1:1	 Paweł, więzień dla sprawy Jezusa Chrystusa, i Tymoteusz, brat, do Filemona, umiłowanego towarzysza trudów,
1:2	 do Apfii, siostry, do naszego towarzysza [apostolskich] zmagań Archipa i do całego Kościoła zbierającego się w tym domu.
1:3	 Bóg, Ojciec nasz, i Pan Jezus Chrystus niech was obdarzą łaską i pokojem.
1:4	 Ilekroć modlę się i myślę o tobie, zawsze dziękuję Bogu za ciebie,
1:5	 słysząc o twojej miłości względem całej społeczności wiernych oraz o twojej wierze w Pana Jezusa.
1:6	 Proszę też Boga, aby wspólnota wiary, wiążącej was wzajemnie, doprowadziła do głębszego poznania tych wszystkich dóbr, które posiadacie, zmierzając do coraz ściślejszego zjednoczenia z Chrystusem.
1:7	 Twoja miłość, bracie [mój], sprawiła mi wiele radości i bardzo podniosła mnie na duchu, właśnie dlatego, że stała się pokrzepieniem dla wiernych całej społeczności.
1:8	 Toteż, choć posiadam – i to od samego Chrystusa – prawo nakładania na ciebie pewnych obowiązków,
1:9	 to jednak [nie nakazuję ci, lecz] proszę w imię naszej miłości wzajemnej. Tak więc ja, Paweł, będąc takim, jakim mnie znasz, teraz już starzec, a nadto i więzień dla sprawy Jezusa Chrystusa,
1:10	 zwracam się do ciebie z prośbą w sprawie mojego syna, Onezyma, którego zrodziłem [duchowo] będąc już w więzieniu.
1:11	 Człowiek ten niegdyś “nieużyteczny", teraz i dla mnie, i dla ciebie okazał się bardzo pożyteczny.
1:12	 Odsyłam ci go i chciałbym, byś go przyjął jak moje własne serce.
1:13	 Zamierzałem początkowo zatrzymać go przy sobie, by – ponieważ ciebie zabrakło – on właśnie oddawał konieczne przysługi mnie, przebywającemu w więzieniu dla Ewangelii.
1:14	 Ostatecznie jednak postanowiłem nie czynić niczego bez twojej wyraźnej zgody. Nie chcę cię bowiem zmuszać do żadnego dobrodziejstwa, chcę, żebyś działał w pełni dobrowolnie.
1:15	 Może bowiem dlatego Onezym uciekł od ciebie na pewien czas, byś go potem odzyskał na zawsze,
1:16	 i to już nie jako zwykłego niewolnika, lecz jako brata umiłowanego? [Jeżeli takim on jest], zwłaszcza dla mnie, to o ileż bardziej dla ciebie – nie tylko ze względu na sprawy doczesne, lecz także ze względu na Pana.
1:17	 Tak więc, jeżeli łączy cię cokolwiek ze mną, przyjmij go jak mnie samego.
1:18	 A jeżeli wyrządził ci jakąś szkodę lub może jest ci coś winien, zapisz to do wykazu moich długów.
1:19	 Piszę ci własnoręcznie to zobowiązanie: Ja, Paweł, uiszczę należność. Nie chcę w tym miejscu przypominać, że ty jesteś u mnie jeszcze większym dłużnikiem. Jesteś mi winien po prostu samego siebie.
1:20	 Tak więc, bracie, proszę cię, pozwól mi doznać trochę radości w Panu: pokrzep moje serce w Chrystusie!
1:21	 Pisząc to jestem przekonany, że mnie wysłuchasz i uczynisz więcej niż to, o co cię proszę.
1:22	 Przy okazji proszę cię, przygotuj mi jakieś schronienie. Mam bowiem nadzieję, że dzięki waszym modlitwom będę wam zwrócony.
1:23	 Pozdrawia cię Epafras, mój współwięzień dla sprawy Jezusa Chrystusa,
1:24	 oraz Marek, Arystarch, Demas i Łukasz – towarzysze moi.
1:25	 Łaska Pana naszego Jezusa Chrystusa niech będzie z wami. Amen.