Dawida.
122:6	 Proście o pokój dla Jeruzalem. Kto ciebie kocha, niech w tobie szuka schronienia.
122:7	 Niech pokój zamieszka w twoich murach i bezpieczeństwo w twoich domach.
122:8	 To ze względu na moich braci i przyjaciół będę mówił zawsze: Niech będzie w tobie pokój!
122:9	 Ze względu na dom Pana i Boga naszego będę błagał o szczęście dla Ciebie.

123:1	 Pieśń na wejście Ku Tobie wznoszę moje oczy, ku Tobie, który na niebiosach zasiadasz.
123:2	 Jak oczy sługi na ręce jego Pana, jak oczy służebnicy na ręce jej pani, tak nasze oczy zwrócone są na Pana, Boga naszego, dopóki nie okaże nam swego miłosierdzia.
123:3	 Bądź nam miłosierny, Panie, bądź nam miłosierny, bo wzgardą jesteśmy nasyceni.
123:4	 Przepełniona jest dusza nasza drwinami, szydzą z nas ci, co się wynoszą pychą.

124:1	 Pieśń na wejście. Dawida. Gdyby Pan nie wziął nas w obronę – winien to przyznać cały Izrael –
124:2	 gdyby Pan nie wziął nas w obronę, gdy ludzie przeciw nam powstali,
124:3	 żywcem by nas wtedy połknęli, gdy zapłonęli przeciw nam gniewem.
124:4	 Wtedy wody by nas pochłonęły, przepłynęły nad nami całe potoki.
124:5	 Rozlałyby się nad nami potężne wody, dzikie i wzburzone fale.
124:6	 Niech będzie uwielbiony Pan za to, że nie wydał nas na łup ich zębom.
124:7	 Dusza nasza jak ptak wydostała się z sideł łowcy, sidła się porwały i oto jesteśmy wolni.
124:8	 Nasza pomoc jest w imieniu Pana, który stworzył niebo i ziemię.

125:1	 Pieśń na wejście. Kto ufa Panu, stoi mocno jak Syjon, który się nie chwieje, lecz trwa niewzruszony.
125:2	 Jak wzgórza stoją wokół Jeruzalem, tak Pan stoi koło swego ludu teraz i po wszystkie czasy.
125:3	 Berło bezbożnika nie zaciąży nad dziedzictwem prawego, aby sprawiedliwy nie wyciągał ręki po nieprawość.
125:4	 O Panie, racz dobro czynić dobrym i tym, co są serca prawego.
125:5	 Lecz tych, co schodzą na drogi kręte, tych usuń, Panie, razem z grzesznikami. Pokój nad Izraelem!

126:1	 Pieśń na wejście. Gdy Pan odmienił los wygnańców Syjonu, ogarnęło nas jakby senne marzenie.
126:2	 Mieliśmy wszyscy roześmiane oblicza, język nasz radością rozbrzmiewał. I wtedy mówić zaczęto między narodami: Pan zaprawdę uczynił im wielkie rzeczy.
126:3	 Zaprawdę, rzeczy wielkie nam Pan uczynił, i byliśmy uradowani.
126:4	 Odmień, o Panie, nasz los, jak wyschłe strumienie na południu znów wypełniasz wodą.
126:5	 Ci, którzy sieją we łzach, żąć będą w radości.
126:6	 We łzach posuwają się naprzód, dźwigając ziarno do siewu; wrócą tu kiedyś z radością, niosąc ze sobą swe snopy.

127:1	 Pieśń na wejście. Salomona Jeśli Pan domu nie zbuduje, na próżno trudzi się przy budowie człowiek. Jeśli Pan miasta nie strzeże, na próżno czuwają strażnicy.
127:2	 Na próżno wstajecie o świcie i bardzo późno spać chodzicie, trudząc się cały dzień około jedzenia. Swoich, nawet gdy śpią, tym samym obdarza.
127:3	 Dzieci nasze są darem od Pana, nagrodą - owoc żywota.
127:4	 Jak strzały w rękach wojownika, tak synowie zrodzeni w młodości.
127:5	 Szczęśliwy, co takimi strzałami wypełnia swój kołczan, gdy dojdzie do rozprawy z wrogami w bramie miejskiej, nie poniesie klęski.

128:1	 Pieśń na wejście Szczęśliwy, który się boi Pana i błogosławi Go, i chodzi zawsze Jego drogami.
128:2	 Będziesz się cieszył dziełami rąk swoich, będziesz zawsze szczęśliwy, bo dobrze ci będzie.
128:3	 Twoja małżonka - jak urodzajny szczep winny pośrodku twego domu, twoje dzieci przy stole Jak młode oliwki.
128:4	 Takie błogosławieństwo spłynie na męża, który boi się Pana i błogosławi Go.
128:5	 Niech więc cię błogosławi Pan z Syjonu, byś przez długie życie oglądał szczęście Jeruzalem,
128:6	 ty i synowie twoich synów i byś oglądał synów twoich synów. Pokój nad Izraelem.

129:1	 Pieśń na wejście Uciskali mnie od samej młodości mojej, niech powie to sam Izrael.
129:2	 Dręczyli mnie od młodości, ale nie mogli mnie złamać.
129:3	 Oracze przeorali mi pługami plecy, zostawili na nich długie bruzdy.
129:4	 Ale Pan jest sprawiedliwy i dlatego pozrywał więzy występnych.
129:5	 Niech będą poniżeni i odstąpią wszyscy, którzy nienawidzą Syjonu.
129:6	 Niech się staną jak trawa na dachu, która usycha, nim zdoła się ją wyplenić.
129:7	 I nie nabierze jej w ręce żaden kosiarz, nie zarzuci jej na ramię ten, co wiąże snopy.
129:8	 Nikt z przechodniów nie powie: Niech Pan wam błogosławi, ale my wam błogosławimy w imię Pańskie.

130:1	 Pieśń na wejście. Z głębokości wołam do Ciebie, o Panie,
130:2	 Panie, wysłuchaj mojego głosu, nakłoń ku mnie swego ucha i zważ na moje głośne błaganie!
130:3	 Gdybyś nam liczył, o Panie, nasze grzechy, to któż zdołałby się ostać?
130:4	 Lecz Ty udzielasz wszystkim przebaczenia, aby ci z bojaźnią służyli.
130:5	 Ale ja Panu ufam, ufa Mu dusza moja; pełen nadziei na Jego słowo czekam.
130:6	 Moja dusza oczekuje na Pana bardziej niż na świtanie strażnicy.
130:7	 Obyż Izrael zawsze liczył na Pana! U Pana jest obfitość łaski, u Niego pełnia zbawienia.
130:8	 To On uwolni Izraela od wszystkich przewinień jego.

131:1	 Pieśń przy wejściu. Dawida O Panie, moje serce wcale się nie wynosi, nie patrzę z góry na innych. Nie gonię za posiadaniem rzeczy, które są dla mnie zbyt niezwykłe i wielkie.
131:2	 Pozwalam mojej duszy trwać w spokoju i ciszy. Jak małe dziecko u stóp matki, tak we mnie przebywa ma dusza.
131:3	 O Izraelu, zaufaj Panu, Teraz i po wszystkie wieki wieków.

132:1	 Pieśń na wejście O Panie, racz wspomnieć na Dawida i na wszystkie trudy jego;
132:2	 I na przysięgę, którą złożył Panu, i na to, co ślubował Mocnemu Jakuba:
132:3	 że nie wejdzie do swego namiotu i nie spocznie na własnym posłaniu,
132:4	 nie pozwoli się zmrużyć swym oczom, nie udzieli spocznienia powiekom,
132:5	 póki nie znajdzie miejsca dla Panu i mieszkania dla Mocnego Jakuba.
132:6	 Słyszeliśmy w Efrata o arce, która była na ploach Jaaru.
132:7	 Pójdźmy na miejsce, gdzie mieszka, padnijmy u podnóżka Jego.
132:8	 Powstań, o Panie, i przyjdź na miejsce Twego odpocznienia, Ty sam i Twoja chwalebna arka.
132:9	 Kapłani niech się w sprawiedliwość przyodzieją, niech się radują ci, co Cię kochają.
132:10 Bo Dawid jest Twoim sługą, nie odrzucaj pomazańca Twego.
132:11 A Pan poprzysiągł Dawidowi przysięgą, której nigdy nie cofnie: Różdżka wyrośnie z pokolenia twego i na twoim posadzę ją tronie.
132:12 Jeśli twoi synowie będą strzec przymierza i pouczeń, których im udzielę, to ich synowie również tron twój posiądą na wieki.
132:13 Pan bowiem sam wybrał Syjon i tam sobie uczynił mieszkanie.
132:14 (I rzekł:) tu jest na zawsze miejsce odpocznienia, tu pragnę mieszkać, tego zawsze chciałem.
132:15 Będę błogosławił hojnie zasoby Syjonu, ubodzy chleba będą mieć do syta.
132:16 Kapłanów jego przyodzieję zbawieniem, niech cieszą się i radują ci, co Go miłują.
132:17 I sprawię, że umocni się tam władza Dawida, na mego pomazańca ześlę wiele światła.
132:18 Jego wrogów hańbą okryję, a jego ozdobię blaskiem korony.

133:1	 Pieśń na wejście. Dawida O, jak dobrze i miło, gdy bracia w jedności trwają.
133:2	 Tak jak olejek cenny spływa z głowy na brodę (na brodę, na brodę Aarona i na obrzeża szat jego)
133:3	 albo tak jak rosa Hermonu spada na górę Syjon, tak zsyła Pan swoje błogosławieństwo i swoje życie na wieki

134:1	 Pieśń na wejście Wysławiajcie Pana, wszyscy słudzy Pańscy, wy, co przebywanie w domu Pana przez godziny nocne.
134:2	 Wznoście swoje ręce ku świątyni i wysławiajcie Pana!
134:3	 A Pan z Syjonu niech was błogosławi, Pan, który stworzył niebo i ziemię.

135:1	 Alleluja! Wysławiajcie imię Pana, wysławiajcie je, wszyscy słudzy Pańscy!
135:2	 Wy, co przebywacie w domu Pana, w przedsionkach domu naszego Boga.
135:3	 Wysławiajcie Pana, bo Pan jest dobry, śpiewajcie i grajcie na cześć Jego imienia, bo jest bardzo łaskawy.
135:4	 Pan wybrał sobie Jakuba, a Izraela wziął na własność.
135:5	 Tak, ja wiem, że Pan jest wielki, Pan nasz jest większy od wszystkich bogów.
135:6	 Czyni wszystko, co Mu się podoba, tak w niebie, jak i na ziemi, na morzach i we wszelkich głębinach.
135:7	 Z najodleglejszych krańców ziemi sprowadza obłoki, On wywołuje błyskawice i sprawia, że deszcz pada, i ze swych komnat wysyła gwałtowne wichry.
135:8	 To On wytracił pierworodnych w Egipcie, pierworodnych z ludzi i zwierząt.
135:9	 (Przeciwko tobie, Egipcie, zesłał znaki i cuda, przeciwko faraonowi i wszystkim sługom jego).
135:10 Wytracił wiele narodów, zgładził najpotężniejszych królów:
135:11 Sichona, króla Amorytów, Oga, króla Baszanu, i wszystkich władców Kanaanu.
135:12 A ziemie ich dał Izraelowi, jako dziedzictwo Izraelowi, ludowi swemu.
135:13 Twoje imię, o Panie, niechaj trwa na wieki, a pamięć o Tobie - z pokolenia na pokolenie.
135:14 Pan bowiem jest sprawiedliwy wobec swego ludu i okazuje litość swym sługom.
135:15 A bogowie pogan - to srebro i złoto, to (tylko) dzieło rąk (ledwie) człowieka.
135:16 Mają wprawdzie usta, ale nie mówią, i oczy mają, ale nic nie widzą.
135:17 Uszy też mają, ale nic nie słyszą, i nos mają, lecz nie czują zapachów.
135:18 Do bogów podobni są ci, co ich czynili, i wszyscy, którzy tym bogom ufają.
135:19 Wysławiaj Pana, domu Izraela, wysławiaj Pana, domu Aarona.
135:20 Wysławiaj Pana, domu Lewiego, wysławiajcie Pana, wszyscy bogobojni Jego.
135:21 Niech będzie uwielbiony na Syjonie Pan, który panuje w Jeruzalem. Alleluja!

136:1	 Dziękujcie Panu, bo dobry, bo wieczne jest miłosierdzie Jego.
136:2	 Dziękujcie Bogu wszystkich bogów, bo wieczne jest miłosierdzie Jego.
136:3	 Dziękujcie Panu nad panami, bo wieczne jest miłosierdzie jego.
136:4	 Temu, który czyni wielkie cuda, bo wieczne jest miłosierdzie jego.
136:5	 Temu, który stworzył niebo w swej mądrości, bo wieczne jest miłosierdzie Jego.
136:6	 Temu, który rozpostarł ziemię nad wodami, bo wieczne jest miłosierdzie Jego.
136:7	 Temu, który uczynił wielkie światła, bo wieczne jest miłosierdzie Jego:
136:8	 słońce, by nad dniem panowało, bo wieczne jest miłosierdzie Jego,
136:9	 oraz księżyc i gwiazdy, by nocą rządziły, bo wieczne jest miłosierdzie Jego.
136:10 Temu, który wytracił pierworodnych Egiptu, bo wieczne jest miłosierdzie Jego,
136:11 a Izraela stamtąd wyprowadził, bo wieczne jest miłosierdzie Jego,
136:12 prawicą silną i wyciągniętym ramieniem, bo wieczne jest miłosierdzie Jego.
136:13 Temu, który morze rozdzielił na dwie części, bo wieczne jest miłosierdzie Jego,
136:14 i przeprowadził Izraela pomiędzy wodami, bo wieczne jest miłosierdzie Jego,
136:15 a faraona razem z jego wojskiem wytracił w morzu, bo wieczne jest miłosierdzie Jego.
136:16 Temu, który przeprowadził lud przez pustynię, bo wieczne jest miłosierdzie Jego.
136:17 Temu, który pobił potężnych królów, bo wieczne jest miłosierdzie Jego,
136:18 i pozabijał możnych władców, bo wieczne jest miłosierdzie Jego:
136:19 Sichona, króla Amorytów, bo wieczne jest miłosierdzie Jego,
136:20 Oga, króla Baszanu, bo wieczne jest miłosierdzie Jego,
136:21 a cały ich kraj oddał w dziedzictwo, bo wieczne jest miłosierdzie Jego,
136:22 oddał Izraelowi, swojemu słudze, bo wieczne jest miłosierdzie Jego.
136:23 Temu, co pamiętał o nas w poniżeniu naszym, bo wieczne jest miłosierdzie jego,
136:24 i wyrwał nas z rąk nieprzyjaciół, bo wieczne jest miłosierdzie Jego,
136:25 i pożywienie daje wszelkiemu stworzeniu, bo wieczne jest miłosierdzie Jego.
136:26 Dziękujcie Bogu, niebios, bo wieczne jest miłosierdzie Jego.

137:1	 Płakaliśmy siedząc nad rzekami Babilonu, płakaliśmy myśląc o Syjonie.
137:2	 Nasze harfy zawiesiliśmy na wierzbach tamtego kraju.
137:3	 Bo ci, co nas uprowadzili, domagali się od nas pieśni, nasi oprawcy żądali, byśmy się cieszyli. Śpiewajcie - mówili - pieśni o Syjonie.
137:4	 Lecz jak możemy śpiewać pieśń Pańską, skorośmy tak daleko, na obcej ziemi?
137:5	 Jeśli zapomnę o tobie, Jeruzalem, to niech mi uschnie moja prawica.
137:6	 Niech przywrze mi do podniebienia język, jeślibym miał przestać myśleć o tobie, jeśliby Jeruzalem przestało być moją największą radością.
137:7	 O Panie, racz nie zapominać synom Edomu tego, co o dniu Jeruzalem mówili: Zburzcie to miasto, zburzcie je do samej ziemi.
137:8	 O, córko Babilonu, ty, która wszystko burzysz, szczęśliwy, kto tobie odpłaci za to, co nam uczyniłaś.
137:9	 Błogosławiony ten, kto schwyci i roztrzaska o skałę twoje dzieci!

138:1	 Dawida Sercem całym dziękować Ci będę, wobec aniołów grać Ci będę i śpiewać.
138:2	 Będę się kłaniał Twojemu przybytkowi, Twemu imieniu będę dziękował za łaskę i wierność. Bo przyjąć raczyłeś słowa ust moich, bo imię Twoje i słowo wywyższyłeś nad wszystko.
138:3	 Wysłuchałeś mnie w dniu, gdy do Ciebie wołałem, i umocniłeś bardzo moją duszę.
138:4	 Niech Cię sławią, o Panie, królowie świata, gdy dojdą do nich słowa ust Twoich.
138:5	 Niech opiewają drogi Pańskie, bo wielka jest chwała Pana.
138:6	 Zaprawdę, Pan jest wspaniały, ale ma wzgląd na maluczkich, a pychę wyniosłych poznaje z daleka.
138:7	 Choćbym musiał znosić udręczenie największe, Ty mnie zachowasz przy życiu. Wyciągniesz rękę przeciw mym śmiertelnym wrogom i wspomoże mnie Twoja prawica.
138:8	 Pan tego dokona. Wieczna jest, o Panie, dobroć Twoja. Racz nie wyrzekać się dzieła rąk Twoich.

139:1	 Dla kierującego chórem. Psalm Dawida O Panie, Ty mnie przenikasz i znasz dobrze,
139:2	 Ty wiesz o mnie wszystko, gdy siedzę lub stoję, wszystkie moje myśli rozpoznajesz z daleka.
139:3	 Jest Ci wiadomo, kiedy chodzę i kiedy spoczywam, znane Ci są dobrze wszystkie moje drogi.
139:4	 Zanim mój język wypowie jakieś słowo, Ty, Panie, znasz je już dobrze.
139:5	 Ty mnie otaczasz ze wszystkich stron i kładziesz na mnie Twoje ręce.
139:6	 Przedziwna jest dla mnie ta wiedza, zbyt wysoka, nie mogę jej pojąć.
139:7	 Gdzie się ukryję przed Twoim duchem, gdzie się schowam przed Twoim obliczem?
139:8	 Gdy do niebios wstąpię, jesteś tam, gdy zstępuję w zaświaty, wychodzisz mi naprzeciw.
139:9	 Gdybym mógł mieć skrzydła jutrzenki i zdołał się znaleźć na odległym morzu,
139:10 tam też dosięgłaby mnie Twoja ręka, tam również by mnie podtrzymała Twoja prawica.
139:11 Gdybym się domagał, by mnie ciemności okryły i światłość otoczyła mnie zamiast nocy,
139:12 to ciemność nie byłaby dla Ciebie mroczna: noc byłaby jak dzień jasna, a ciemność byłaby jak światło.
139:13 Ty bowiem utworzyłeś także moje wnętrze, utkałeś mnie jeszcze w łonie mojej matki.
139:14 Dziękuję Ci, że mnie tak cudownie uczyniłeś, zaprawdę, podziwu godne są Twoje dzieła, i dobrze znasz moją duszę.
139:15 Gdy zostałem ukształtowany w ciemnościach, cudownie utkany w ciemnościach ziemi, wszystkie moje członki były Ci już znane.
139:16 Widziały Twoje oczy, kiedy powstawałem, wszystko było zapisane w Twej księdze. Wyznaczona była liczba dni moich, zanim pierwszy z nich mogłem przeżyć
139:17 Jak trudne do pojęcia są dla mnie, o Boże, Twe zamiary, jakże ogromna ich ilość!
139:18 Gdybym chciał je zliczyć, byłoby ich jak piasku, a gdybym już dotarł do końca, ciągle bym jeszcze był z Tobą.
139:19 Obyś raczył, o Boże, zgładzić bezbożnika! A wy, żądni krwi ludzie, idźcie precz ode mnie!
139:20 Przeciwko Tobie się zmawiają, imienia Twego nie szanują wcale!
139:21 Czyż mam szanować tych, co Cię nienawidzą? Jak mogę się nie brzydzić tymi, co przeciw Tobie powstają?
139:22 Nienawidzę ich z całego serca, bo stali się także moimi wrogami!
139:23 Przeniknij mnie, Boże, i przejrzyj moje serce, zbadaj mnie i zobacz, co myślę.
139:24 Zobacz, czy kroczę drogą nieprawości, i skieruj mnie na Twą odwieczną drogę.

140:1	 Dla kierującego chórem. Psalm Dawida
140:2	 Ratuj mnie, o Boże, przed ludźmi złymi, strzeż mnie przed gwałtownikami!
140:3	 Bo oni w swym sercu ciągle zło knują i dnia każdego wzniecają spory.
140:4	 Języki mają ostre jak węże, a w ustach pełno żmijowego jadu. Pauza
140:5	 Strzeż mnie, o Panie, przed rękami złoczyńców, osłaniaj mnie przed gwałtownikami, którzy ciągle myślą, jak by mnie powalić.
140:6	 Pyszałkowie sidła na mnie zastawiają w ukryciu, złoczyńcy chcą mnie pochwycić w sieci, a na pobrzeżach dróg kopią na mnie doły.
140:7	 A ja mówię do Pana: Tyś moim Bogiem, racz wysłuchać, o Panie, moich głośnych błagań!
140:8	 O Panie, Władco mój, potężna pomocy moja, Ty będziesz osłaniał mą głowę w dniach walki.
140:9	 O Panie, racz nie wypełniać pragnień bezbożników, niech zawiodą ich plany! Pauza
140:10 Ci, co mnie osaczają, niech nie podnoszą głowy, a warg ich przewrotność niech dotknie ich samych!
140:11 Spraw, by spadły im na głowę rozżarzone węgle, a potem strąć ich w przepaść, by nigdy nie wstali!
140:12 Niech nie ostanie się w kraju ani jeden oszczerca, złoczyńców niech spotka nieszczęście, niech spada na nich jeden cios za drugim.
140:13 Ja wiem, że Pan się opiekuje biednymi, ucśnionym oddaje sprawiedliwość.
140:14 Imię Twe sławią tylko sprawiedliwi, tylko ci o czystym sercu ostoją się przed Twym obliczem.

141:1	 Psalm Dawida O Panie, wołam do Ciebie, pośpiesz mi na pomoc, głosu mojego wysłuchaj, gdy do ciebie się wznosi.
141:2	 Jak dym ofiarny niech wznoszą się do Ciebie me modły, a ręce ku Tobie wyciągnięte niech będą jak wieczorna ofiara.
141:3	 Przy ustach moich postaw, Panie, straże i wartę przy bramie warg moich.
141:4	 Spraw, by me serce nie skłaniało się ku złym słowom, bym nic haniebnego nie czynił i nie łączył się nigdy z tymi, co źle czynią. Do stołu ich nieprawości nigdy mnie nie sadzaj!
141:5	 Może mnie z miłości urazić sprawiedliwy. Gdy mnie tym poprawi, stanie się dla mnie wonnością i nie będę przed takim usuwał mej głowy, a gdy będzie w nieszczęściu, nie przestanę się modlić.
141:6	 Gdy ich sędziowie natrafią na skały, niech w głosie moim posłyszą życzliwość.
141:7	 Jak ciągnie się bruzda i szmat ziemi rozdziela, tak kości nasze są rozrzucone na skraju zaświatów.
141:8	 O Panie mój i Boże, ku Tobie wznoszę me oczy, u Ciebie szukam schronienia, nie odbieraj mi życia.
141:9	 Strzeż mnie od sideł, które zastawili, i od zasadzek, które urządzili złoczyńcy.
141:10 Niech bezbożni sami wpadną w zastawione sieci, a ja niech już cało ujdę.

142:1	 Pieśń pouczająca, którą wyśpiewał Dawid, gdy ukrywał się w jaskini. Modlitwa
142:2	 Na cały głos wołam do Pana, głośno błagam Pana o łaskę.
142:3	 Wylewam przed Nim wszystkie moje skargi i pokazuję Mu całą moją nędzę.
142:4	 Choćby zgasł we mnie mój duch, Ty znasz drogi moje. Na drogach, którymi kroczę, zastawiono sidła.
142:5	 Spoglądam na prawo, pilnie się przypatruję, lecz nie widzę, by ktoś na mnie zważał. Nie mam już gdzie się schronić, nie troszczy się nikt o me życie.
142:6	 O Panie, do Ciebie wołam, powtarzam ciągle: Tyś moja ucieczką! Tyś moja cząstką w krainie żyjących.
142:7	 Racz tedy wysłuchać mojego błagania, bo biedny jestem i słaby. Wyrwij mnie z rąk oprawców, którzy są liczni i mocniejsi ode mnie.
142:8	 Wyprowadź mnie z tego więzienia, bym mógł sławić Twoje imię. Sprawiedliwi gromadzą się koło mnie, dlatego że dobrze mi czynisz!

143:1	 Psalm Dawida Panie, wysłuchaj modlitwy mojej, w swojej wierności przyjm moje błagania, wysłuchaj mnie w sprawiedliwości Twojej.
143:2	 Nie wzywaj przed sąd Twego sługi, bo nikt z żyjących w Twoich oczach nie jest sprawiedliwy.
143:3	 Prześladuje mnie nieprzyjaciel, na ziemię powala i zmusza mnie do przebywania w ciemnościach, jakbym już dawno umarł.
143:4	 Gaśnie już duch mój we mnie, serce mi w piersiach zamiera.
143:5	 Wspominam dni minione, rozmyślam o wszystkim, czego dokonałeś, podziwiam dzieło rąk Twoich.
143:6	 Rozkładam moje ręce i modlę się do Ciebie, dusza ma pragnie Ciebie jak zeschła ziemia wody. Pauza
143:7	 O Panie, racz mnie co rychlej wysłuchać, bo umęczona jest bardzo ma dusza. Nie ukrywaj przede mną Twojego oblicza, żebym się nie stał jak inni, dawno już pogrzebani.
143:8	 Obym od ranka wczesnego Twej dobroci doznawał, bo w Tobie pokładam nadzieję. Pokaż mi także drogę, którą winienem kroczyć, bo całą mą duszą wznoszę się ku Tobie.
143:9	 Panie, wyrwij mnie z rąk nieprzyjaciół, u Ciebie jest dla mnie schronienie.
143:10 Naucz mnie czynić Twą wolę, bo jesteś moim Bogiem, a Duch Twój niech mnie wiedzie po równej ścieżce.
143:11 Daruj mi życie, o Panie, dla imienia Twego, wyzwól mnie z tego ucisku w Twej sprawiedliwości.
143:12 W łaskawości Twojej zetrzyj moich wrogów: niech zginą wszyscy przeciwnicy moi, bo ja jestem sługą Twoim.

144:1	 Dawida Niech będzie uwielbiony Pan, opoka moja. To On moje ręce sposobi do walki, sprawnymi do walki me palce.
144:2	 Tyś moją łaską i warownią moją, Tyś twierdzą i wybawieniem moim, Tyś tarczą, której zaufałem, Ty pod mą władzę poddajesz ludy.
144:3	 O Panie, kimże jest człowiek, że się tak troszczysz o niego, kim syn człowieczy, że tak o nim myślisz?
144:4	 Człowiek jest podobny do jednego tchnienia, a dni jego są jak cień, co przemija.
144:5	 O Panie, pochyl niebiosa i zstąp na ziemię, dotknij gór, niech spowija się dymem.
144:6	 Ześlij swe błyskawice i rozprosz wrogów, wypuść swoje strzały i precz ich przepędź!
144:7	 Wyciągnij z wysokości swe ręce i mnie uwolnij, wydobądź mnie spośród fal potężnych, wyrwij mnie z rąk cudzoziemców!
144:8	 Kłamstwem jest wszystko, co ich usta mówią, a swoją prawicą przysięgają fałszywie.
144:9	 O Boże, zaśpiewam Ci teraz pieśń nową, zagram Ci na harfie o dziesięciu strunach.
144:10 Ty bowiem królom zapewniasz zwycięstwo i ratujesz sługę Twego, Dawida. Zechciej i mnie uratować od miecza złoczyńców.
144:11 Wyrwij mnie z rąk cudzoziemców. Kłamstwem jest wszystko, co ich usta mówią a swoją prawicą przysięgają fałszywie.
144:12 Niech synowie nasi będą jak drzewa, pięknie rozrośnięte już za dni młodości, a córki nasze - jak kolumny narożne, wyrzeźbione do ustawienia w świątyni.
144:13 niech będzie w nich obfitość plonów wszelakich. Niech po tysiąckroć mnożą się nam stada, niech rodzą się tysiącami na naszych polach.
144:14 Niech będą płodne nasze krowy, niech rodzą bez strat i wypadków, niech nie słyszy się na ulicach żadnego lamentu.
144:15 Błogosławiony lud, któremu tak się wiedzie, szczęśliwy lud, którego Bóg jest Panem.

145:1	 Pieśń pochwalna. Dawida Pragnę Cię sławić, Boże mój i Królu, imię Twoje wysławiać pragnę po wsze czasy.
145:2	 Pragnę Cię wychwalać dzień po dniu i sławić Twoje imię teraz i na wieki.
145:3	 Wielki jest Pan i godzien wszelkiej chwały, nie do zgłębienia jest Jego wielkość.
145:4	 Z pokolenia na pokolenie niech trwa sława dzieł Twoich i niech się opowiada o Twych wielkich czynach.
145:5	 Niech podziwiają wszyscy blask Twojej wielkości, ja też będę opiewał Twoje cuda.
145:6	 Niech opowiadają o potędze dzieł Twoich, ja też będę mówił o Twoich wielkich czynach.
145:7	 Niech wspominają Twoją dobroć wielką i niech się radują ze sprawiedliwości Twojej.
145:8	 Pan jest łaskawy i miłosierny, do gniewu nieskory, w dobroć przebogaty!
145:9	 Pan jest dobry dla wszystkich, a Jego miłosierdzie - we wszystkich Jego dziełach. Jod
145:10 Powinny Ci dziękować, o Panie, wszystkie Twoje dzieła, niech Cię wysławiają wszyscy miłujący Ciebie.
145:11 Niech głoszą wspaniałość Twojego królestwa, niech opowiadają o Twojej potędze.
145:12 Niech ogłaszają ludziom Twoje wielkie czyny i blask wspaniały Twojego królestwa.
145:13 Królestwo Twoje - to wieczne królestwo, Twoje panowanie z pokolenia na pokolenie. (Pan jest wierny we wszystkim, co powiedział, i pełen dobroci we wszystkim, co czynił).
145:14 Pan podtrzymuje wszystkich, którzy padają, i podnosi wszystkich złamanych na duchu.
145:15 Oczy wszystkich wpatrują się w Ciebie, a Ty zsyłasz im pokarm we właściwym czasie.
145:16 Ty swoją rękę otwierasz i karmisz wszystkich, których sam wybierasz.
145:17 Prawy jest Pan we wszystkim, co czyni, pełne są dobroci wszystkie Jego dzieła.
145:18 Blisko jest Pan tych, co Go wzywają, wszystkich wzywających Go szczerze.
145:19 Spełnia pragnienia tych, co się Go boją, wsłuchuje się w ich głos i zsyła im ratunek.
145:20 Pan osłania wszystkich, którzy Go kochają, a unicestwia wszystkich bezbożników.
145:21 Usta moje niech głoszą chwałę Pana, wszystko, co żyje, niech sławi Jego święte imię zawsze, po wszystkie czasy.

146:1	 Alleluja! Wysławiaj, duszo moja, Pana.
146:2	 Pragnę wielbić Pana, jak długo żyć będę, śpiewać i grać Bogu memu na chwałę, póki jestem.
146:3	 Nie polegajcie na samych książętach ani na ludziach, którzy wam nic nie pomogą.
146:4	 Bo człowiek oddaje ducha i wraca do ziemi, i przepadają wszystkie Jego plany.
146:5	 Szczęśliwy, dla którego oparciem jest Bóg Jakuba, który całą nadzieję w swoim Panu i Bogu pokłada.
146:6	 Pan stworzył niebo i ziemię oraz morza i wszystko, co się w nich porusza, i wierny jest po wszystkie czasy.
146:7	 Uciśnionych bierze w obronę, głodującym chleb daje, wolność uwięzionym przywraca.
146:8	 Pan oczy niewidomym otwiera i podnosi złamanych na duchu, sprawiedliwych miłuje,
146:9	 Pan osłania przybyszów, bierze w obronę wspiera sieroty i wdowy, a kroki bezbożnych kieruje na manowce.
146:10 Pan jest Królem na wieki. Twój Bóg, o Syjonie, rządzi z pokolenia na pokolenie, jest twoim Bogiem.

147:1	 Alleluja! Dobrze jest śpiewać naszemu Bogu, piękna to rzecz chwałę Mu oddawać.
147:2	 Pan odbudowuje Jeruzalem i gromadzi wszystkich rozproszonych Izraela.
147:3	 On podtrzymuje złamanych na duchu i opatruje ich bolesne rany.
147:4	 To on określa gwiazd liczbę i wszystkim nadaje imiona.
147:5	 Wielki jest nasz Pan i potężny, a Jego mądrość niezmierzona.
147:6	 Pan wspiera uciśnionych, poniża zaś bezbożników.
147:7	 Zaśpiewajcie tedy Panu pieśń dziękczynienia, zagrajcie Bogu naszemu na harfie.
147:8	 To On pokrył niebo chmurami, to On na ziemię deszcz zsyła i sprawia, że na górach wyrasta trawa.
147:9	 On bydłu pożywienia dostarcza, a młodym kruka tego, o co proszą.
147:10 Siła konia nie sprawia Mu radości, nie znajduje też upodobania w szybkim biegu męża.
147:11 Miłuje Pan bogobojnych i cześć mu oddających, i tych, co ufnie na jego dobroć czekają.
147:12 Jeruzalem, uwielbiaj Pana, śpiewaj, Syjonie, na chwałę twojemu Bogu!
147:13 Umocnił On bowiem zawory bram twoich i pobłogosławił wszystkich twoich synów.
147:14 Granicom twoim zapewnił pokój, ciebie karmił najlepszym ziarnem.
147:15 Posłał na ziemię swoje słowo, szybko przybył tu Jego rozkaz.
147:16 I sprawił, że pada śnieg jak wełna, szron rozsypuje jak popiół.
147:17 Gradem ciska jak pokruszonym kamieniem, od Jego zimna twardnieją wody.
147:18 Potem na jego słowo topnieje wszystko, a On sprawia, że wiatr wieje i wody spływają.
147:19 Ogłosił swoje słowo Jakubowi, Izraelowi zaś - swoje ustawy i prawa.
147:20 Nie postępował tak z żadnym narodem, żadnemu nie ogłaszał swojego prawa. Alleluja!

148:1	 Alleluja! Chwalcie Pana, wszyscy na niebiosach, chwalcie Go na wysokościach!
148:2	 Chwalcie Go, wszyscy aniołowie Jego, chwalcie Go, wszystkie Jego zastępy!
148:3	 Chwalcie Go, słońce i księżycu, chwalcie Go, wszystkie gwiazdy świecące!
148:4	 Chwalcie Go, wszystkie niebiosa i wszystkie ponadniebne wody!
148:5	 Niech wszystko sławi imię Pana, bo On nakazał i wszystko się stało.
148:6	 On osadził wszystko raz na zawsze i ustanowił nieprzekraczalne prawa.
148:7	 Wychwalajcie Pana, wszyscy na ziemi, potwory mórz i ich głębin.
148:8	 Ogień i grad, śnieg i mgławice, wichry gwałtowne, słowu jego posłuszne,
148:9	 góry i wzniesienia wszelkie, drzewa owoc rodzące i cedry wszystkie,
148:10 wszystkie dzikie zwierzęta i bydło wszelkie, płazy i wszelkie uskrzydlone ptactwo,
148:11 a także królowie ziemi i wszystkie narody, książęta i ziemię sądzący,
148:12 i wy, młodzieńcy, dziewczęta także, starcy razem z młodymi -
148:13 wszyscy niech wychwalają imię Pana, bo wspaniałe jest tylko Jego imię, a Jego majestat ponad ziemią i niebem.
148:14 On przymnaża mocy swojemu ludowi i chwały wszystkim miłośnikom swoim, synom Izraela, ludowi, który jest Mu bliski. Alleluja!

149:1	 Alleluja! Zaśpiewajcie Panu pieśń nową, niech zabrzmi Jego chwała na świętych zgromadzeniu.
149:2	 Niech Izrael raduje się swoim Stwórcą, niech cieszą się swoim Królem dzieci Syjonu!
149:3	 Niech sławią jego imię wśród tańców, niech grają Mu na bębnie i harfie.
149:4	 Pan znalazł sobie upodobanie w swoim ludzie, a uciśnionym dał swoje zwycięstwo.
149:5	 Niech w blasku odświętnym radują się święci, niech cieszą się na swoich łożach!
149:6	 Niech usta ich śpiewają Bogu na chwałę, a do rąk niech wezmą miecze o dwu ostrzach,
149:7	 aby wymierzyć zapłatę narodom i sąd przeprowadzić nad wszystkimi ludami,
149:8	 aby ich władców zakuć w kajdany, a ich książęta - w żelazne łańcuchy,
149:9	 by sądu nad nimi dokonać według spisanego wyroku. Chwała zaś wszystkim miłośnikom Jego. Alleluja!

150:1	 Alleluja! Wychwalajcie Pana w jego świątyni, wychwalajcie Go na firmamencie wspaniałym!
150:2	 Wychwalajcie Pana za Jego wielkie czyny, wychwalajcie Go za ogrom Jego potęgi!
150:3	 Wychwalajcie Go przy dźwiękach rogu, wychwalajcie Go na harfie i cytrze!
150:4	 Wychwalajcie Go na bębnie wśród tańców, wychwalajcie Go na flecie i strunach!
150:5	 Wychwalajcie Go przy dźwięku cymbałów, wychwalajcie Go na cymbałach brzęczących!
150:6	 Wszystko, co żyje, niech sławi Pana! Alleluja!